Jak dbać o relacje między postaciami w Crusader Kings II? | Postacie poradnik Crusader Kings II

Jak dbać o relacje między postaciami?

Co może negatywnie wpływać na stosunki międzyludzkie? Poza losowymi zdarzeniami, takimi jak oskarżenie o herezję, znaczenie mają przede wszystkim kwestie związane z tytułami, ziemiami i wzajemnymi interakcjami. Oczywistym jest, że postać uwięziona przez gracza nie będzie tym faktem zachwycona, podobnie jak w przypadku, gdy się ją obrazi. Jeśli suweren postanowi niesprawiedliwie ukarać swego podwładnego (np. odbierając mu włości), wszyscy pozostali wasale również stracą do niego szacunek (do władcy, a nie poszkodowanego!). Pamiętanie o tym jest szalenie istotne, ponieważ kilkoma nieprzemyślanymi sankcjami można doprowadzić państwo do rozpadu. Odbieranie ziem w ogóle nie należy do najlepszych pomysłów, ponieważ zarówno poszkodowana postać, jak i jej prawowity dziedzic będą dążyli do odzyskania włości - w dalszej perspektywie może to doprowadzić do otwartego buntu. Z "rewindykacji" należy więc korzystać wyłącznie w sytuacjach, w których któryś z wasali zdobył zbyt wiele ziem (zagraża przez to postaci gracza) albo też posiada tylko jedną włość - pozbawiony majątku nie będzie stanowić żadnego zagrożenia. Mimo to, nawet w takich wypadkach należy przemyśleć zawłaszczenie, a przede wszystkim uciekać się do niego jedynie wówczas, gdy jest to usprawiedliwione (np. postać spiskowała przeciwko władcy albo stanęła na czele buntu). Uzasadnienie jest o tyle ważne, że niweluje ujemny modyfikator wśród wszystkich pozostałych wasali - zdrajcą nikt się nie przejmuje (patrz: Intrygi: Więźniowie).

Wasale często upominają się o włości posiadane przez suwerena.

Inną kwestią istotną dla ogólnego obrazu władcy jest ilość jego ziem (demesne size) - jeżeli przekroczył limit, wasale nie będą tym zachwyceni. Podobnie jest z ziemiami nie liczącymi się do ogólnej puli włości - na przykład księstwami albo królestwami. Jeśli władca posiada ich kilka, podwładni zaczną się o nie upominać - a potrafi to być szalenie destruktywne dla całego państwa. W takich wypadkach zwykle najlepiej przekazać ponadprogramowe włości swojemu dziedzicowi - w ten sposób można pozbyć się problemu niezadowolenia, równocześnie nie tracąc prawa do ziem (po śmierci głównego bohatera będzie się grało jego dziedzicem). Jeśli takie rozwiązanie jest niemożliwe albo niewygodne (np. syn posiadałby więcej włości niż ojciec, stanowiąc dla niego zagrożenie), zawsze można zdecydować się na rozdanie części tytułów wasalom. Istotne jest przy tym to, aby księstwa nigdy nie obejmowały hrabstw im podległych. Innymi słowy: należy zadbać, aby wasal nie posiadał praw do hrabstw wchodzących w skład nadanego mu księstwa (na przykład hrabstwa-Poznania w ramach księstwa-Wielkopolski). Jest to ważne ze względu na to, że skumulowane w ten sposób włości stanowią znacznie większe zagrożenie w czasie wojny domowej, generują bowiem więcej wojska i buntują się wszystkie razem. Zbuntowany wasal może rekrutować armie jedynie ze swoich hrabstw, a nigdy księstw - w praktyce oznacza to, że postać posiadająca jedno hrabstwo i trzy księstwa będzie mogła nająć żołnierzy tylko w tym pierwszym (o ile włości nie zostały skumulowane tak, jak napisano powyżej). W czasie rozgrywki widać to bardzo wyraźnie - posiadacz kilku księstw jest mniej groźny, niż właściciel kilku hrabstw, ponieważ dysponuje mniejszym potencjałem militarnym.

Nadanie komuś księstw razem z podległymi im hrabstwami zwykle kończy się secesją i wojną domową.

Innymi czynnikami wpływającymi na niezadowolenie wasali mogą być: utrata honoru (np. w wyniku ujawnionego morderstwa), ekskomunika, odrzucająca osobowość lub krótki okres rządów. Ze wszystkich tych problemów poradzić sobie można jedynie z ekskomuniką - wystarczy przebłagać papieża, aby cofnął swoją decyzję lub też powołać antypapieża (patrz: Religia: Antypapież).

Wojny o królestwa warto toczyć również w wypadkach, gdy korona należy się dziedzicom głównego bohatera.

Jakie czynniki sprawiają, że władca jest dobrze widziany przez swoich wasali? Poza opisanymi już nadaniami ziemskimi, warto wspomnieć o wojnie o włości dla własnych wasali (screen powyżej). Jeśli któryś z podwładnych bohatera posiada uzasadnione roszczenia względem jakiegoś terenu, można upiec dwie pieczenie na jednym ogniu - mianowicie zapewnić wasalowi władanie nad spornym terenem, tym samym poprawiając z nim stosunki. Pewnym minusem tego rozwiązania jest to, że wskaźnik respektu zmienia się dopiero po zakończeniu wojny, a nie w jej trakcie. Może się więc zdarzyć, że wasal zbuntuje się przeciwko suwerenowi w momencie, w którym ten będzie walczył o jego prawa. Więcej na temat tego typu wojen napisano w rozdziale Militaria: Jak wypowiedzieć wojnę?

Ambicje podwładnego można obejrzeć w jego ekranie postaci.

Inne sposoby na zadowolenie poddanych są znacznie prostsze: ludzi można przekupić (raz na jakiś czas), nadać im któryś z tytułów honorowych (patrz: Postaci: Tytuły honorowe), zapewnić stanowisko w radzie (patrz: Rada), wykorzystać kanclerza albo też spełnić którąś z zachcianek. Ten ostatni element jest szczególnie ciekawy - wielu bohaterów marzy o pewnych przywilejach, których im wyraźnie brakuje - równie dobrze może to być znalezienie odpowiedniej małżonki, jak i zdobycie korony (screen powyżej). Umiejętne zaspokajanie potrzeb własnych poddanych potrafi w łatwy sposób zaradzić nawet bardzo dużym kryzysom w państwie.

Zapraszać można jedynie postaci nie posiadające żadnych ziem.

Co jednak zrobić, gdy wszystkie sposoby mediacji zawiodły, większość wasali siedzi w lochu, a suweren posiada zbyt wiele dóbr, przez co zaczynają one podupadać? W takiej sytuacji jedynym rozwiązaniem pozostaje zaproszenie obcych bohaterów na dwór i nadanie im włości. Zrobić to można na dwa sposoby - klikając na zakładkę Intryga w menu u góry ekranu i tam wybierając odpowiednią osobę (jest ona wówczas generowana losowo i nie posiada żadnej przeszłości), albo też ściągając jakiegoś dworzanina z innych państw (screen powyżej). To drugie rozwiązanie zwykle bardziej się opłaca, bowiem otrzymuje się w ten sposób postać z przeszłością, a często nawet rodowodem czy prawami do jakichś ziem. Jest to szczególnie przydatne, jeśli myśli się o ekspansji - można bowiem powalczyć o włości, które powinny należeć do nowego podwładnego (patrz: Militaria: Jak wypowiedzieć wojnę?).

Ikonka zaciśniętej pięści informuje o możliwych rozruchach.

Jeśli gracz chciałby pozbyć się problematycznego wasala, a nie chce go więzić ani zabijać, może przekazać go któremuś ze swoich podwładnych (o ile są wyżsi rangą od samego przenoszonego). Jest to dość przydatne w sytuacji, w której któryś z baronów chce się zbuntować przeciwko graczowi, a wojna domowa byłaby akurat bardzo niewygodna. W takim przypadku najlepiej oddać krnąbrnego władykę pod władzę któregoś z książąt dzielnicowych - niech oni się z nim męczą (screen poniżej).

Przeniesienie to bardzo humanitarna metoda eliminacji z życia publicznego.

Nieco trudniejsza sytuacja rysuje się wówczas, gdy jakiś podwładny odczuwa do gracza naprawdę ogromną nienawiść - wówczas nawet przeniesienie na antypody nic tutaj nie pomoże. W takim wypadku lepiej uciec się do bardziej radykalnych środków, takich jak zabójstwo, uwięzienie lub odebranie dóbr.