The Emperor Sleeping | Kampania Fryderyka Barbarossy w Age of Empires II poradnik Age of Empires II: The Age of the Kings

Ostatnia aktualizacja: 8 sierpnia 2019

The Emperor Sleeping

Wiesz z pewnością, panie, co wydarzyło się wkrótce potem. Wszyscy znamy tragiczny los, jaki czekał cesarza. Wiadomo także powszechnie, że jego rycerze, ze złamanym duchem, zawrócili do Niemiec. Jednakże mała, zdeterminowana grupa zdecydowała się kontynuować dzieło cesarza i sprawić, by dopełnił swojej przysięgi. Jego ciało schowano na zwykłym, chłopskim wozie, który rycerze mieli dostarczyć do Skalnej Kopuły w Jerozolimie.

Na początku czekała ich miła niespodzianka - otóż najwyraźniej zarówno Persowie, jak i Saraceni potraktowali ich jako nieważną grupkę włóczęgów, co dało rycerzom dziesięć minut na rozbudowę. Od umiejętnego wykorzystania tego czasu zależało powodzenie całej misji.

Przywódca rycerzy miał do dyspozycji cztery grupy po sześciu chłopów. Piewszą posłał natychmiast do ścinania drewna. Drugą - do budowy kopalni złota oraz wydobywania tego surowca. Trzecią podzielił na pół między drewno a złoto. Czwarta grupa ruszyła wznosić budowle. Najpierw zrobiono dwa długie rzędy domów, dzięki czemu wojska cesarskie mogły się powiększyć. Potem, jednocześnie, powstał kościół, targ, oraz reszta budynków. Dwóch chłopów zaczęło budować długi mur, który miał odgrodzić cały róg z miasteczkiem. Następni w tym rogu postawili bramy. Gdy jednocześnie zbudowano młyn, nadmiar robotników od złota i drewna pobiegł uprawiać farmy. Jednocześnie zaczęła się produkcja wojska. Przede wszystkim konieczni byli kapłani - co najmniej sześciu, najlepiej ośmiu. Pomiędzy kolejnymi duchownymi, w kaplicy opracowano druk (Block printing) oraz objawienie (Illumination). By zdobyć konieczne złoto, nadmiar drewna sprzedawano na targu, wcześniej opracowawszy rozwinięcie, które czyniło ten proceder bardziej opłacalnym. To samo dotyczyło kamienia, którego w okolicy po prostu nie było. Na koniec w rogu muru powstał zamek (zaraz zajęli w nim miejsce kusznicy) (zdj. 1), zaś rycerzy awansowano do poziomu kawalerów, najmując kilku nowych, by stworzyć oddział do niszczenia wrogich machin.

Przy sprawnej organizacji, rycerze zdążyli zrobić wszystko powyższe jeszcze przed wypowiedzeniem wojny. Potem zostało już tylko dokupowanie ostatnich jednostek oraz kolejnych ulepszeń. Szczególnie ważnym był awans kawalerów na paladynów, jednak ze względu na jego koszt, trzeba było dłuższą chwilę gromadzić surowce.

Kapłani zajęli miejsce wzdłuż południowo-zachodniego muru. Tuż przed wyczerpaniem się limitu jednostek, stworzono jeszcze cztery trebusze, które wraz z wozem schowały się na tyłach miasta. Niedługo potem zaczęły nadchodzić ataki Persów. W każdym było kilka bojowych słoni i parę trebuszy. Przeciwnik uderzał wzdłuż południowo-zachodniej części fortecy, próbując obejść ją korzystając z przesieki przy krawędzi pola bitwy. Dowódca rycerzy celowo zostawił ją otwartą, bo taka trasa wroga była mu na rękę. Szybki wypad jeźdźców niszczył maszyny, zaś atakujące słonie były konwertowane przez kapłanów - każdemu ręcznie wyznaczano osobny cel, by nie zmarnować ani jednego słonia (zdj. 2).

Scenariusz ten powtórzył się kilka razy. Wreszcie rycerze zdobyli na przeciwniku imponującą armię kilkunastu słoni. Ponieważ złoża złota już niemal się skończyły, a wszystkie unowocześnienia zostały opracowane, postanowiono przejść do ataku. Armią uderzyła całą potęgą na osadę persów zaraz po ich kolejnym ataku. W środku nie było jeszcze nowego rzutu, słonie i trebusze szybko zniszczyły mur (zdj. 3), kilka samotnych jednostek zostało wybitych, lub skonwertowanych. Do miasta wdarła się cała armia, rozłożono też w nim trebusze. Wpierw zniszczono ratusz, potem warsztaty oblężnicze na zachodzie, a następnie (nie tracąc ani chwili) zamek, który wciąż wypluwał nowe słonie oraz wrogie machiny. Potem spokojnie wyburzono resztę osady, wyleczono rannych.

Z miasteczka ściągnięto dużą grupę chłopów oraz wóz. Trebusze tymczasem wybiły dziurę w południowym murze osady, a słonie pokonały znajdujące się po drugiej stronie oddziały saladyna. W miejscu zamku wroga, powstał zamek Teutoński, w jego cieniu zaś - kaplica i stajnia, które błyskawicznie uzupełniły straty. Schowano tam również wóz z eskortą. Co prawda w okolicy szybko pojawiły się trebusze Saladyna, lecz jazda, korzystając z dziury w murze, rozniosła je na drzazgi.

Nie czekając, armia uderzyła ponownie, atakując przez ziemie Saladyna na południe. Zniszczono warsztat kowala, dwie strzelnice, ratusz. Potem Armia podeszła pod mury Jerozolimy. Trebusze szybko obaliły wieże i mur (zdj. 4), by słonie, do spółki z jeźdźcami, mogły oczyścić miasto z kapłanów. Potem wszyscy wrócili w okolice dziury, by nie ginąć od ostrzału wrogich wież. W oczyszczonym mieście mogły się nimi zająć trebusze. Wreszcie, droga do świątyni stanęła otworem (zdj. 5). Wysłano konną eskortę po wóz, który zaraz zjawił się przed świątynią. W ten sposób zakończyła się ostatnia wyprawa wojenna cesarza Fryderyka Barbarossy.