13 prawd o życiu, których nauczyły nas Simsy
Nie ufajcie nikomu. Fakty? Nie dajcie się nabrać. Autorytety? Co naukowiec, to hipoteza… A hipoteza? To tylko hipoteza. W czasach postprawdy i po upadku „Bravo” zostało tylko jedno zaufane źródło, które kontynuuje dzieło edukatora pokoleń – Simsy.
Spis treści
Po przeczytaniu tego tekstu zdacie sobie sprawę, jak duże braki w edukacji ma nasze społeczeństwo, w jak wielu bezsensownych schematach tkwimy całkowicie bezrefleksyjnie i jak wielkimi kłamstwami karmi się nas od najmłodszych lat. Nic nie wiemy o życiu.
Poniżej znajdziecie 13 porad zawodowych, rodzinnych i obyczajowych wprost z The Sims 4. Życiowych. Po nich nic już nie będzie takie samo.
Tekst powstał bez konsultacji z lekarzem i farmaceutą. Podane przez nas rady stosujecie na własne ryzyko i odpowiedzialność.
Jeśli chcesz urodzić dziewczynkę, jedz arbuzy
Zapomnijcie o wszystkim, o czym dowiedzieliście się od rodziny, znajomych i z grup na Facebooku na temat czynników wpływających na płeć Waszych potencjalnych „bombelków”. Kiszonki, wymyślne pozycje, ocieplana bielizna, kalendarzyki – bujdy na kiju! Jedyna sprawdzona metoda to spożywanie owoców. Konkretnie: arbuzów i jabłek.
To banalnie proste: marzy Wam się dziewczynka – zjedzcie w ciąży trzy arbuzy. Chłopiec – trzy jabłka. A najlepiej, żeby mieć pewność, w ogóle odstawcie inne jedzenie i zacznijcie delektować się wyłącznie wybranym owocem. Jak pokazuje doświadczenie, takie ograniczenie diety nie ma żadnych skutków ubocznych. Jeśli można całe życie żywić się groszkiem z lodówki, można i jabłkami.
(Uwaga! Powyższa wskazówka skierowana jest do osobników płci żeńskiej. Wskazówki dotyczące ciąży osobników płci męskiej też tu znajdziecie. Ale o tym później).
SKĄD SIĘ BIORĄ DZIECI?
Urodzić – to właściwie dość dziwne określenie, biorąc pod uwagę, że dzieci (jak wszyscy wiemy) spadają z sufitu prosto w nasze ręce. Zastanawialiście się kiedyś nad tym? Rodzima etymologia niewiele nam tu rozjaśnia. Praindoeuropejskie „ord” (wzrastanie, przyrost) sugeruje ruch, tyle że od ziemi, a nie ku niej. Wydaje się, że tylko Rzymianie mieli łeb na karku, bo dopiero język łaciński (z pochodnym „orduus” – stromy, spadzisty) sugeruje ruch od góry do dołu. Oraz ogromną pomyłkę lingwistyczną, jaka miała miejsce gdzieś po drodze.
