Porady ogólne do Total War Attila | Informacje wstępne i porady poradnik Total War: Attila

Ostatnia aktualizacja: 5 sierpnia 2019

Ukończ prolog. W Attila prolog służy jako samouczek, zawierający informacje na temat podstaw rozgrywki, sterowania, zarządzania państwem lub prowadzenia bitew. Prowadzi gracza krok po kroku i odblokowuje tylko te opcje, które w danym momencie mogą być mu potrzebne. Znajduje się w nim tak dużo przydatnych informacji, że jego ukończenie przyda się również doświadczonym graczom serii Total War. Podczas przechodzenia prologu zwracaj szczególną uwagę na podpowiedzi pojawiające się pod wizerunkiem twojego doradcy. Znajdziesz tam mnóstwo porad oraz wyjaśnień na temat każdego aspektu gry.

Korzystaj z encyklopedii. Wewnętrzna encyklopedia gry wymaga połączenia z internetem, ale zawiera mnóstwo przydatnych informacji, takich jak dostępne dla każdej kultury budynki, umiejetności dowódców oraz statystyki jednostek. Znajdziesz w niej również instrukcję z wyjaśnieniami na temat mechanizmów gry oraz opisem elementów sterowania. Korzystanie z encyklopedii nie przerywa przeliczania tury.

Korzystaj z podpowiedzi. Po najechaniu na nazwę, ikonę albo cyfrę odczekaj chwilę na pojawienie się okienka z podpowiedzią. Jeśli przy tekście zobaczysz plus, odczekaj jeszcze chwilę, aż pojawią się kolejne informacje. Nie zawsze są one wyczerpujące, ale w większości przypadków wystarczają do zrozumienia, co oznacza dana nazwa albo ikona.

Planuj ostrożnie. Attila to złożona gra, pełna niuansów oraz losowych sytuacji. Nierzadko planowana na dziesięć kolejnych tur kampania skończy się po dwóch z powodu przegranej bitwy, wybuchu epidemii albo kryzysu politycznego. Stąd zawsze staraj się nie działać pochopnie i mieć przygotowany plan awaryjny na wypadek problemów.

Planuj z małym wyprzedzeniem. W grze występuje kilkadziesiąt walczących ze sobą frakcji. Kolejne mogą powstać w czasie gry, na wskutek wyzwalania podbitych prowincji, buntów albo wojen domowych. Twój wpływ na ich decyzje i działania jest ograniczony. Z tego powodu może się zdarzyć, że prowincja, którą miałeś zamiar podbić po zakończeniu aktualnej wojny, zostanie wcześniej zniszczona przez wędrujących przez Europę barbarzyńców. To kolejny powód, dla którego nie warto tworzyć sięgających zbyt daleko planów. Może się okazać, że stracą aktualność turę po ich stworzeniu. Dotyczy to zwłaszcza obu Cesarstw, które w jednej rozgrywce mogą w krótkim czasie toczyć 3, a w innej 30 wojen, w zależności od decyzji innych państw oraz sytuacji losowych. Stąd wygodniej założyć sobie nadrzędny cel - na przykład podbój całej Galii - a potem realizować go małymi krokami, zawsze będąc przygotowanym na zmianę sytuacji. Bądź gotowy zarówno na podbicie, jak i kolonizację prowincji, a będziesz w stanie ją zająć niezależnie od sytuacji.

Nie szukaj strategii wygrywającej. Attila nie posiada jednej skutecznej strategii na każdą możliwą sytuację. Czasem lepiej jest sąsiada podbić, innym razem handlować z nim albo dręczyć z pomocą wysłanników. Inaczej również gra się osiadłymi królestwami barbarzyńców, a inaczej będącą w ciągłym ruchu Hordą Hunów. Generalnie jeśli to, co robisz, przynosi pozytywne efekty, to jest to dobra strategia i w większości przypadków nie ma sensu zmieniać jej na inną. Co najwyżej zmodyfikować i udoskonalić, jeśli w pewnych sytuacjach nie przynosi rezultatów. Grając szukaj rozwiązań konkretnych problemów, a nie metody na łatwe zwycięstwo. Przy stopniu skomplikowania gry taka strategia nie istnieje.

Powoli poznawaj grę. Attyla posiada mnóstwo złożonych mechanizmów. Samych towarzyszy i oferowanych przez nich bonusów jest kilkadziesiąt, a to jedynie drobny fragment mechaniki postaci, mający wpływ na bitwy, zarządzanie prowincjami albo sytuację polityczną. Z tego powodu nie próbuj od razu poznawać całej gry, tylko rób to stopniowo. Najlepiej poświęć jedną albo dwie rozgrywki w całości na spokojną naukę i eksperymentowanie. Inaczej łatwo się pogubisz wśród mnogości opcji, zależności, rozbudowanych menu oraz modyfikatorów. Zresztą nawet po wielu godzinach rozgrywki wciąż możesz odkryć coś nowego, więc tym bardziej nie ma powodów do pośpiechu.

Słuchaj doradcy. Częstotliwość jego pojawiania się można zmienić w opcjach, ale sama obecność doradcy może się bardzo przydać. On pierwszy poinformuje cię o możliwym bankructwie, zwróci uwagę na możliwość wykorzystania terenu w bitwie albo zasugeruje obniżenie podatków dla poprawy ładu publicznego. Jego rady mogą być trudne do wprowadzenia i nie pasować do twoich planów, ale zawsze warto zwrócić na nie uwagę.

Zwracaj uwagę na kolor ikonek. Zielone zazwyczaj oznaczają rzeczy pozytywne, czerwone negatywne, a żółte jednocześnie pozytywne i negatywne. Podobnie jest z zielonymi strzałkami skierowanymi w górę oraz czerwonymi w dół przy armiach, ikonach oddziałów albo ładu publicznego. Nie zawsze jest jasne, co oznaczają, ale kolor stanowi czytelny sygnał, że dzieje się coś dobrego albo złego. Niezależnie od koloru czaszki traktuj jako złą wiadomość.

Dla zdobycia szczegółowych informacji czytaj opisy cech albo bonusów reprezentowanych przez ikonki. Tym bardziej, że twórcy popełnili w kilku miejscach błąd przy ustawianiu kolorów, jak w przypadku cechy uosobienie okrucieństwa. Jej ikonka jest żółta, ale wszystkie trzy oferowane przez nią modyfikatory są negatywne.

Nie skupiaj się na bonusach. Na początku gry sprawdź informacje o wodzu, najlepiej władcy albo innym członku rodu panującego. Zauważysz, że posiada on dużo bonusów wynikających z jego statystyk podstawowych, cech, umiejętności, towarzyszy, żony czy prowincji, w której aktualnie się znajduje. Ich liczba będzie gwałtownie rosła wraz z twoimi postępami w grze i będzie obejmowała nawet te elementy mechaniki, o istnieniu których nie miałeś wcześniej pojęcia. Z tego powodu nie warto poszukiwać najbardziej optymalnego zestawu umiejętności i przedmiotów. Wszystkie bonusy prędzej czy później się przydadzą, zaś liczba źródeł, z których możesz je uzyskać, jest zbyt trudna do opanowania. Warto wymienić wodzowi towarzysza na takiego, który zamiast większych zysków z handlu albo bonusu do prędkości okrętów oferuje bonus do statystyk dowodzonej przez niego kawalerii. Nie warto jednak zbyt długo zastanawiać się, czy lepszy będzie bonus do szarży, obrony czy raczej prędkości, bo wszystkie się przydadzą.

Wyjątkiem sytuacja, gdy tworzysz postać pod konkretne zadania, na przykład wodza kierującego armią konnych łuczników. W takim wypadku powinieneś dobierać bonusy specjalnie pod te jednostki, tak by były bardziej skuteczne na polu walki. W dużych, zróżnicowanych armiach nie ma to jednak większego sensu. Jeśli dowodzisz każdym typem jednostki, to mało który bonus będzize dla ciebie bezużyteczny.

Nie przejmuj się, jeśli o czyms zapomnisz albo coś ominiesz. Gra posiada dziesiątki wpływających na siebie elementów. Łatwo się w nich pogubić, a nawet zapomnieć o ich istnieniu. Stąd często się może zdarzyć, że jedna z twoich córek przez sto tur nie będzie miała męża, albo od dłuższego czasu eksportujesz tylko 80% jakiegoś towaru, bo więcej twoi partnerzy handlowi nie są w stanie przyjąć. To drobiazgi, które łatwo przeoczyć, posiadające niewielki lub znikomy wpływ na rozgrywkę.

Graj w oknie. Jeśli w grze znajduje się 40 i więcej frakcji, przeliczanie tur może trwać bardzo długo. Dotyczy to szczególnie dużych państw, jak oba Cesarstwa, słabszych komputerów oraz sytuacji, gdy widzisz wrogie armie na mapie kampanii. Armia pod mgłą wojny wciąż jest przesuwana, ale dzieje się to znacznie szybciej, niż w przypadku armii odsłoniętej, której każdy ruch jest dla ciebie widoczny. Grając w oknie możesz użyć skrótu ALT+TAB i przez chwilę zająć się czymś innym, zamiast przez kilka minut wpatrywać się w zmieniające się ikony frakcji. Będziesz jednak musiał co jakiś czas sprawdzać, czy nie otrzymałeś wiadomości dyplomatycznej albo nie zostałeś przez nikogo zaatakowany, ale to jedyna poważna niedogodność. Poza tym w obu tych sytuacjach gra będzie spokojnie czekała na twoją decyzję, więc nie musisz się spieszyć.

Rada przestaje obowiązywać w czasie wojny, zwłaszcza z dużą liczbą frakcji. W takim wypadku warto obserwować sytuację na mapie - trasy przemarszów, położenie armii i wysłanników oraz aktualnie prowadzone oblężenia. Poza tym możesz być zmuszony do stoczenia kilku bitew, a każda z nich oznacza podjęcie kilku decyzji. Gra będzie spokojnie czekała, aż to zrobisz, nawet jeśli aktualnie nie zajmujesz się grą. To sprawia, że nieuważne granie w oknie w czasie wojny może znacznie spowolnić przeliczanie tury.

Zbadaj różnice w sterowaniu na różnych mapach. Przesuwanie mapy dyplomatycznej odbywa się z pomocą lewego klawisza myszy. Tymczasem na mapie kampanii przesuwania dokonuje się z pomocą środkowego klawisza. To niewielka, ale kłopotliwa różnica. Na początku może być dla ciebie kłopotliwa, ale szybko do niej przywykniesz.

Uważaj, w co celujesz myszką. Jeśli chcesz zaatakować neutralną osadę, która jest otoczona przez armie innego, również neutralnego w stosunku do ciebie kraju, zwróć uwagę, gdzie znajduje się mysz w momencie kliknięcia. Może się zdarzyć, że z powodu pośpiechu i nie czytania okienek wymagających potwierdzenia wydasz wojnę nie właścicielowi osady, tylko oblegających je armii. Wszystko dlatego, że przesunąłeś kursor kawałek w niewłaściwą stronę. W przypadku trudnych sytuacji dobrze jest przybliżyć ekran, albo wydać wojnę za pośrednictwem ekranu dyplomacji. Dzięki temu podczas rozkazu ataku nie powinno wyskoczyć okienko z potwierdzeniem. Jeśli wyskoczy, to znak, że rozkazałeś zaatakować neutralne państwo.

Ta sama reguła dotyczy atakowania portów armiami lądowymi znajdującymi się na morzu. Prosty błąd wystarczy, żeby armia nie zaatakowała portu, tylko zeszła na ląd tuż obok niego, tracąc w ten sposób znaczną część swoich punktów akcji i nierzadko opóźniając atak o jedną, zwykle bardzo ważną, turę.

Sprawdź które elementy gry otwierają encyklopedię. Do encyklopedii gry możesz dostać się na dwa sposoby - z pomocą ikony w lewej, górnej części ekranu, albo prawego klawisza myszy. Klawisz zadziała, jeśli po najechaniu na nazwę obok kursora pojawi się znak zapytania, ale nie zawsze. Przykładowo, możesz nacisnąć prawy klawisz myszy po najechaniu na ikonę ładu publicznego i nic się nie stanie. Zrób to samo w przypadku oddziału, a natychmiast zobaczysz poświęcony mu wpis w encyklopedii. Dlatego eksperymentuj, wcześniej sprawdzając, jakie kategorie zawiera encyklopedia. Powinny być dla ciebie dobrą sugestią, które ikony i nazwy spowodują jej otwarcie, a które nie.

Przyspiesz ruch jednostek na ekranie kampanii. Podczas swojej tury naciśnij spację. Dzięki temu wszystkie armie na mapie Europy będą poruszały się szybciej. Opcja ta działa również w czasie tury wroga, ale czasem wymaga kilku wciśnięć, by gra rozpoznała polecenie.

Przytrzymaj spację w czasie bitwy. Dzięki temu przy ikonach jednostek pojawią się informacje na temat ich stanu, takie jak poziom morale albo zmęczenia. W przypadku dużej liczby jednostek może być on jednak nieczytelny i wymusić przybliżanie bądź obrót kamery.

Jeśli nie zadowalają cię cechy postaci, uruchom ponownie grę. Cechy członków rodu i arystokracji są losowane. Dotyczy to tak szukania żony, jak i przyjmowania kandydatów w poczet arystokracji. Jeśli więc po rozpoczęciu tury zauważysz, że świeżo przyjęta w poczet arystokracji postać posiada same cechy negatywne, wczytaj automatyczny zapis i powtórz cały proces. Ewentualnie wybierz innego kandydata.

Dotyczy to również początku kampanii i żon. O ile cechy męskich członków rodu oraz arystokracji są na początku gry stałe, tak cechy żon są losowane. Jeśli więc po rozpoczęciu kampanii zauważysz, że większość żon twoich postaci posiada cechy negatywne, rozpocznij grę od nowa.

Czytaj podpowiedzi na ekranach ładowania. Można w nim znaleźć bardzo przydatne informacje. Jak chociażby taką, że naciśnięcie klawisza backspace w czasie ruchu armii albo wysłannika zmusza jednostkę do zatrzymania się.