Mieszkaniowa | Strefy w SimCity poradnik SimCity

Ostatnia aktualizacja: 31 lipca 2019

Mieszkaniowa

Strefa mieszkaniowa to najważniejszy element każdego miasta. Simowie żyją w blokach i domkach wybudowanych w tej strefie, z nich też wychodzą do pracy czy na zakupy. To właśnie o ich zadowolenie musimy zadbać w pierwszej kolejności - bo cóż z tego, że będziemy mieli wiele wspaniałych sklepów i fabryk, skoro nikt nie będzie ich odwiedzał?.

Zapewnienie właściwego standardu życia to absolutna podstawa zabawy - im bardziej zadowoleni mieszkańcy miasta, tym lepiej dla niego. Trzeba nadmienić, że simowie ze stref mieszkaniowych wpłacają do miejskiej kasy znacznie mniej pieniędzy niż rezydenci dwóch pozostałych stref (kupcy i fabrykanci), ale liczebność ich samych jest na tyle duża, że de facto stanowią podstawę każdego kosztorysu. Innymi słowy: dają do miejskiej kasy najwięcej pieniędzy, bo są najliczniejsi.

O charakterze simowych osiedli decydują dwa współczynniki: zagęszczenie ludności oraz wartość gruntu, na którym postawiono budynek. Aby zwiększyć to pierwsze, należy zadbać o zadowolenie simów - jeśli będą szczęśliwi, chętniej rozbudują swoje włości i zaproszą znajomych do wspólnego mieszkania (czyli zamiast mieszkać w przyczepie wybudują sobie dom a potem posiadłość). Co chyba oczywiste, jeśli dobrze dbamy o zagęszczenie ludności, to zwielokrotniamy ilość obywateli naszego miasta. Sam budynek również ulega powiększeniu, o ile nic nie stoi mu na przeszkodzie, a drogi są odpowiednio "gęste" (patrz rozdział: Strefy - Podstawy).

Jak już wspomniano, szczęśliwe simy są bardziej skłonne do rozbudowy swoich włości. Zadowolenie obywateli można zbadać na kilka sposobów - klikając na ikonę uśmiechniętej twarzyczki w lewym dolnym rogu ekranu, obserwując emoty nad budynkami lub włączając filtr gęstości zabudowy [Building Density Map] z prawej strony interfejsu (screen poniżej). Każdy z tych sposobów pozwala na zbadanie potrzeb naszych obywateli - zarówno w skali mikro, jak i makro.

O tym, jak zwiększać zadowolenie obywateli, napisano w rozdziale Zadowolenie, więc tutaj wspomnę tylko o najważniejszych rzeczach. Poza wysokością podatków, najważniejsze jest to, że parki wydatnie polepszają humor naszych podopiecznych, ale i zwiększają wartość pobliskiego gruntu (co nie zawsze jest pożądane). Oznacza to, że jeśli w dzielnicy biedoty wybudujemy parki przeznaczone dla bogatych obywateli, obecni mieszkańcy wyprowadzą się, a na ich miejsce przyjdą nowi - średniozamożni albo zamożni. W ten sposób awansuje się mieszkańców na wyższy poziom zamożności (oznaczany symbolem simeona "$").

Jeśli zależy nam na zachowaniu statusu majątkowego rezydentów, ale równocześnie chcemy zwiększyć ich liczebność (czyli zagęszczenie terenu, ale nie jego wartość), musimy budować parki odpowiadające zamożności mieszkańców. W praktyce oznacza to, że przy blokach biedoty ("$") należy budować wyłącznie atrakcje przeznaczone dla tego typu obywateli (również oznaczone jako "$", a nie np. "$$$"). Widać to na screenie poniżej.

Po co zachowywać niski status obywateli, skoro można zrobić z nich bogaczy? Wynika to ze struktury zatrudnienia. Większość fabryk, budynków użyteczności publicznej i sklepów wymaga zróżnicowanej kadry. Jak pokazują statystyki w rozdziale Tabele zatrudnienia, w większości przypadków bardziej cenieni są niezamożni pracownicy niż ich bogatsi konkurenci. Oznacza to, że posiadanie dzielnic biedoty jest nie tylko opłacalne, ale wręcz wskazane - w przeciwnym razie powstanie zbyt wiele niezajętych miejsc pracy. To zaś doprowadzi do upadku całej gospodarki - no chyba, że robotnicy będą dojeżdżać z innych miast w regionie (tylko wówczas można stworzyć miasto złożone wyłącznie z bogaczy).

Do bardzo nieszczęśliwej sytuacji możemy doprowadzić, jeśli zbudujemy osiedla z mieszkańcami o niewłaściwym statusie - czyli nie przygotujemy dla nich odpowiednich miejsc pracy i sklepów. Przykładowo, jeśli dzięki parkom dla zamożnych ($$$) ufundujemy wielki, bogaty wieżowiec ($$$), ale nie zadbamy o budowę równie zaawansowanych fabryk ani luksusowych sklepów ($$$), to nasi nowobogaccy biznesmani pozostaną bezrobotni i nieszczęśliwi, przez co szybko się wyprowadzą. To oznacza zaś marnotrawstwo środków i czasu.

O tym, jak właściwie zadbać o proporcje pomiędzy różnymi mieszkańcami, napisano w poprzednim rozdziale: Strefy - Proporcje.

Jak już wspomniano, status majątkowy obywateli polepszamy poprzez budowę odpowiednich parków - jeśli będą "bogatsze" niż domy dookoła, skłoni to okolicznych mieszkańców do awansowania na wyższy poziom zamożności. De facto oznacza to, że teren będzie wart więcej, przez co jego mieszkańcy zyskają nowe aspiracje. Podgląd wartości terenu można zobaczyć poprzez specjalny filtr [Land Value Map] w prawym dolnym rogu ekranu (screen poniżej). Warto zauważyć, że o ile parki i atrakcje turystyczne zwiększają wartość terenu, o tyle fabryki, elektrownie, wysypiska śmieci i oczyszczalnie ścieków powodują degradację okolicy i spadek wspomnianej wartości.

Status majątkowy obywateli można zwiększyć poprzez wiele innych elementów: budynki użyteczności publicznej (opiekę zdrowotną, policję, straż pożarną), wyeliminowanie zanieczyszczeń, zmniejszenie przestępczości, redukcję korków na autostradach, zagwarantowanie odpowiednich miejsc pracy oraz zwiększenie liczby odpowiednich sklepów w okolicy. Do wyboru do koloru.

Ważne jest to, aby pamiętać, że bogatsi mieszkańcy mają wyższe wymagania - o ile biedocie nie będzie szczególnie przeszkadzał brak edukacji czy zanieczyszczenie środowiska, o tyle dla bogaczy będzie to przeszkoda nie do zaakceptowania. Warto mieć to na uwadze, bo posiadanie majętnych obywateli oznacza większe inwestycje w zadowolenie, a przez to - mniejsze wpływy do budżetu.

Kończąc wątek strefy mieszkaniowej: nie warto szarżować ze zbyt szybkim rozwojem miasta. Jeśli w ciągu jednego dnia liczebność obywateli zwiększyła się dwukrotnie, oznacza to ogromne problemy. Większe i liczniejsze osiedla oznaczają znaczniejsze zużycie prądu i wody oraz większe wymagania co do kanalizacji, eliminacji śmieci, edukacji, szpitalnictwa... dosłownie wszystkiego. Cały czas trzeba pamiętać, że duże miasto to duże kłopoty. Dlatego lepiej postawić na zrównoważony, powolny rozwój i stale uzupełniać wszystkie braki. Najpierw rozwijać i rozbudowywać strefy biedoty, następnie ulepszać je do średniozamożnych posiadłości i ostatecznie do drapaczy chmur. Należy to jednak czynić bardzo rozważnie i krok po kroku - nagłe zrywy nigdy się nie sprawdzają!