Obrona bazy | Bitwy | Kozacy II Wojny Napoleońskie poradnik Kozacy II: Wojny Napoleońskie
Ostatnia aktualizacja: 2 września 2019
Oj, temat rzeka, wzbudzający przy okazji wiele kontrowersji, szczególnie temat zastosowanych mechanizmów taktycznych. Bądź świadom, że każdy użytkownik programu może opracować swój własny zwycięski schemat. Przedstawię Ci tu mój własny. Od Ciebie zależy, czy go zaakceptujesz, zmodyfikujesz bądź wymyślisz całkowicie odmienny, nawet doskonalszy. Nie owijając w bawełnę, rozpoczynamy od obrony.
Obrona bazy
Aby spokojnie rozwijać swoją armię, będziesz potrzebował spokoju. Taki zapewni Ci stabilna defensywa, którą wróg nijak nie będzie mógł przełamać. Zanim rozpoczniesz proponowaną rozbudowę, rozejrzyj się dokładnie po podręcznej mapie. Zaznaczone na niej są wioski. Zdecyduj już teraz, które z nich opanujesz. Zazwyczaj zalecane jest, aby mieć przynajmniej po dwie identyczne osady, co często zmusza gracza do operowania mniej więcej połową krainy. Bacznie przyjrzyj się sieci dróg, które dzielą całą mapę. Komputerowy przeciwnik transport swoich głównych oddziałów militarnych przeprowadza właśnie za ich pośrednictwem.
Szybko rozpocznij szkolenie pierwszych formacji i wyślij je we wszystkich kierunkach. Zajmuj wszystkie wioski na które wcześniej postawiłeś krzyżyk. Jednocześnie szukaj terenów nadających się pod budowę bunkrów. Lokalizacja powinna się charakteryzować dostępnością dla tego typu budynku mniej więcej po obu stronach drogi, dokładnie tak jak zostało to przedstawione na poniższym graficznym przykładzie. Korzyści z takiego układu są niezwykle wymierne. Przede wszystkim, mając w świadomości, że wróg tnie równo po drogach, wejdzie on w sam środek ostrzału. Poza tym ograniczysz do minimum sytuację, w której nieprzyjacielskie oddziały będą chciały po prostu ominąć bunkier, zachodząc Cię od tyłu. Dalsze zalety takiej budowy, to także to, iż jeden bunkier nie będzie blokował drugiego. Trzeba w końcu zdawać sobie sprawę z tego, że wystrzelone kule nie przelatują przez przeszkody, tylko w nie trafiają.
Pamiętając o tej ostatniej zasadzie, trzeba wziąć pod uwagę, iż ulokowanie takiej obronnej infrastruktury w gęstym lesie, znacznie obniży jej skuteczność. Tylko nieliczne kule będą trafiały celu, choć z braku laku i to jest lepsze niż całkowita rezygnacja z takiej obrony.
Zapora na drodze. Komputer wali głową w mur.
W końcu pogadamy sobie o funkcjonalności oddziału widocznego na grafice. Spełnia on kilka zadań. Główne, to oczywiście działalność obronna, w chwilach, kiedy niespodziewanym śmiałkom uda się przebrnąć do centrum defensywnych fortyfikacji. Jedna salwa powinna załatwić ten problem. Kolejne zastosowanie jest dość dziwaczne, bowiem dotyczy zachowania komputera. Gdyby w tym miejscu nie było naszego oddziału, wróg najprawdopodobniej bez zatrzymywania się i ze 120-ma wysuniętymi środkowymi palcami przeszedłby drogą pomiędzy bunkrami. Bez znaczenia, ile by zaliczył po drodze kul. Obecność rodzimej formacji w tym miejscu zmusza wroga do zastopowania i przygotowania się do bitwy. Wtedy dopiero dostrzega, iż tak naprawdę jest pod silnym obstrzałem i próbuje w swój tępy sposób ratować swoją skórę, a następnie atakować. Czemu nie ustawiać swoich żołnierzy przed bunkrami? Cóż, wówczas nieprzyjaciel zakotwiczy dużo dalej od zasięgu fortyfikacji i podważa w ten sposób sens ich istnienia. Druga sprawa, to fakt, iż ostrzał z bunkrów może zranić również Twoje oddziały (w wersji gry 1.0).
Jak się jednak bronić przed artylerią? W końcu oponent uparcie będzie dążył do destrukcji postawionych przez Ciebie bunkrów. Lekarstwem na taki obrót sprawy powinna być formacja kawalerzystów. Zawsze miej ich pod ręką i, w razie zagrożenia armatniego, natychmiast rozpocznij atak ułanów, huzarów, czy tego oddziału, który sam sobie wymyśliłeś. Szarża kawalerii zawsze powinna być przeprowadzona podczas braku aktywności innych formacji przeciwnika, bądź kiedy droga do problematycznego działa jest od nich wolna. Naprawdę lepiej jest przyjąć tych kilka kul w budynek, niż ryzykować zdrowiem kawalerii. Na ratunek płonącej konstrukcji powinieneś wysłać okolicznych chłopów. Wskazane więc by było, aby nieopodal stała mała grupka wieśniaków, natychmiast gotowa do rozpoczęcia prac naprawczych. Zdecydowane minimum ich liczebności to pięć jednostek.
Działo nieprzyjaciela otoczone przez ułanów.
Piechota opanowana, sposób na artylerię też znany, pozostały jeszcze ataki kawalerii. Zazwyczaj agresor wysyła je tak, jak w przypadku piechurów, czyli ubitym traktem. Czasami jednak spotkasz się z sytuacją, kiedy dostrzeżesz próby przedostania się sił konnych obok fortyfikacji obronnych. Jeżeli są one przeprowadzone blisko bunkrów, to nie ma to dużego znaczenia, zapora powinna sobie z tym poradzić, w razie czego zawsze można dobić wroga własną kawalerią. Gorzej, jeżeli Twoja linia obrony rozciąga się na olbrzymim terenie i są w niej puste miejsca. Nieprzyjacielska kawaleria i miejscami artyleria może korzystać również z dzikich terenów i poruszać się lasami, czy też bagnami. Aby takie sytuacje nie zagrażały bezpieczeństwu głębszych rejonów Twoich włości powinieneś zlokalizować w takich newralgicznych miejscach pojedyncze formacje piechoty, ustawionej najlepiej w szyku "szereg". Jeżeli centra obronne spełniają swoje role na drogach w stu procentach, możesz spokojnie wyłapywać i likwidować takie grupki maruderów. W końcu nie jesteś zagrożony kontaktem z piechotą.
Notka jeszcze w kwestii wykorzystywania wież, fortów i innych tego rodzaju konstrukcji. Całkowicie odradzam. Wieże, pomimo zwiększenia szybkostrzelności, strzelają bardzo powoli i nieskutecznie. Bastion, fort i forteca posiadają takie same właściwości jak wieże, a jedyne co dobrze im wychodzi, to efekty wizualne. Poza tym, te cztery typy stacjonarnych armat zużywają sporą dawkę węgla. Jeżeli się uparłeś, to możesz postawić małą wieżę obok swoich bunkrów, będzie wprowadzała ona jeszcze więcej zamieszania.