Charakterystyka | Norska | Total War Warhammer poradnik Total War: Warhammer
Ostatnia aktualizacja: 25 lipca 2019
Ludzie z Norski należą do grona wyznawców Chaosu. To łupieżcy, nieustannie najeżdżający cywilizowane plemiona Starego Świata. Na ich armię składają się zarówno zaciekli wojownicy, jak i potężne potwory i bestie. W przeciwieństwie do Wojowników Chaosu nie działają jako horda i mogą posiadać własne terytoria, jednak ich gospodarka jest sprowadzona do minimum.
Ogólne informacje
Armia Norski to głównie wojownicy walczący wręcz, wspierani przez potężne bestie jak choćby mamuty. Co prawda ich wojownicy są w większości słabo opancerzeni i mają skromny wybór jednostek strzeleckich i jazdy, to w pewien sposób jest to rekompensowane umiejętnością szału, dzięki której ich statystyki w trakcie walki stopniowo rosną. Dodatkowo mają największy wybór jednostek potworów w grze.
Podobnie ja Chaos posiadają szeroki dostęp do magii ofensywnej. Oprócz domen metalu, ognia i śmierci, którymi dysponuje także Chaos, mają także maga władającego magią cieni. Dzięki takim zaklęciom jak Pijawka Dusz z domeny śmierci można szybko znacznie osłabić wrogiego lorda, zaś dobrze rzucona Burza Ognia czy Otchłań Cieni mogą znacznie przerzedzić szeregi wroga.
Oddawanie czci bogom Chaosu to jedna ze specjalnych mechanik Norski. Zdobycie osady i chęć zrównania jej z ziemią wiąże się z wyborem w imię którego boga zostanie dokonanie zniszczenie. Wybranie jednego z bogów zwiększa poziom oddania do niego, co wiąże się z stopniowym otrzymywaniem kolejnych premii dla frakcji, ale także trochę zmniejsza poziom oddania innym bogom. Po osiągnięciu trzeciego poziomu oddania pozostali bogowie wyślą przeciw nam armie.
Drugą specjalną mechaniką Norski jest polowanie na potwory. Decydując się na rozpoczęcie polowania otrzymujesz do wykonania szereg misji, kończących się bitwą z armią potworów będącej pod przewodnictwem bestii będącej twoim celem. Za zwycięstwo otrzymujesz przeróżne nagrody. Polowanie na potwory nie jest wymagane do zwycięstwa w kampanii, jednakże może ją przyspieszyć - ofiarowanie bestii bogom daje więcej punktów oddania niż zniszczenie osady. Polowaniem na potwory najlepiej zająć się w późniejszym etapie gry, kiedy będziesz posiadał już potężne armie.
Norska posiada bardzo słabą gospodarkę. Ich głównym źródłem utrzymania jest plądrowanie terytorium innych frakcji, a także łupienie osad. Funduszy z posiadanych osad najczęściej nie starczy nawet na utrzymanie armii. Dodatkowo osady Norski nie posiadają żadnych umocnień, dlatego bardzo łatwo je stracić, dobrze jest w każdej osadzie wnieść budynek obronny, który przynajmniej da lepszy garnizon. Jednakże też utrata osady często nie jest specjalnie bolesna.
Grając Norską oprócz ziem na północy możesz także zająć wybrane osady innych frakcji. Choć w większości przypadków jedyną opcją po zdobyciu osady będzie jej złupienie bądź kompletne zniszczenie, to w części osad będziesz mógł założyć swoje przyczółki. Osady w których można założyć przyczółek są oznaczone dodatkowym symbolem widniejącym koło jej nazwy. Założenie przyczółków w niektórych osadach typu Altdorf jest wymagane do opracowania końcowych technologii.
Warunki zwycięstwa
W przypadku Norski grywalne są dwie frakcje, Norska oraz Zimowy Kieł. Grając jedną z tych frakcji do zwycięstwa konieczne jest wyeliminowanie lub wcielenie drugiej. Dodatkowo musisz też:
- Osiągnąć 3 poziom oddania któremuś z bogów
- Pokonać armie wysłane przez pozostałych bogów
- Zniszczyć frakcje: Imperium, Bretonnia
Dostępni liderzy
W przypadku tej frakcji do wyboru jest dwóch Lordów - Wulfrik Wędrowiec (przywódca głównej frakcji Norski) oraz Throgg (przywódca Zimowego Kła). Wybór lorda wpływa nie tylko na posiadane początkowo jednostki oraz bonusy, ale także na początkową sytuację w kampanii i jej trudność. Z tego względu wybór lorda jest dosyć istotny, zwłaszcza, że dostęp do drugiego z nich otrzymasz dopiero gdy wcielisz za pomocą konfederacji jego frakcję do swojej.
Wulfrik Wędrowiec rozpoczyna jednostkę z jednostkami: Berserkerzy Grasantów, Rydwan lodowych wilków grasantów, Wilcze skóry. Najciekawszą jednostką jest tutaj rydwan, który jest najszybszą jednostką tego typu w grze. Jest to nieźle opancerzona jednostka przeciwpiechotna, która dobrze się sprawdzi na początku rozgrywki przy przełamywaniu szeregów słabo opancerzonych jednostek klanów z Norski. Jednakże ta jednostka może bardzo szybko paść, jeśli zostanie otoczona, dlatego trzeba nią nieustannie manewrować. Dzięki zaś efektom lorda jednostki grasantów mają o 10% mniejsze utrzymanie, zaś wszystkie jednostki pod jego dowództwem wywołują strach. Dodatkowo wszystkie posiadane jednostki mamutów mają zwiększony atak w zwarciu, co czyni je jeszcze bardziej zabójczymi, gdy w późniejszym etapie gry uzyska się do nich dostęp. Sam Wilfrik jest potężnym wojownikiem, który dodatkowo w późniejszym etapie gry może posiadać mamuta jako wierzchowca, co czyni go wyjątkowo potężną jednostką na polu bitwy.
Throgg ma z kolei początkowo do dyspozycji: Norskańskie ogary, Norskańskie trolle, Norskańskie lodowe trolle. Dwie jednostki trolli mogą się okazać bardzo przydatne na początku rozgrywki, jednakże trzeba na nie uważać, ponieważ ze względu na niski pancerz i dyscyplinę mogą zostać łatwo wyeliminowane przez Łowców grasantów z oszczepami u innych frakcji Norski. Jako, że ten lider jest trollem to i jego efekty dotyczą jednostek trolli - jest to zwiększona odporność fizyczna oraz zmniejszona utrzymanie dla wszystkich jednostek trolli. Znacznie ciekawszym bonusem jest jednak fakt, że jednostki pod jego dowództwem są odporne na wyczerpanie - dzięki czemu można jego armią można spokojnie wkroczyć na terytoria wampirów czy elfiego Athel Loren. Jest to przydatne głównie w momencie, kiedy po wypełnieniu warunków zwycięstwa zdecydujesz się zniszczyć resztę mapy. Sam Throgg cierpi na ten sam problem co inne jednostki trolli - ma dosyć niską wartość pancerza. Jego jedynymi atutami względem Wulfrika jest większa ilość zdrowia i większa szybkość poruszania się - przynajmniej do momentu kiedy Wulfrik odblokuje wierzchowca mamuta. Z tego względu jest on mniej sensownym startowym wyborem, zwłaszcza dla początkujących graczy.