Wiedźmin 3: Dziki Gon. Singlowe gry, w które warto grać po napisach

Wiedźmin 3: Dziki Gon

Polacy nie gęsi – swój głos w światowej produkcji gier wideo mają. I to nie byle jaki głos!

Dzień bez wzmianki o Wiedźminie III: Dzikim Gonie, uważamy – jak chyba każdy obywatel Najjaśniejszej Rzeczypospolitej Polskiej – za bezpowrotnie stracony. Ale jak tu nie wspomnieć o polskiej produkcji, która – po prawie 3 latach od premiery – wciąż dzielnie walczy (i to z wynikami) o palmę pierwszeństwa wśród najbardziej cenionych gier nie tylko na rodzimym rynku? To właśnie trzeci Wiedźmin pokazał, że Polacy potrafią robić świetne gry wideo i nie odstają od światowych liderów branży.

Co ma jednak począć fan Wiedźmina po kilkudziesięciu godzinach grania, gdy już zaliczył bitwę z tytułowym nemezis? Ano możliwości jest kilka. Może odpalić dwa obszerne dodatki pozwalające grać kilkadziesiąt kolejnych godzin. Ich zawartość też się jednak wreszcie wyczerpie. Wtedy pozostaje zabrać się za wykonanie szeregu pozostawionych w przeszłości, a genialnie zaprojektowanych zadań pobocznych.

W trzecim Wiedźminie nie ma miejsca dla misji pokroju znajdźkowych dziesięciu marchewek – każdy quest drugoplanowy czy zlecenie na upolowanie nękającego chłopstwo potwora wyreżyserowane zostały po mistrzowsku, ciekawie i nieschematycznie. W każdym tego typu zadaniu liczyć można na woltę fabularną – i to jest piękne, że jako jedna z niewielu gier RPG trzecia część sagi nie została przesycona zadaniami typowymi dla MMORPG. A oprócz tego pozostaje tryb nowej gry plus, który umożliwia rozpoczęcie całej przygody od początku – ale już ze zdobytym zestawem umiejętności, wysokim poziomem doświadczenia i paroma innymi asami w rękawie.