Przeciwnicy (1) w Dragon Age II | Zestawienia poradnik Dragon Age II

Ostatnia aktualizacja: 30 lipca 2019

Przeciwnicy

Uwagi wstępne

W dwóch poniższych tabelach zawarte zostały informacje na temat przeciwników, których można spotkać w trakcie gry. Warto zauważyć, iż dokonany został tu podział na potwory oraz na wrogów obdarzonych inteligencją. Oprócz opisu każdego przeciwnika dostępna jest lista jego mocnych i słabych stron, co powinno pomóc w zaplanowaniu każdego ataku.

Uwaga! W zestawieniach nie zostali zawarci bossowie, z którymi walczy się tylko jeden raz w obrębie całej gry. Opisy tego typu potyczek, włącznie z wyszczególnieniem najskuteczniejszych metod na odniesienie zwycięstwa, znajdują się w głównym poradniku do gry.

Bestariusz

	Cienie Cienie to jedna z powszechniej występujących odmian demonów. O ile pojedyncze potwory nie stanowią zazwyczaj dużego wyzwania, o tyle więcej kłopotów jest z ich grupami. Złą wiadomością jest też to, że najczęściej walczy się właśnie z dużymi skupiskami cieni. W takich sytuacjach zawsze wskazana jest eliminacja w pierwszej kolejności tych cieni, które mają krótsze paski zdrowia. Mocne strony: Dość duża skuteczność działania w grupie. Słabe strony: Stosunkowo niska wytrzymałość.
	Demony gniewu Pojawienie się nawet jednego demona gniewu na polu bitwy zawsze oznacza kłopoty, a to dlatego, że potwory te nie tylko są bardzo wytrzymałe, ale potrafią też zadawać spore obrażenia. Demony gniewu analogicznie do skrytobójców przeprowadzają niezwykle skuteczne ataki z zaskoczenia, tak więc warto dbać o słabszych członków drużyny. W trakcie walk z więcej niż jednym demonem gniewu radzę natomiast atakować potwory po kolei. Mocne strony: Wysoka odporność na ogień i zadawanie obrażeń ogniowych. Wyprowadzanie ataków z zaskoczenia. Słabe strony: Niska odporność na zimno.
	Demony pożądania Demony pożądania pojawiają się w grze zdecydowanie częściej niż w pierwszej części serii, zazwyczaj liderując grupom cieni i plugawców. Szybka eliminacja tych potworów zawsze powinna znajdować się na liście priorytetów. Demony pożądania są bezbronne w walce wręcz, preferując z kolei atakowanie członków drużyny z dystansu. Godne odnotowania jest też to, że demony pożądania mogą otaczać się specjalną magiczną barierą, przez co ataki magów z drużyny Hawke'a zdecydowanie tracą na znaczeniu. Mocne strony: Możliwość otaczania się barierą ochronną. Wysoka odporność duchowa. Słabe strony: Niska wytrzymałość. Niska odporność na elektryczność oraz na siły natury.
	Demony pychy Z demonami pychy nie walczy się zbyt często, przy czym niemal zawsze pojedynki te stanowią spore wyzwania. Należy przede wszystkim uważać na podstawowe ataki demona pychy, między innymi na silne uderzenie w ziemię, które ma negatywny wpływ na stojących w pobliżu bohaterów. Warto też wiedzieć o tym, że stwory te mogą przybierać dwie różne formy, a mianowicie dążyć do zatruwania swych ofiar lub do zadawania im sporych obrażeń od ognia. Mocne strony: Wysoka wytrzymałość i duża siła ataków. Wysoka odporność na ogień (odmiana ogniowa) lub na siły natury (odmiana "trująca"). Słabe strony: Niska odporność na zimno (odmiana ogniowa) lub na ogień i elektryczność (odmiana "trująca").
	Golemy Golemy analogicznie chociażby do mrocznych pomiotów są raczej rzadkim widokiem w trakcie gry. Najwięcej tych potworów spotyka się w trakcie wypraw do Głębokich Ścieżek w kolejnych aktach kampanii. W trakcie potyczek z golemami warto przede wszystkim wykorzystywać to, że się powoli poruszają, a także unikać za wszelką cenę ich "ładowanych" ataków. Mocne strony: Wysoka wytrzymałość i odporność na siły natury. Słabe strony: Niska odporność na zimno i elektryczność.
	Mroczne pomioty Walki z mrocznymi pomiotami są znacznie rzadszym zjawiskiem niż w pierwszej części serii, co nie oznacza oczywiście, że temat należy lekceważyć. O ile wygrywanie potyczek z hurlokami nie powinno stanowić dużego problemu (pamiętaj o atakowaniu łuczników!), to warto się pilnować w trakcie bitew z udziałem emisariuszy. Bestie te obdarzone są magicznymi zdolnościami, tak więc powinny być jak najszybciej likwidowane. Mocne strony: Odporność na próby spowolnienia ruchów. Dość duża skuteczność działania w grupie. Słabe strony: Niska odporność duchowa i na siły natury.
	Nieumarli Do tej kategorii zaliczane są przede wszystkim trzy zasadnicze odmiany potworów. Zwłoki dążą do walki w zwarciu i choć pojedyncze sztuki nie stanowią żadnego wyzwania, to niestety bardzo często pojawiają się w licznych grupach. Szkielety reprezentują z kolei klasę łuczników, dążąc do atakowania drużyny z dystansu. Najbardziej trzeba uważać na rzadko pojawiających się wojowników cienia, którzy analogicznie do innych skrytobójców nieustannie próbują wyprowadzać ataki z zaskoczenia. Mocne strony: Wysoka odporność na siły natury. Słabe strony: Niska odporność duchowa i na elektryczność.
	Ogary mabari Ogary spotyka się rzadziej niż w pierwszej części gry i w większości przypadków stanowią one niewielkie zagrożenie. Nie radzę ich jednak lekceważyć, zwłaszcza że zwierzęta te są w stanie zadawać całkiem spore obrażenia słabiej opancerzonym członkom drużyny. Mocne strony: Dość duża skuteczność działania w grupie. Słabe strony: Niska odporność na zimno.
	Ogry Do pierwszej poważnej bitwy z ogrem dochodzi w końcówce prologu kampanii i po szczegółowe wskazówki taktyczne zapraszam do głównego poradnika do gry. Ogry pojawiają się także w dalszej części gry, przy czym problemy sprawiają jedynie stwory napotykane przy okazji wykonywania głównych questów. Ogry występujące w pobocznych zadaniach są już zazwyczaj znacznie słabsze. Uważaj w szczególności na bardzo skuteczne szarże ogrów, a podczas bitew z kilkoma ogrami naraz staraj się je zabijać po kolei. Mocne strony: Duża wytrzymałość. Możliwość stosowania zabójczych szarż i uderzeń o ziemię. Słabe strony: Niska odporność duchowa i na siły natury.
	Ożywieńcy Ożywieńcy są równie wymagającymi przeciwnikami, jak w pierwszej części serii. Co gorsza, potwory te rzadko pojawiają się pojedynczo, przez co bitwy z ich udziałem są obciążone dodatkowymi utrudnieniami w postaci konieczności likwidacji pozostałych wrogów. Jako że ożywieńcy są najbardziej skuteczni w walce w zwarciu, warto w miarę możliwości w jak największym stopniu opierać się na stosowaniu ataków dystansowych. Mocne strony: Wysoka skuteczność w walce w zwarciu. Wysoka odporność na zimno. Słabe strony: Niska odporność duchowa i na elektryczność.
	Pająki Pająki są jednymi z najczęściej spotykanych rodzajów potworów. Jeśli chodzi o podstawowe ich odmiany, warto uważać przede wszystkim na jadowite pająki, które zgodnie z nazwą są w stanie zatruwać atakowane cele. Największym wyzwaniem są pojedynki z wielgachnymi pająkami, które pojawiają się w kilku miejscach w świecie gry. Warto je zawsze atakować dopiero po rozprawieniu się z towarzyszącymi im mniejszymi stworami. Mocne strony: Możliwość zatruwania członków drużyny. Odporność na próby unieruchomienia. Słabe strony: Niska odporność na elektryczność.
	Plugawce Plugawce to jedna z powszechniej występujących odmian demonów, choć nie są one tak częstym widokiem na polu bitwy jak cienie. O ile pojedyncze potwory nie stanowią zazwyczaj dużego wyzwania, o tyle więcej kłopotów jest z ich grupami. Złą wiadomością jest też to, że najczęściej walczy się właśnie z dużymi skupiskami plugawców. W takich sytuacjach zawsze wskazana jest eliminacja w pierwszej kolejności tych plugawców, które mają krótsze paski zdrowia. Mocne strony: Dość duża skuteczność działania w grupie. Słabe strony: Stosunkowo niska wytrzymałość.
	Profani Profanów spotyka się wyłącznie podczas przemierzania Głębokich Ścieżek po raz pierwszy. Stwory te warto atakować po kolei i w miarę możliwości nadawać ich sprawnej likwidacji wysoki priorytet. Warto w tym miejscu dodać, że do kategorii profanów wliczani są również skalny upiór plugawiec oraz prastary skalny upiór. Dokładne instrukcje pokonania tych stworów znajdują się w głównym poradniku, albowiem pełnią one funkcje swego rodzaju bossów. Mocne strony: Wysoka odporność na elektryczność. Słabe strony: Niska odporność na zimno i siły natury.
	Smoki Warto powiedzieć przede wszystkim o tym, że w grze występuje spore zróżnicowanie odmian smoków. Zdecydowanie najmniejsze zagrożenie stanowią smoczęta, aczkolwiek nie należy ich lekceważyć, zwłaszcza że często podróżują w grupach. Wielu smoczętom towarzyszą smoki standardowej wielkości i one są już znacznie bardziej wytrzymałe. Wielkie smoki pojawiają się bardzo rzadko i są oczywiście najtrudniejsze do pokonania, choć tak na dobrą sprawę jedyną "epicką" bitwą z udziałem smoka jest quest w Kościanym Szybie w III akcie kampanii. Mocne strony: Wysoka wytrzymałość i odporność na ogień. Zadawanie sporych obrażeń w oparciu o żywioł ognia. Słabe strony: Niska odporność na zimno.
	Varterrale W trakcie całej gry spotyka się jedynie dwa potwory varterral. Stwory te cechuje duże podobieństwo do pająków, choćby z uwagi na możliwość zatruwania swoich ofiar i spowalniania ich pajęczymi sieciami. Potwory varterral trudno jest poza tym zatrzymać w jednym miejscu, a dzięki wykonywaniu skoków mogą łatwo docierać do słabszych członków drużyny. Mocne strony: Odporność na większość prób unieruchomienia. Wysoka wytrzymałość. Słabe strony: Niska odporność na elektryczność.
	Zmory Bitwy z udziałem zmor (najczęściej jest to ich tajemna odmiana) niemal zawsze stanowią bardzo duże wyzwania. Potwory te są w stanie rzucać potężne zaklęcia, a także skutecznie teleportować się po obszarze walki. Jako że główne ataki magiczne zmor zakładają poleganie na zadawaniu obrażeń duchowych, warto w tej dziedzinie zwiększyć odporność członków drużyny. Mocne strony: Możliwość zadawania sporych obrażeń duchowych. Wysoka odporność duchowa. Słabe strony: Niska odporność na zimno, elektryczność i siły natury.