[PART I] Chapter V | Max Payne 2 The Fall Of Max Payne poradnik Max Payne 2: The Fall Of Max Payne

Ostatnia aktualizacja: 30 sierpnia 2019

PART I: The Darkness Inside

Chapter V: A Sign of Her Passage

AKCJA!

Znalazłem się w korytarzu. Wszystko wyglądało nad wyraz spokojnie. Ruszyłem biegiem przed siebie, w stronę drzwi [#60] . Za nimi natknąłem się na dwóch sprzątaczy, a w okolicy schodów pojawiła się jeszcze niewielka ich grupa. Mogłem udać się na górę po naboje i opakowanie Painkillers lub też od razu zejść w dół [#61] . Po drodze natknąłem się na ciała - prawdopodobnie to Mona musiała tędy przechodzić.

Natknąłem się w końcu na zaryglowane drzwi [#62] . Otworzyłem je jednym kopniakiem. Za nimi stał człowiek uzbrojony w rewolwer. Nie wyglądał przy tym na zupełnie trzeźwego - ale miał broń, więc warto go było zabrać ze sobą. Niestety buchające płomienie zablokowały dalsze przejście w korytarzu, więc wróciłem do klatki schodowej i zszedłem na sam dół. Tam zerknąłem za drzwi z prawej [#63] , te z napisem EXIT (wyjście).

Spotkałem tam skąpo ubraną kobietę, która poinformowała mnie, ze drzwi wyjściowe są zamknięte a jedyna droga prowadzi przez okno na trzecim piętrze. Jej wiedza... ekhm... tak, to musiała być wiedza - chwilowo mnie rozkojarzyła. Ale szybko doszedłem do siebie i zacząłem szukać innej drogi. Gdy tylko zacząłem zawracać, z korytarza [#64] wybiegła trójka uzbrojonych sprzątaczy. Skorzystałem z przejścia, którym wyszli i w ten sposób dostałem się do piwnicznego pomieszczenia z zaworem gazowym [#65] .

Zarałem z okolicznych szafek dwa opakowania Painkillers i naboje. Wracając, natknąłem się w korytarzu na kolejną grupę (w ilości trzech) oponentów. Po dotarciu na górę przeszedłem na trzecie piętro i przeszedłem przez drzwi, które wcześniej otworzyłem dzięki swej tężyźnie fizycznej (te z napisem A3 z boku). Na końcu korytarza [#66] ogień już przygasł, więc wszedłem do mieszkania z lewej. Przez okno z lewej wyskoczyłem na parapet i dalej na kolejny także z tej samej strony. Nagle na dole [#67] pojawiło się kilku sprzątaczy z karabinami.

Przeskoczyłem pudło zasłaniające przejście i ruszyłem w stronę rusztowania z lewej [#68] . Wpierw jednak musiałem pokonać kolejną grupę niezbyt przychylnie nastawionych oprychów. Po rusztowaniu wspiąłem się wyżej i przeskoczyłem z niego na gzyms z prawej, a potem na kolejny z lewej. Znalazłem się w końcu nad rusztowaniem z siatki [#69] . Teraz zadanie było znacznie trudniejsze. Musiałem, w miarę jak siatka będzie opadać, zeskakiwać na niższe poziomy.

W ten sposób bez uszczerbku na zdrowiu dotarłem na sam dół. Gdy tylko mi się to udało, na plac wjechał samochód z kilkunastoma przeciwnikami [#70] . Rozprawiłem się z nimi jedną serią. Gdy zginął ostatni delikwent, samochód odjechał, a w oddali dało się słyszeć odgłosy syren policyjnych.

Posterunek NYPD

Napadli na Twój dom? Odstawiają jakieś pieprzone przedszkole!

- Co dalej? Dzieciak z tornistrem pełnym broni i grami komputerowymi w głowie zamienia do MW strzelnice. Toż to łamie mi serce. Co się, do cholery, dzieje?

Ze mną, miał na myśli. Miałem pewne wątpliwości, co do szpiegujących mnie sprzątaczy, co do Mony.

- Zgodnie z zeznaniem Vladmira Lema, to herszt ugrupowań przestępczych, Vincent Gognitti, pociąga za sznurki. Wygląda na to, że zawarł jakąś umowę z nieznanym nam ugrupowaniem. Może ze sprzątaczami, nie wiem. Ale coś tu nie pasuje. Jeśli to prawda, jestem już na liście Gognittiego.

Byłem blisko skłamania Bravurze. Powiedziałem sobie, że muszę sam znaleźć wpierw dowody, zanim ktoś inny je schrzani , ale to była tylko wymówka. Mona zaszła mi głęboko za skórę. Nie mogłem zamknąć oczy nie myśląc o niej. To było ważniejsze niż praca. Chciała ze mną rozmawiać. Zostawiła swój numer.

- Postąpiłaś ryzykownie zostawiając swój numer na posterunku policji.

- Spróbuj namierzyć numer, a dowiesz się, że rozmawiam z tobą z Hong Kongu.

- Winterson...

- Dam ci mój adres. Upewnij się, że nikt cię nie śledzi.

- Max, co się dzieje?

- Co masz na myśli?

- Nie rób niczego głupiego.