Caesar III – gra o zawalaniu się budynków. Stare, ale jare – stare gry, w które ciągle gramy

Caesar III – gra o zawalaniu się budynków

Nic tak nie cieszy oczu domorosłego projektanta jak działające miasto.

Cezar, Kleopatra, Zeus i Cesarz – starszych stażem miłośników strategii tytuły te smucą, bo przypominają raj utracony. To zresztą ciekawe, ale w tym tekście mamy już kilka autentycznie zaginionych stylów rozgrywki sprzed lat – a po drugich Settlersach, Majesty czy Kolonizacji dołączają do nich gry studia Impressions Games.

A czym byli ci lekko już przykurzeni (ostatni, czyli Cesarz, wyszedł w 2002 roku) reprezentanci klasyki? Przede wszystkim wielkimi zagadkami logicznymi. Naszym zadaniem było tak projektować kolejne miasta, aby mieszkańcy mieli dostęp do zdrowego jedzenia, lokalne bóstwa były zadowolone, szkoły pełne dzieciaków, a bezrobocie niskie. I uwierzcie – nie było to proste. Kilka błędnych decyzji – i od razu zawalały się amfiteatry, płonęły farmy, a my tonęliśmy w długach. I jakby tego było mało, w tym samym momencie cezar Rzymu wysyłał do nas ponaglenia, domagając się dostarczenia jakichś chorych kwot w złocie... Życie domorosłego architekta nie było proste i nauczyło nas, jak należy podnosić się po porażce (pro tip: załadować save’a).

I wiecie co? Dziwi mnie, że ostatecznie nikt w ciekawy czy innowacyjny sposób nie odświeżył formuły dzieł Impressions Games. Owszem, wyszło parę gier niezależnych, ot chociażby wydany na początku 2021 roku Nebuchadnezzar, ale wszystkie one są uboższe od pierwowzorów, a przez to szybko się nudzą. Pozostaje więc wracać do klasyki, tym razem jednak koniecznie z zainstalowanymi modami, która pozwalają odpalić ją w ludzkich warunkach (czyli w rozdzielczości większej niż 800x600).

P.S. Jeśli chcecie natychmiast teleportować się do późnych lat 90., zajrzyjcie do poradnika do Caesara III. Atak nostalgii gwarantowany.