Dziesięć najlepszych growych momentów z 2019 roku

Po wielu fenomenalnych momentach, jakie zaserwowała interaktywna rozrywka w ubiegłym roku – popijawie z Lennym w Red Dead Redemption 2, widowiskowej potyczce z Baldurem na początku God of War czy jeżącym włos na głowie spotkaniu z lewiatanem w Subnautice – wreszcie dojrzeliśmy do decyzji, by przy okazji końca Anno Domini 2019 pochylić się nad tymi fragmentami, które sprawiły, że na nowo zakochaliśmy się w grach wideo. Było ich od groma, toteż ograniczenie się do zaledwie dziesiątki (z limitem jednej sceny na tytuł) okazało się potwornie ciężkim wyzwaniem – ale jakoś daliśmy radę i teraz zapraszamy Was do powspominania chwil nieludzko emocjonujących, widowiskowych czy po prostu chwytających za serce.

„Jak to: nie ma Anthem?”

Przy okazji zapraszamy też do podzielenia się własnymi przeżyciami – macie całkowite błogosławieństwo całej redakcji, by od razu po lekturze zabrać się za pisanie komentarzy i nawtykać nam za to, że nie znaleźliście tutaj swojego tegorocznego faworyta.

Bliskie spotkania w Resident Evil 2

Jeśli daliście mu podejść na tak bliski dystans, to macie ostatnią chwilę, żeby pomyśleć o czymś błyskotliwym na nagrobek.

Zabawne, że w grze wypełnionej po brzegi zaskakująco wytrzymałymi nieumarłymi, psami z piekła rodem oraz wynaturzonymi hybrydami ludzi i zwierząt najbardziej przerażający jest odgłos ciężkich kroków tuż za najbliższymi drzwiami. W remake’u Resident Evil 2 oznacza on jedno – za chwilę czeka Was bliskie spotkanie z Tyranem, znanym także szerzej jako Mr. X. Bierzcie nogi za pas.

Czemu każde spotkanie z tym przeciwnikiem zapada tak głęboko w pamięć? Chyba przede wszystkim dlatego, że w niczym nie przypomina on szamoczących się, oblepionych krwią zombie, do których zdążyliśmy już przywyknąć. Zamiast gonić za nami jak dotychczas spotykani wrogowie – Mr. X po prostu szybko chodzi. Zamiast gardłowo się drzeć i powarkiwać – zwiastuje swoją obecność wyłącznie odgłosem kroków. Niby ma posturę wyjątkowo wielkiego człowieka, ale jest w nim coś całkowicie nieludzkiego. I przede wszystkim – zdaje się być zupełnie odporny na nasze ataki. Rzućcie mu pod nogi granat, a jedynie zatrzyma się na chwilę w miejscu. Strzelcie mu prosto w głowę, a tylko przyśpieszy kroku, jakby poirytowany, że strąciliśmy mu gustowny kapelusik. Szybko staje się jasne, że równie dużą krzywdę zrobilibyśmy mu, obrzucając go inwektywami, i że ucieczka to jedyne sensowne rozwiązanie.

Od momentu pierwszego spotkania z Mr. X aż do samej końcówki paraliżował mnie strach, gdy tylko słyszałem jego kroki. Nawet nie odwracałem wzroku – po prostu biegłem tak daleko, aż do moich uszu przestawał dobiegać zwiastujący zgubę odgłos. Często musiałem z tego powodu nadkładać drogi, ale z perspektywy czasu spotkania z Tyranem okazały się zdecydowanie najbardziej zapadającym w pamięć elementem Resident Evil 2... i chyba najstraszniejszym momentem growych horrorów w mijającym roku.

Jedni ze strachem przed Mr. X radzili sobie, wyłączając grę, inni – krzycząc wniebogłosy. Moderzy postanowili natomiast złapać byka za rogi... i już parę tygodni po premierze Resident Evil 2 w sieci ukazały się modyfikacje nieco zmieniające oblicze Tyrana. Trudno bowiem być przerażonym spotkaniem z przeciwnikiem, który sięga nam do kolan albo wygląda jak pociąg Tomek. Inni postanowili z kolei uczynić te momenty jeszcze straszniejszymi, przeobrażając milczącego kolosa w klauna Pennywise’a z filmu To lub w seryjnego mordercę Jasona z Piątku trzynastego. Naszym absolutnym faworytem pozostaje jednak mod, który pozostawia Mr. X w niezmienionej postaci, ale każde jego wejście zwiastuje utwór „X Gon’ Give It To Ya”.