Podstawy ekonomii w grze | Ekonomia w Crusader Kings II poradnik Crusader Kings II

Podstawy

Gracz dysponuje tylko trzema surowcami (pieniędzmi, prestiżem i wiarą), nie musi się też zbytnio martwić o rozbudowę infrastruktury, bo na ogół zrobią to za niego wasale. To bardzo ogólne spojrzenie jest jednak szalenie uproszczone, a przez to nie pozwalające na bardziej zaawansowane zarządzanie włościami. Jak się bowiem okazuje, zagadnienia gospodarcze zostały w Crusader Kings II przedstawione w całkiem ciekawy i złożony sposób, a mechanizmy rozgrywki można z łatwością wykorzystać. Wszystkie włości da się przecież rozbudować, wznosząc nie tylko nowe miasta, zamki i kościoły, ale również dobudowując do nich odpowiednie formacje (jak mury czy targowiska). Nie bez znaczenia pozostaje też poziom technologiczny danej ziemi - dopiero odpowiednio zaawansowane włości mogą być rozbudowywane. Co istotne, zyski głównego bohatera będą zupełnie różne w zależności od tego, jak dobrze rozwinięta będzie dana prowincja i na ile pozytywnie ułożą się stosunki na linii gracz-posiadacze ziemscy. Nie bez znaczenia pozostaje też to, czy zarządca danego hrabstwa jest do tego odpowiednio przystosowany (np. biskupi nie radzą sobie podczas zarządzania zamkami). Ważne są nawet takie kwestie, jak ilość pośredników czy warunki naturalne w regionie! Jak więc widać, zagadnienia gospodarcze nie są wcale takie banalne, a repertuar możliwości - całkiem szeroki.

Duża ilość włości wcale nie równa się dużym zyskom - ważniejsze jest zagospodarowanie podległych terenów.

Zacząć należy od tego, że jedynym źródłem finansowego dochodu gracza-króla mogą być hrabstwa - to one generują zyski, w przeciwieństwie do obszarów wyższego rzędu, takich jak księstwa, królestwa czy imperia. Co prawda struktury niższej kategorii (czyli miasta, zamki i kościoły) również przynoszą pewną ilość gotówki, jednak nie są one odpowiednie dla grywalnych postaci. Przykładowo: król posiadający miasteczko będzie je zaniedbywał, otrzymując tylko niewielki procent zysków, które zyskiwałby na jego miejscu burmistrz (czyli właściwy zarządca mieściny).