Podstawy | Strefy w SimCity poradnik SimCity

Ostatnia aktualizacja: 31 lipca 2019

Podstawy

Strefy są jednym z najbardziej problematycznych elementów gry. Gra nie jest tu zbyt pomocna - oferuje tylko najogólniejsze informacje, pozostawiając gracza samemu sobie. Wiele zależności pozostaje ukrytych, a najbardziej istotne informacje pozostają niejawne. Powoduje to niemałe zamieszanie, które może zirytować nawet bardzo doświadczonych graczy. Na następnych stronach zawarto wszystkie informacje, jakie są niezbędne do właściwego kierowania strefami.

Menu stref można znaleźć z lewej strony menu rozbudowy miasta, pomiędzy ikoną drogi i symbolem energii (screen poniżej). W odróżnieniu od budynków użyteczności publicznej, strefy są w dużej mierze niezależne od decyzji gracza - rozwijają się samodzielnie i nic nie kosztują. Nie oznacza to jednak, że można je lekceważyć; w rzeczywistości stanowią najważniejszy element każdego miasta. To właśnie one dostarczają nam obywateli i podstawowych towarów i to o zadowolenie ich rezydentów musimy się troszczyć. Jak powszechnie wiadomo, strefy dzielą się na trzy kategorie: mieszkaniowe (zielone), komercyjne (niebieskie) i przemysłowe (żółte). Każda z nich pełni swoją rolę i ma niebagatelne znaczenie dla rozwoju miasta.

Początkowo rola gracza ogranicza się do wyznaczenia rejonu, w którym strefy będą się rozwijać - a tworzyć je można tylko przy drogach. Już tutaj pojawiają się kontrowersje - jakie powinny być proporcje pomiędzy nimi? Czy wszystkie są wymagane? Jak zwiększyć ich wartość i gęstość zabudowy? Jak optymalnie wykorzystać posiadany teren? To bardzo trudne pytania, które wymagają złożonej odpowiedzi.

Zacznijmy od tego, jak właściwie wyznaczać strefy. Podstawowym pytaniem, jakie należy sobie zadać, jest to, ile miejsca zajmują budowle simów (czyli strefowe). Z pewnością zauważyłeś, że początkowo są one bardzo małe, ale z biegiem czasu stają się coraz większe i okazalsze - pod warunkiem jednak, że nic nie stoi im na drodze. Wielu graczy spotyka się z problemem zbyt dużego zagęszczenia dróg lub budynków funkcyjnych, które hamują rozwój stref mieszkaniowych i handlowych. Jak temu przeciwdziałać? W bardzo prosty sposób - wystarczy przyglądać się oznaczeniom, jakie towarzyszą budowie.

Jak widać na powyższej ilustracji, podczas wyznaczania nowej strefy pojawiają się dwie kolorowe kreski - jedna bliższa, a druga dalsza. Pierwsza z nich oznacza miejsce, w którym nowe budynki będą miały swoje wejście, a druga wyznacza granicę budowli, kiedy ta osiągnie swój optymalny rozmiar. Oznacza to, że strefy trzeba wyznaczać w taki sposób, aby druga kreska z niczym się nie stykała - wówczas nic nie przeszkodzi mieszkańcom w rozwoju ich domeny.

Istnieje również alternatywny sposób wyznaczania optymalnych stref. Podczas rozbudowy dróg pojawiają się przerywane, białe linie - pokazują one granice, w jakich najbardziej opłaca się budować nowe połączenia (screen poniżej). Jeśli utworzyć drogi wedle sugestii komputera, otrzyma się osiedla z budynkami zbudowanymi po obu stronach ulicy. Jest to pewne marnotrawstwo przestrzeni, dlatego lepiej polegać na pierwszym rozwiązaniu. Dodatkowym problemem jest też to, że gra automatycznie dostosowuje swoje sugestie do dwóch ostatnich dróg, które najechaliśmy kursorem - siatka podpowiedzi może więc być myląca (sugestie wyjściowe nałożą się na te, które dostosowano do naszych poczynań).

Jak rozrastają się budynki strefowe? Jeśli chodzi o rozmiar, kwestia jest dość prosta. Początkowo są to bardzo małe budowle, które następnie stają się coraz większe. Określenie finalnej wielkości budynków nie jest zbyt trudne - szerokość wyznacza drugi z kolorowych pasków budowy (co opisano wcześniej) a długość zależy od typu strefy. Rejony wyznaczone pod mieszkania i sklepy przyjmują zwykle kształt kwadratu - w finalnej fazie rozbudowy są więc równie długie, co szerokie. Większy problem stanowią fabryki wznoszone w strefie przemysłowej, które są mniej więcej dwa razy dłuższe niż szerokie. Porównanie widać na poniższej ilustracji.

Strefy należy tworzyć w taki sposób, aby każdy budynek mógł rozrosnąć się do swojego finalnego rozmiaru - wówczas jego rezydenci będą zadowoleni, przez co ich ilość wzrośnie. To kluczowa kwestia podczas dzielenia miasta na dzielnice - poszczególne parcele powinny być na tyle duże, by gwarantować swobodny rozwój, ale na tyle małe, żeby nie powodować korków na drogach. Istotne jest to, że rodzaj drogi sam w sobie ogranicza możliwości budynków- np. przy polnej dróżce nie powstanie nic dużego.

Oto zestawienie dróg:

Rodzaj drogi	Koszt	Ilość pasów	Maksymalny rozmiar budynków
Ścieżka niskiej gęstości [Low Density Dirt Road]	2 $	1	Mały
Droga niskiej gęstości [Low Density Street]	4 $	2	Mały
Droga średniej gęstości [Medium Density Street]	8 $	4	Średni
Droga wysokiej gęstości [High Density Street]	10 $	4	Duży
Aleja średniej gęstości [Medium Density Avenue]	10 $	4	Średni
Aleja wysokiej gęstości [High Density Avenue]	20 $	6	Duży
Aleja wysokiej gęstości z tramwajem [High Density Streetcar Avenue]	30 $	6	Duży

Jak lokować strefy względem siebie? Przede wszystkim należy oddzielić fabryki ze strefy przemysłowej od wszystkich innych budynków. Jeśli zwykli obywatele dostaną się w obszar ich oddziaływania, zostaną zarażeni i trzeba ich będzie hospitalizować. Ponadto budynki industrialne mają to do siebie, że emitują szkodliwe zanieczyszczenia, wpływające zarówno na glebę jak i powietrze. Co równie nieprzyjemne, wznosząc fabryki nieopodal mieszkań simów, znacznie obniżymy wartość okolicznego gruntu, a tym samym zastopujemy rozwój całego miasta oraz proces bogacenia się jego obywateli.

Co zaś z pozostałymi strefami? Należy je rozlokować w taki sposób, aby każdy obywatel miasta miał łatwy dostęp do co najmniej jednego sklepu, który odpowiada jego zamożności (np. bogacze kupują wyłącznie w drogich sklepach). W rzeczywistości oznacza to, że strefy mieszkaniowe należy poprzetykać pojedynczymi sklepami, tak aby simowie nie musieli zbyt daleko chodzić (wówczas obniża się ich poziom zadowolenia). Gra sama poprawia nasze błędy - np. jeśli wzniesiemy sklepy w niewłaściwym miejscu, to ich właściciele szybko zbankrutują. Analogicznie: jeśli umieścimy centra handlowe zbyt daleko od osiedli, mieszkańcy tych ostatnich nie omieszkają nas o tym poinformować. Stworzenie optymalnego układu budynków nie jest łatwe, ale stanowi sedno sukcesu - należy osiągnąć go poprzez serię prób i błędów.