Factorio. 32 najlepsze tycoony w historii

Factorio

Moja pierwsza fabryka powstała w czasach, kiedy dopiero poznawałem podstawy. Teraz, po 35 godzinach gry, dalej je poznaję.

Chcesz zrobić metalową płytkę? Wspaniale, musisz zatem dostarczyć do pieca węgiel i rudę żelaza. Ale żeby podajnik przekładający rudę do pieca działał, trzeba zasilić go węglem. Automat wydobywczy też potrzebuje paliwa, tak samo zresztą jak piec. Nie będę tego nosił, buduję taśmociąg. Dobrze, może zastąpimy to prądem? Żaden problem, jednak żeby wytworzyć energię, należy dostarczyć rurą wodę z jeziora oraz węgiel do kotłów. Może da się prościej? Ogniwa słoneczne! OK, ale do nich z kolei niezbędne są płytki drukowane, a w celu pozyskania tychże wypada rozpocząć wydobycie miedzi...

Mniej więcej tak wygląda rozgrywka w Factorio – grze, w której zakochałem się od pierwszego wejrzenia. Produkcja ta ma fabułę: oto samotny inżynier rozbija się na obcej planecie i musi stworzyć od zera przemysł, dzięki któremu zbuduje sobie nowy statek kosmiczny. Tak naprawdę jest to jednak gigantyczna piaskownica z losowo generowanymi planszami, w której chodzi o to, żeby nie pogubić się w gąszczu taśmociągów przenoszących kolejne, coraz bardziej złożone, elementy i urządzenia do fabryk.

Osobiście uważam, że gra przypomina Settlersy 2, tutaj także wszystko sprowadza się do tego, by zapewnić sprawny przepływ towarów. O ile jednak Osadnicy byli jak kolorowanka dla dzieci, Factorio jest projektem promu kosmicznego w AutoCAD-zie.

A żeby było trochę trudniej i weselej, planetę, na której się rozbiliśmy, zamieszkują agresywni obcy, którzy raz na jakiś czas próbują zniszczyć wszystko, co zbudowaliśmy (no chyba że stanowczo sobie tego nie życzymy i wyłączymy tę opcję w menu). Żeby z nimi walczyć, musimy stawiać mury i wieżyczki, budować czołgi, wytwarzać pancerze i broń. Oczywiście to oznacza konieczność ciągłego zaopatrywania automatów wartowniczych w amunicję, czyli następne taśmociągi... Coś niesamowitego.

1. Oficjalna strona serii
2. Karta gry w serwisie Steam

Anno 1800

Anno 1800 to przede wszystkim więcej tego samego.

Która to już część serii Anno w tym zestawieniu? Druga i nie będziemy się z tego tłumaczyć. To po prostu jeden z ostatnich wysokobudżetowych cykli w tym gatunku. Dodajmy, że pozostał on „żywy” dlatego, iż w tę grę zwyczajnie dobrze się gra.

W najnowszej części serii przenosimy się do XIX wieku (tak wiemy, że rok 1800 to nie jest wiek XIX, ale co zrobić). To oznacza, że bardzo dobrze znana formuła rozgrywki zyskała nowy klimat. Jak pewnie się orientujecie, podstawą zabawy w Anno jest zaspokajanie kolejnych, coraz bardziej wyszukanych, potrzeb naszych obywateli. Tym razem będziemy więc produkować wełniane ubrania robocze, mydło, maszyny do szycia, bicykle, zegarki czy gramofony.

Żeby zapewnić naszym ludziom jeszcze większy dobrobyt i prestiż, możemy wysyłać w świat ekspedycje, które przywiozą do naszej stolicy chociażby egzotyczne zwierzęta, a my pokażemy je potem w zoo. Mieszkańcy zwracają także uwagę na to, czy w ich otoczeniu jest zielono i czy przypadkiem robotnicy nie urządzają w okolicy protestów.

Pod względem rozgrywki Anno 1800 można określić mianem ostrożnej ewolucji. Jednocześnie jest to najpiękniejsza strategia ekonomiczna na rynku. Nic dziwnego, mówimy o dziele Ubisoftu i grze z gatunku zdominowanego przez mniejsze studia. Tutaj po prostu widać budżet, który pozwolił stworzyć cudowne modele, animacje i całe mapy. Można karmić wzrok do woli.

1. Karta gry w serwisie Ubisoft Store