Król w Crusader Kings II | Droga na szczyt poradnik Crusader Kings II

Król

Monarchowie to najważniejsze i najbardziej wpływowe postaci w świecie gry - chociaż istnieją jeszcze cesarze, to zwykle są oni zbyt zajęci wewnętrznymi walkami, by podjąć jakieś ambitniejsze działania. Dlatego też królowie, jako posiadacze sporych terytoriów oraz szerokich prerogatyw (np. praw królewskich - patrz Prawa), mogą pochwalić się bardzo różnorodnymi sposobami na zdobycie i utrzymanie władzy.

Monarchowie i cesarze cały czas muszą walczyć z wasalami i myśleć o swoich spadkobiercach.

Oczywiście królowie mogą korzystać z większości praw i możliwości książąt i hrabiów (patrz: poprzednie rozdziały), jednak ponad to otrzymują również nieco typowych dla siebie wyzwań i problemów. Szczególnie kłopotliwa jest kwestia utrzymania porządku w państwie i przekazywania władzy dziedzicom - dlatego też obie doczekały się swoich akapitów w tym rozdziale.

Przejęcie cesarstwa

Jeśli jest się monarchą zależnym od któregoś z cesarzy (Bizantyńskiego lub Niemieckiego), to można postarać się o zdobycie władzy w cesarstwie. Uczynić to można zarówno w sposób legalny, czyli poprzez przekonanie do siebie elektorów (o ile w państwie panuje ustrój elekcyjny - patrz: Droga na szczyt: Książe dzielnicowy: Elekcja), jak i dzięki wojnie (Militaria: Jak wypowiedzieć wojnę: Przejęcie korony). Mimo pozorów, zwykle to drugie rozwiązanie jest znacznie prostsze, ponieważ wiąże się z mniejszymi nakładami pieniężnymi. Jest tak, ponieważ utrzymanie wojska, a czasem nawet najemników, jest często tańsze, niż przekupienie wszystkich elektorów.

Chociaż spora część cesarstwa należy do króla Szwecji, to nie może on zawalczyć o koronę cesarską.

Zdobycie korony cesarskiej w sytuacji, w której nie jest się poddanym cesarza, to bardzo trudne wyzwanie. Przede wszystkim - można zrobić to tylko drogą głosowania (jeśli panuje ustrój elekcyjny) lub mariażu (inny ustrój - patrz: Ród: Mariaże: Jak zdobyć koronę dzięki mariażowi?). Przejęcie władzy drogą zamachu stanu nie wchodzi w grę - jeśli gracz nie jest zależny od cesarza, to nie może go obalić. Przykład zawarty na powyższym screenie uwidacznia to szczególnie wyraźnie - mimo, że król Szwecji posiada część Świętego Cesarstwa Niemieckiego, to nie może stanąć do walki o jego przejęcie.

Kilka królestw

Nic nie stoi na przeszkodzie, aby jeden monarcha posiadał kilka koron - pamiętać jednak trzeba, że tylko jedno z królestw będzie jego "głównym" - czyli tylko w nim będzie mógł ustalać prawa. Preferowane państwo można wybrać klikając na jego tarczę - można to zrobić w dowolnej chwili i nieskończoną ilość razy. Jest to o tyle istotne, że każde z państw podlegających graczowi posiada swoje własne zasady ustrojowe, często sprzeczne ze sobą - przykładowo, w jednym może panować pryncypat, a w drugim seniorat. Jako władca kilku królestw, gracz może decydować o prawach dziedziczenia i królewskich w każdym z nich, ale już nie o zwykłych (patrz: Prawa).

Pięć koron i prawo głosu w cesarstwie - nieźle, jak na wnuka hrabiego.

Kolejne korony zdobywa się na takich samych zasadach, jak pierwsze (patrz: Droga na szczyt: Książe dzielnicowy). Pamiętać przy tym trzeba, że każde kolejne królestwo z reguły będzie coraz bardziej mierzić poddanych - będą oni pragnęli zaszczytów również dla siebie.

Walka z wasalami

Każdy gracz, który przez dłuższy czas kierował jakimś monarchą, z pewnością spotkał się z buntami poddanych. Wasale króla mają szalenie irytującą tendencję do ogłaszania różnej maści powstań, separacji czy zamachów stanu. Kiedy już wypowiedzą swemu władcy wojnę, można ich już tylko pokonać, a następnie odebrać włości (patrz: Intrygi: Więźniowie) - alternatywnie - po prostu zabić (Dyplomacja: Skrytobójstwo). Prawdziwy wirtuoz polityki potrafi jednak zapobiegać buntom jeszcze zanim zostaną one ogłoszone.

Opinię postaci można poznać klikając na jeden z filtrów mapy (prawy dolny róg ekranu).

Przede wszystkim, korzystać należy z podpowiedzi sugerowanych przez samą grę. Jeśli pojawia się ikonka zaciśniętej pięści, oznacza to, że część wasali zamierza ogłosić powstanie przeciwko swemu władcy - warto się nimi zainteresować. Szczególnie pomocne bywają tutaj delikatne środki perswazji, opisane w rozdziale Postaci: Jak dbać o relacje między postaciami?. Gdyby i to nie wystarczało, zawsze można posiłkować się nadwornym szpiegiem, który powinien odkryć większość zagrażających graczowi intryg, tym samym umożliwiając uwięzienie spiskowców (patrz: Intrygi: Ambicje i spiski, Rada: Szpieg oraz Intrygi: Więźniowie). W ostateczności, jeśli ryzyko buntu byłoby większym zagrożeniem, niż utrata władzy nad jakimś wasalem, można się jeszcze zdecydować na przekazanie krnąbrnego podwładnego komuś innemu (Postaci: Jak dbać o relacje między postaciami?). Ostatecznym rozwiązaniem pozostają oczywiście skrytobójcy - jak zwykle zresztą.

Irytowanie podwładnych czasami bywa korzystne.

Mimo wszystko, zdarzają się jednak sytuacje, w których naprawdę opłaca się doprowadzić do buntu poddanych. Jeśli któryś z wasali jest stary i nie ma szans na potomstwo, a jego ziemie opuszczą domenę gracza w wyniku prawa dziedziczenia, to dobrze jest sprowokować taką postać do powstania. Następnie należy ją oczywiście uwięzić i odebrać newralgiczne włości. Celowi temu służy jeden z tytułów honorowych - nadworny błazen (court jester). Jeśli obrazi się któregoś z podwładnych nadaniem właśnie tego miana, istnieje spora szansa, że dojdzie do buntu (patrz: Postaci: Tytuły honorowe).

Przekazanie władzy

Podstawowym problemem dla wielu królów jest to, że nie potrafią oni przekazać swojej władzy własnym dzieciom - skomplikowane prawa sukcesyjne, często różne w kilku królestwach, zdecydowanie nie ułatwiają tutaj sprawy. Dlatego też należy zadbać o opinię wasali i wybrać dla siebie taki ustrój, aby korona została bezproblemowo przekazana wyznaczonemu dziedzicowi. Najkorzystniejsza jest oczywiście zasada primogenitury, ale zwykle wystarczy zadowolić się pryncypatem. Więcej informacji na temat zasad dziedziczenia można znaleźć w rozdziale Dziedziczenie.

Prawo to podstawowe narzędzie służące przenoszeniu tytułów.

Same zasady przekazywania władzy to jeszcze nie wszystko - trzeba jeszcze zapewnić swoim potomkom godziwy żywot. Nie jest żadną tajemnicą, że należy posiadać jak najmniej dzieci - zabezpieczy to państwo przed podziałem na kilka części i nieuniknioną wojną. Ponadto, zaraz przed śmiercią warto zgromadzić jak najwięcej posiadłości, które zostaną przekazane następcy - ułatwi mu to początkowy okres rządów. W jaki sposób? Otóż będzie mógł rozdać odziedziczone chwilę wcześniej tytuły, tym samym uspokajając buntowniczych wasali - to najprostszy sposób na rozwiązanie problemu. Oczywiście przydają się też środki z rozdziału Postaci: Jak dbać o relacje między postaciami?, jednak nie mają one aż takiej siły przekonywania.