Hrabia w Crusader Kings II | Droga na szczyt poradnik Crusader Kings II

Hrabia

Hrabia, chociaż wydaje się być mało istotną postacią, w rzeczywistości nie powinien mieć większych problemów we wspięciu się na szczyt. Uczynić to może na cztery różne sposoby: zdobywając władzę w sposób siłowy, dobrowolny, legalny oraz skrytobójczy (opisane zostały poniżej). O tym, jakimi ogólnymi możliwościami dysponuje hrabia, przeczytać można w rozdziale Podstawy: Wybór postaci, regionu i okresu: Hrabia (Count).

W polityce nie ma skrupułów - jeśli trzeba zabić własną matkę, to należy to zrobić.

Metoda siłowa

Metoda siłowa polega na faktycznym wypowiedzeniu przeciwnikowi wojny i odebraniu mu jego włości. Jest to dość problematyczny sposób, ponieważ wiąże się z realną konfrontacją, a więc sporym ryzykiem. Aby powiększyć swoje szanse w konflikcie, należy zabezpieczyć się najpierw odpowiednimi sojuszami (patrz: Dyplomacja: Sojusze), a dopiero następnie ruszyć na wroga. Istotne jest to, aby sojusznicy zdążyli dotrzeć do przeciwnika, zanim on pokona gracza - szybkość jest tutaj bardzo istotna.

Z pomocą sojuszników wojna jest bardzo prosta - nawet, jeśli gra się hrabią.

Pamiętać należy o tym, że sojusznicy nie zawsze kwapią się do pomocy w wojennych zmaganiach. Jeżeli zaatakowało się wroga, który jest dla nich zbyt potężny (albo darzą go sympatią większą, niż samego gracza) należy spodziewać się odmowy. Zwykle więc opłaca się atakować pogan - nikt z cywilizowanych ludów za nimi nie przepada, przez co stanowią stosunkowo łatwy cel.

Pomoc wojskowa to najlepszy prezent na rocznicę ślubu.

Metoda dobrowolności

Metoda dobrowolności jest dość prosta, ale przeznaczona jedynie dla hrabiów, którzy są zależni od jakiegoś władcy. Każdy z suwerenów może w dowolny sposób dysponować swoim majątkiem, na przykład rozdając go swym podwładnym. Niezależnie od tego, czy postać gracza dobrze służyła zwierzchnikowi, czy też nie, prędzej czy później doczeka się kolejnych ziem i zaszczytów, a nawet awansu społecznego (do księcia dzielnicowego). Wynika to głównie z tego, że władca musi dbać o opinię swoich poddanych, bo inaczej będą się buntować - będzie więc próbował zaskarbić sobie w ten sposób przychylność gracza. Z nadań tych warto korzystać, ponieważ nie wiążą się z nimi żadne negatywne skutki, a jedynie pozytywy.

Dobra służba to tylko pretekst - liczy się spokój w państwie.

Metoda legalna

To droga dla graczy o niebywałym szczęściu lub dużych umiejętnościach dyplomatycznych. Szczęście jest tutaj bardzo przydatne, ponieważ bez uciekania się do przemocy, skrytobójstwa i spisków koronę otrzymać można jedynie dzięki szczęśliwemu zrządzeniu losu. Wynika to z prostego faktu - każdy z uczestników zabawy stara się tak kierować swoimi ruchami, aby jego ród osiągnął sukces. Z tego też powodu nikt nie wypowiada lekkomyślnych wojen ani nie zawiera nierozsądnych mariaży. Jedynie duży łut szczęścia może sprawić, że plany komputera nie powiodą się (np. w wyniku nieszczęśliwego wypadku), przez co korona trafi w ręce gracza. Mimo to, takie przypadki czasem się zdarzają, dlatego warto zawierać jak najwięcej mariaży z dziećmi koronowanych głów - a nóż komuś podwinie się noga i władza trafi w ręce gracza?

Kiedy już wygra się podczas elekcji, najlepiej od razu zamordować obecnego króla i przejąć tron.

Wyjątkowa sytuacja ma miejsce w krajach, w których panuje ustrój elekcyjny. W tego typu państwach szczęściu można dopomóc, poprzez odpowiednie rozdawnictwo łapówek oraz wysyłanie kanclerza do elektorów, by głosowali na właściwą osobę (patrz: Rada: Kanclerz (Chancellor)). Metoda ta wymaga z kolei anielskiej cierpliwości - wyborcy są bowiem bardzo kapryśni i w każdej chwili mogą zmienić zdanie. Pamiętać też trzeba, że przy użyciu tego sposobu nie da się sięgnąć po koronę - elektorami w takim przypadku są książęta dzielnicowi, a nie hrabiowie (patrz: Ród: Dziedziczenie: Elekcja). Dlatego też bardziej opłaca się wybrać którąś z mniej uczciwych ścieżek.

Żonie warto "pomóc" w zdobyciu korony.

Metoda skrytobójcza

Sposób skrytobójczy początkowo jest bardzo pokojowy, ale kończy się zamordowaniem wszystkich pretendentów do tronu. Schemat jest zwykle taki sam - należy wziąć ślub z którąś z córek władcy, spłodzić z nią potomka, a następnie zamordować wszystkich jej braci oraz ojca. Dzięki takiemu zabiegowi żona szybko przejmie koronę, a jej dzieci odziedziczą całość państwa. Najważniejsze jest to, że wszystkie dzieci ze związku gracza oraz królowej odziedziczą ród po ojcu, dzięki czemu gracz będzie mógł nimi kierować. Szczegółowa rozpiska tego planu znalazła się w rozdziale Ród: Jak zdobyć tytuł dzięki mariażowi?

Kiedy już sojusznik podbije oponenta gracza, wystarczy podpisać odpowiedni pokój.

Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie, by stoczyć kilka wojen zanim przejmie się koronę. Hrabia poślubiony księżniczce będzie posiadał sojusz z władcą jej państwa (na ogół ojcem). Dzięki temu, jeszcze przed awansem społecznym, będzie mógł zająć nieco terenów przy pomocy swego większego sojusznika. De facto sprowadza się to do rozwiązań opisanych w akapicie Metoda siłowa.

Utworzenie księstwa

Jeśli gracz posiada terytorium, które wchodzi w skład jakiegoś większego księstwa de jure, a które nie zostało jeszcze usankcjonowane prawnie, to może takie księstwo utworzyć (tak samo działa to z królestwami). W ten sposób hrabia automatycznie awansuje do stanowiska księcia a równocześnie zyskuje roszczenia względem wszystkich pozostałych hrabstw, które powinny wchodzić w skład jego księstwa. Oczywiście wszystkie tereny de jure można przejrzeć klikając odpowiednią ikonkę filtru przy minimapie w prawym dolnym rogu ekranu.

Zamiast tworzyć księstwo, można je również uzurpować.

Jeżeli księstwo zostało już utworzone, a hrabia zajmuje większość jego terytorium nie posiadając równocześnie tytułu księcia, to może uzurpować ten tytuł. Wymaga to sporych nakładów pieniężnych i punktów wiary, ale opłaca się. Czynność tę wykonuje się w dokładnie taki sam sposób, w jaki tworzy się księstwo - a więc klikając na spornym terytorium i wybierając odpowiednią opcję.