Stamford Bridge w Crusader Kings II | Oficjalne scenariusze poradnik Crusader Kings II

Stamford Bridge

Anglia została najechana z dwóch stron.

Pierwszy ze scenariuszy rozgrywa się w roku 1066 i opowiada o wyprawie księcia Wilhelma zwanego Zdobywcą na Wyspy Brytyjskie. Grać można nie tylko wspomnianym rozbójnikiem, ale również prawowitym królem Anglii (Haroldem) lub też władcą Norwegii - Haraldem.

Wilhelm Zdobywca

Kampania Wilhelma jest bardzo prosta - wystarczy najechać Anglię i się na niej utrzymać. Co prawda trzeba walczyć z dwoma przeciwnikami równocześnie (Haroldem i Haraldem), jednak są oni zajęci walką między sobą, przez co nie stanowią zbyt dużego problemu.

Dwie grupy uderzeniowe to optymalny wybór.

Pierwszą rzeczą, jaką należy uczynić, jest przerzucenie sił przez kanał La Manche. Armia uzurpatora jest na tyle duża, że będzie wymagała podzielenia na co najmniej dwie części - inaczej nie zmieści się na normandzkich okrętach. Statki zaciąga się poprzez kliknięcie na nadmorskie prowincje i wybranie ikonki okrętu.

Anglik nie ma żadnych szans z siłami Zdobywcy.

Po wylądowaniu wszystkich armii na ziemi wroga, należy je jak najbardziej rozdzielić - chodzi o to, by zajęły możliwie największą przestrzeń kraju wroga (będą oblegać wiele zamków równocześnie, przyspieszając zwycięstwo). Istnieje niewielka szansa, że Harold postanowi bronić się przed Wilhelmem - w takim wypadku należy szybko zgrupować oddziały w jedną, dużą siłę i dać odpór Anglikowi. Kiedy król zostanie pokonany, należy ponownie się rozdzielić i kontynuować oblężenia.

Anglia nie będzie opierać się długo.

Dalszy ciąg kampanii jest już bardzo prosty - należy zajmować kolejne ziemie wroga i walczyć z jego wojskami (również z armią Norwegów!). Prędzej czy później Harold podda się, a korona trafi w ręce Wilhelma. Wówczas trzeba będzie przejść do wojny z Haraldem, królem Norweskim - zamiast się z nim bić, dużo lepiej jest jednak nasłać na niego morderców (o ile jeszcze się tego nie zrobiło). W ten sposób kończy się podbój Anglii, a zaczyna zwykła gra.

Harold król Anglii

Misja Harolda jest najtrudniejsza ze wszystkich - musi pokonać dwóch najeźdźców równocześnie. Chociaż władca Anglii posiada całkiem sporą armię, to jednak nie ma najmniejszych szans z żadnym z oponentów. Dlatego też, w ogóle nie powinien przystępować z nimi do bitwy, a raczej skorzystać z fortelu. Większość z opisanych niżej czynności można wykonać podczas aktywnej pauzy, zwyciężając w okamgnieniu.

Harald znajduje się w Yorku - tam należy wysłać szpiega.

Pierwszą czynnością, jaką należy wykonać, jest wysłanie nadwornego szpiega do prowincji, w której znajduje się król Norwegii. Agent powinien założyć tam siatkę szpiegowską. Następnie należy zamordować wrażego króla - w ten sposób wojna z Norwegami zakończy się, a jedynym problem pozostanie Wilhelm.

Następnym zabiegiem powinno być... puszczenie całej armii do domów. Koszt utrzymania żołnierzy jest zbyt duży, przez co prędzej czy później Harold musiałby zbankrutować. Kiedy zwolni się wszystkie wojska, królestwo zacznie generować niezbędne zyski (screen powyżej).

Księżniczka niemiecka to dobra partia - dostarczy sporo gotówki.

Pieniędzy ciągle będzie za mało - skrytobójcy kosztują aż 50 sztuk złota. Na szczęście Harold posiada syna, któremu brakuje żony - należy to jak najszybciej zmienić. Podczas wyboru małżonki należy kierować się jej wiekiem (kobieta musi być dorosła!), a nie sojuszem - i tak nikt nie zechce walczyć z Wilhelmem. Dlatego tez podczas wyboru prezentu dla nowożeńców należy zdecydować się na pieniądze - zostaną zaraz wydane na skrytobójców.

Jeden sztylet jest wart więcej, niż tysiąc żołnierzy.

Kiedy ślub zostanie zawarty, a gracz zgromadzi co najmniej 50 sztuk złota, wystarczy zabić Wilhelma (już-nie-zdobywcę). Od tego momentu można już grać normalnie..

Harald król Norwegii

Gra Norwegami jest bardzo prosta - posiadają oni dużo złota oraz całkiem sporą armię, która znajduje się już na terenie wroga. Jedynym problemem może być tak naprawdę tylko Wilhelm - istnieje możliwość, że wyprzedzi on wikingów w wyścigu po angielską koronę. Oczywiście nie można na to pozwolić - jeden zamach rozwiąże problem.

Przeciwnika trzeba się pozbyć zanim stanie się konkurencją.

Kiedy Zdobywca będzie już martwy, należy poczekać na atak Anglików w Yorku. Chociaż Harold posiada większą armię niż wikingowie, to jednak przegra w bitwie - głównie ze względu na to, że musiał przekroczyć rzekę. Oczywiście należy ruszyć za nim w pościg i zabić tylu wrogów, ilu się tylko da - znacznie ułatwi to późniejszą ekspansję.

Oto i bitwa o Stamford Bridge - wynik może być tylko jeden.

Po zniszczeniu głównych sił Anglików, należy jak najszerzej rozpanoszyć się na wyspie i oblegać jak najwięcej zamków równocześnie. Jeśli siły wikingów byłyby za małe, zawsze można wynająć najemników - z pewnością się przydadzą.

Rozproszone siły oznaczają zwycięstwo.

Następnie wystarczy pilnować oblężeń i czekać, aż Harold się podda. Pamiętać należy o tym, że zamki są oblegane tylko wówczas, gdy oblegających jest więcej, niż obleganych - w innym wypadku nic się nie dzieje.

Wikingowie górą.

Kiedy wojna się zakończy, Norwegia zyska nowy, zamorski teren, a król będzie mógł snuć kolejne plany podboju.