Piechota | Klasyfikacja wojsk | Kozacy II Wojny Napoleońskie poradnik Kozacy II: Wojny Napoleońskie

Ostatnia aktualizacja: 2 września 2019

Aby lepiej ogarnąć możliwości piechoty i kawalerii, podzieliłem je na kilka typów. Powinno to ułatwić klasyfikacje i jednocześnie zapamiętanie odpowiedniego wykorzystania tych informacji. Znajdziesz tutaj również sporo o specyfice artylerii.

Piechota

Piechota lekka

Do tej kategorii zaliczymy szaserów oraz egipskich Tuaregów. Charakterystyczną cechą tych niewielkich oddziałów jest szybkość poruszania się, przy całkowitej odporności na zmęczenie. Idealnie nadają się jako formacje przeszukujące teren i zaczepnie ostrzeliwujące wrogie oddziały. Ze względu na swoją prędkość, piechotę lekką można także używać do niszczenia armat, szczególnie jeżeli brak w pobliżu kawalerii. Trzeba jednak przyznać, iż na ich tle znacznie gorzej radzą sobie z tym zadaniem.

Pomimo mocnej strzelby, są to niestety nieliczne oddziały (15 sztuk w formacji). Fakt ten znacznie ogranicza ich możliwości na polu bitwy. Można co prawda tworzyć kilka grup, ale nikt nie zagwarantuje nad nimi pełnej kontroli. Ze względu na liczebność i, co za tym idzie, walory obronne, szyk piechoty lekkiej może łatwo ulec zniszczeniu, kiedy natrafi na potężną salwę.

Parę odrębnych słów należy się Tuaregom. Jest to wojownik z najwyższą początkową wartością walki wręcz, a w dodatku operujesz podwójną liczbą ludzi w oddziale. Te dwie rzeczy decydują, iż tych egipskich odpowiedników szaserów można z powodzeniem wykorzystywać w manewrach wojskowych.

Jednostki specjalne

Są to saperzy, rosyjscy pionierzy oraz inżynierowie występujący pod flagami Austrii i Prus; brak zaś egipskiego odpowiednika. Nie są to z całą pewnością jednostki bojowe, ale i nie stworzone zostały do tego celu. Ich podstawowym zadaniem jest budowa fortyfikacji obronnych. Głównie dlatego oddział saperów zawsze powinien być w pobliżu i zabezpieczać każdą zdobytą strategiczną lokację. Wybór stawianych budynków jest dość obfity i obejmuje bunkier, wieżę, bastion, fort i w końcu najbardziej wyniosłe przedsięwzięcie w grze - fortecę. Oprócz tego, jednostki te mają na wyposażeniu beczki z prochem, za pomocą których możliwe jest wysadzenie każdego rodzaju konstrukcji. Podobnie jak piechota lekka, także i saperzy nigdy się nie męczą.

Budowa mocarnego fortu rozpoczęta.

Przejęli od nich również wady, a konkretnie ubogą, łatwą do zniszczenia formację. Nie widzę też sensu używania beczek z prochem. Wszędzie tam, gdzie występują odpowiedniki saperów, znajdują się również grenadierzy, znacznie szybsi i skuteczniejsi w wykorzystywaniu wybuchowych zabawek.

Muszkieterzy

Najsłabsze jednostki plujące ogniem, zużywające zazwyczaj obfite ilości węgla przy oddawaniu salwy. Do tej grupy można włączyć także austriackich żołnierzy Landwehry oraz francuską Gwardię Narodową. Błyskawicznie tworzone formacje tych jednostek mogą posłużyć jako realny sposób na zmiękczenie przeciwnika. W kupie siła, mości panowie. Tak można określić tę klasę. Mimo, że można to nazwać taktyką, to mając w świadomości chaos organizacji licznych szyków muszkieterów, zrezygnowałem z ich usług. Poza tym operują zardzewiałą szablą i wyczuwalny jest zez przy oddawaniu salwy. Zalecam używać tylko w początkowej fazie gry, kiedy potrzebne jest cokolwiek do obrony.

Znacznie ponad to wybija się jednak rosyjski przedstawiciel klasy. Jako jedyny bardzo szybko podnosi swoje umiejętności w walce wręcz, a jego salwa jest po prostu tania.

Grenadierzy

Dzięki doskonałej znajomości sztuki melee, grenadierzy mogą bez przeszkód pokonać w walce liczniejszego wroga, oczywiście gorzej wyspecjalizowanego w wymachiwaniu bagnetem. Jak wielka jest to zaleta można przekonać się w przeprowadzanych działaniach wojennych, gdzie jednostki te powinny odgrywać główną rolę. Grenadierzy nie jednemu pobitemu oddziałowi uratują skórę, blokując do nich dostęp własnym ciałem lub granatami. O wiele lepiej jednak ten rzucany proch sieje spustoszenie wewnątrz wrogich baz, zamieniając w mgnieniu oka konstrukcje przeciwnika w kupki gruzu. Szczególnie przydatni są w niszczeniu obronnych fortyfikacji nieprzyjaciela. Do pełni szczęścia brakuje jedynie bardziej śmiercionośnej amunicji.

Strzelcy

Skatalogowałem tutaj brytyjskich strzelców szkockich, francuskich woltyżerów, egipskich janczarów, pruskich żołnierzy Czarnego Korpusu oraz austriackich pograniczników. Nie wszystkie wyżej wymienione jednostki dysponują skuteczną bronią palną, jednak zawsze charakteryzuje je mała "materiałożerność" (z wyjątkiem janczarów). Głównie dlatego oddziały te powinny być siłą napędową ofensywy, bez ustanku ostrzeliwując szeregi wroga. Większość z nich z czasem również świetnie walczy w zwarciu.

Do tej grupy dobijają się również łucznicy rodem z pustynnych terenów, zasypujący przeciwników gradem strzał, najbardziej chyba egzotyczne jednostki występujące w grze.

Fizylierzy

Tam gdzie występują, a znajdziesz ich w Austrii oraz Francji, zabierają wyselekcjonowanym wcześnie strzelcom przywilej szybkiej nauki operowania bagnetem. Fizylierów można określić jako krzyżówkę pozostałych jednostek. Świetnie walczą, ale trochę gorzej wychodzi im strzelanie. Mimo wszystko z powodu braku radykalnych wad, oddziały złożone z fizylierów po prostu świetnie sprawują się na polu bitwy i zawsze powinieneś mieć ich pod ręką.

Ręczni

Czyli żołnierze straży narodowej z Rosji i egipscy wojownicy z jataganami. Jednostki te nie posiadają możliwości dalekosiężnego ataku i korzystają jedynie z tego, co trzymają w swoich brudnych łapskach. Oba typy piechurów są także bardzo oporni na ulepszenia swojej broni. Za to szybko się "rozmarzają" oraz potrzebują o wiele mniej czasu na przejście w tryb obrony pozycji. Jeżeli zamierzasz wykorzystywać te jednostki w bitwie, możesz się nimi posłużyć jako żywy cel dla broni przeciwnika. Bardziej humanitarnym zastosowaniem będzie dobijanie formacji przeciwnika, nie mających na chwilę obecną wariantu wystrzału.