Koniec świata w Wasteland 2 poradnik Wasteland 2

Ostatnia aktualizacja: 24 lipca 2019

Na początku lat siedemdziesiątych amerykańscy astronomowie odkryli rój meteorów na kursie kolizyjnym z Ziemią. Wyliczono, że uderzenie w glob nastąpi latem 1998 roku. Działając w całkowitej tajemnicy, rozpoczęto pracę nad kosmiczną jednostką obronną. Stacja Kosmiczna Cytadela miała być w pełnej gotowości w marcu feralnego roku, więc jeszcze na kilka miesięcy przed zbliżającym się niebezpieczeństwem. Nieświadomy zagrożenia Związek Radziecki wystosował oficjalny protest, oskarżając USA, że owa stacja, to tak naprawdę kosmiczna wyrzutnia rakiet nuklearnych. Napięcie między dwiema potęgami sięgało zenitu. Obie strony zaczęły zbierać siły. W latach 1987-1993 Stany Zjednoczone prowadziły tzw. Wojny Narkotykowe w Środkowej i Południowej Ameryce, których efektem było utworzenie satelickich, proamerykańskich rządów w tamtejszych państwach. Kraje te wraz z NATO, rozszerzonym o afrykańskie państwa, opowiedziały się po stronie Stanów. Pozostali dołączyli do radzieckiego protestu. Tylko Szwajcaria, Szwecja i Irlandia zdecydowały się zachować neutralność.

Dwa tygodnie przed planowanym uruchomieniem, amerykańska Cytadela nadała sygnał SOS. Obliczenia naukowców okazały się błędne - zarówno pod względem terminu, jak i faktycznego niebezpieczeństwa. Rój nie zagrażał bezpośrednio Ziemi. Zniszczył natomiast satelity komunikacyjne i szpiegowskie krążące wokół planety. Zapanował chaos, a oślepione nagle mocarstwa w panice wystrzeliły w siebie 90% swojego nuklearnego arsenału, nie zdając sobie sprawy z tego, co się naprawdę dzieje. Zniszczenia były ogromne, a życie na Ziemi zaniknęło niemal całkowicie. Niemal, bo gdzieniegdzie ocalały pojedyncze skupiska cywilizacji - niektóre nawet kompletnie nieświadome, że przed chwilą skończył się świat, jaki znały.

W czasie wymiany pocisków grupa inżynierów armii amerykańskiej pracowała na pustyniach Arizony. Budowali tam mosty prowadzące przez suche koryta rzek. Bezpośrednio na południe od nich znajdowało się nowo wybudowane więzienie stanowe dla przestępców skazanych na śmierć. W ramach więzienia działało też kilka obiektów przemysłu lekkiego.

Inżynierowie trafili do więzienia w poszukiwaniu schronienia. Przejęli nad nim kontrolę, wypędzając osadzonych na pustynię. Z czasem do więzienia zaproszono też inne ocalałe grupy, otaczając je opieką i ochroną przed bandytami. Razem zaczęły tworzyć nową społeczność. Inżynierowie ochrzcili się mianem Strażników Pustkowi, dla upamiętnienia tradycji strażników Teksasu i Arizony, a więzienie przemianowano na Ośrodek Strażników - ostatni ocalały bastion cywilizacji. Strażnicy czuli się zobligowani do niesienia pomocy wszystkim niewinnym, którzy przetrwali nuklearny holokaust.