Podstawy Religii w Crusader Kings II | Religia poradnik Crusader Kings II

Podstawy

Religia odgrywa w Crusader Kings II bardzo dużą rolę - to wokół niej toczy się spora część rozgrywki. Wojny krzyżowe, dżihad, ekskomunika, inwestytura, schizmy w Kościele - to tylko część zagadnień, na które musi zwracać gracz, a które mają zasadniczy związek z życiem religijnym jego państwa. Zagadnienia związane z wiarą są obecne na praktycznie każdym etapie gry, a objawiają się nie tylko w postaci punktów wiary (o zasadniczym znaczeniu) ale również poprzez różnorodne interakcje - zwłaszcza z głową Kościoła.

Katolicyzm jest najpopularniejszą z religii.

Istnieją cztery wielkie religie: katolicyzm, prawosławie, szyizm oraz sunnizm. Każdy z tych kultów posiada swego własnego przywódcę religijnego, który decyduje o świętych wojnach, rozwodach i wielu innych kwestiach. Obok tych religii istnieją oczywiście mniejsze, pogańskie - nie posiadają one jednak większego znaczenia.

Gracz może wcielać się wyłącznie we władców chrześcijańskich - a więc katolickich oraz prawosławnych. Będąc wyznawcą jednej religii, można swobodnie wypowiadać wojny innowiercom (ale nie współwyznawcom!) - nie łamie się w ten sposób prawa, które obowiązuje pomiędzy "równorzędnymi" władcami. W praktyce oznacza to, że katolik może bez żadnego problemu zaatakować wyznawcę Islamu (Szyitę lub Sunnitę) albo poganina, ale do wojny z prawosławnym potrzebuje już odpowiedniego casus belli.

Papież może decydować o całych królestwach - nie warto go denerwować.

Relacje z głową Kościoła, niezależnie od tego, czy jest to papież czy patriarcha ekumeniczny, pełnią zasadniczą rolę w religijnym rozwoju państwa i bohatera. To właśnie te postaci decydują o ekskomunice, krucjatach czy rozwodach - warto więc dbać o ich zadowolenie. Oto, jakich interakcji można się podjąć w relacji z przywódcami religijnymi:

* zgoda na inwazję - zdarza się, gracz chciałby zaatakować współwyznawcę, ale nie posiada właściwego casus belli. W takim wypadku może poprosić papieża lub patriarchę o dyspensę w sprawie inwazji. Jeśli gracz posiada co najmniej 250 punktów wiary (500 dla cesarza), jest katolickim władcą i nie prowadzi akurat żadnej wojny, może poprosić przywódcę Kościoła o błogosławieństwo w sprawie inwazji na inny, chrześcijański kraj. Zwycięstwo w tego typu wojnie pozwoli zwycięzcy przejąć całą domenę pokonanego wroga, jednak z dwoma zastrzeżeniami: po pierwsze, przeciwnik musi posiadać więcej włości niż agresor, a po drugie, całość operacji i tak zależy od widzimisię Ojca Kościoła (zwykle jest on niechętny tego typu prośbom).

* ekskomunika - innym sposobem na przejęcie władzy w cudzym państwie jest poproszenie autorytetu religijnego o nałożenie ekskomuniki na wroga. Jeżeli stosunki pomiędzy ofiarą a przywódcą kultu nie układają się zbyt dobrze, istnieje duża szansa, że gracz uzyska zgodę. W takim wypadku, po dokonaniu ekskomuniki, będzie można do woli nękać przeciwnika, ponieważ nie będzie już członkiem Kościoła. Każdy inny chrześcijanin również będzie mógł bezkarnie walczyć z ekskomunikowanym, bowiem będzie on uważany za heretyka, czyli powszechnego wroga. Jeśli zaś samemu graczowi przydarzyło się zostać ekskomunikowanym, może on poprosić papieża lub patriarchę o cofnięcie wyroku - będzie to jednak wymagało solidnych argumentów (na ogół złotych i brzęczących). Alternatywą dla tego rozwiązania może być założenie własnego wyznania - dokładnie tak, jak napisano w rozdziale Religia: Antypapież.

* rozwód - jeśli z jakichś względów należy pozbyć się małżonki lub małżonka, a nie chce się go mordować, warto poprosić papieża lub patriarchę o rozważenie rozwodu. Przywódcy religijni dość rzadko zgadzają się na tego typu prośby, sam akt rozstania jest dość kosztowny (100 punktów wiary), a w dodatku irytuje rodzinę porzuconej osoby. Z tej też przyczyny zwykle bardziej opłaca się zamordować współmałżonka, niż bawić się w delikatne rozwiązania.

Już lepiej było ją zamordować.

Oczywiście wszystkie postaci występujące w grze mogą pertraktować z przywódcami religijnymi na tej samej zasadzie, co gracz - należy więc uważać, by nie paść ofiarą cudzego spisku. Najwygodniejszym sposobem, dzięki któremu można temu zapobiec, jest dbanie o stosunki z papieżem lub patriarchą (np. poprzez branie udziału w krucjatach) albo też utworzenie własnego wyznania. To drugie rozwiązanie jest nawet wygodniejsze, ponieważ antypapież jest zwykle bardziej uległy - zapobiega to wielu problemom, o ile graczowi uda się go utrzymać.