Monster Hunter: World. Singlowe gry, w które warto grać po napisach

Monster Hunter: World

Rozmiar ma znaczenie, ale to już, ekhm, gruba przesada.

Kolejna ze świeżynek pojawiających się w zestawieniu, która skradła serce nie tylko recenzentom, ale i graczom, czyli chaotyczny do granic możliwości (ale taki przyjemnie chaotyczny) Monster Hunter: World, za produkcję którego odpowiada Capcom. Pozycja o zabijaniu gigantycznych potworów – biorę w ciemno, bo „rozmiar ma znaczenie”. W przypadku MH:W pojedynki z potężnymi bestiami nie tylko sprawiają frajdę niespotykaną na co dzień w grach wideo, ale też dają poczucie dokonywania rzeczy niemożliwych dla zwykłego śmiertelnika.

A gdy ubije się już ostatniego, najbardziej potężnego z potężnych bossów w całym Monster Hunter: World, to czy jest jeszcze co robić? Jest – bo okazuje się, że wprowadzone zostają do gry nowinki przed powaleniem finałowej paskudy nieosiągalne. Są to między innymi „Argosy” – specjalne statki przybijające do portu w nieokreślonych porach i sprzedające bohaterom nieokreślone zestawy przedmiotów (za każdym razem niepowtarzalne), najczęściej specjalnych.

Ponadto kowale potrafiący wykuć odpowiedniki klasycznych zbroi, ale z potężniejszymi statystykami. Na tym nie koniec nowości – od tej pory po otwarciu mapy można zdecydować się na ekspedycję niskiego lub wysokiego poziomu (pierwszy typ eskapady nie ulega zmianie, natomiast w drugim występują silniejsze potwory, ale i lepszy rodzaju materiału do produkcji sprzętu u kowala). Odblokowuje się również nowa strefa, Zacisze Starszych, a celem głównym staje polowanie na mityczną Rathianę, której ślady odnaleźć można podczas ekspedycji wysokiego poziomu. Atrakcji pojawia się więc sporo i nie są to odgrzewane kotlety.

Ostatnio w grze zadebiutował dodatek Iceborne, który dodał mroźną krainę pełną nowych potworów, takich jak smok Velkhan czy wiwerna Beotodusami. Nie zabrakło dodatkowych zadań mistrzowskich oraz narzędzi – no i oczywiście wątku fabularnego.