Torpedo Attack - Tryb zaawansowany teoria (6) | Submarine School poradnik Silent Hunter 4: Wolves of the Pacific

Pkt.c1. Kąt kursowy.

Kąt kursowy można zdefiniować w uproszczeniu jako kąt, jaki jest zawarty pomiędzy wrogą jednostką a naszym okrętem podwodnym. Jest kilka sposobów określania jego wartości. Najprostszym i niestety najmniej dokładnym jest obserwacja, oraz wykorzystanie elementu Narzędzia Danych Ataku w zakładce Kąt Kursowy oznaczonej symbolem kąta geometrycznego.

U góry celownika peryskopu bojowego widoczne są wartości namiaru w zakresie od 0° do 360°.	Otwieramy zakładkę Kąt Kursowy.
"Przeciągamy" tarczę Narzędzia Danych Ataku ustawiając żądaną wartość na wysokości indeksu w postaci "pina" umiejscowionego na "godzinie 9".	Po ustawieniu tarczy wartość Kąta Kursowego przesyłamy do Kalkulatora Torpedowego (KT)

Otwieramy zakładkę Kąt Kursowy i wskazujemy jej tarczę, po czym "przeciągamy ją" w lewo, lub w prawo układając jej położenie w pozycji odpowiedniej do zajmowanej przez nasz okręt podwodny, którego położenie zdefiniowane jest nieruchomym oznaczeniem indeksu na pierścieniu Narzędzia Danych Ataku (na godzinie 6). Inną metodą jest tzw. wyrównanie kursów polegające na ustawieniu własnego okrętu w kursie równoległym do wrogiej jednostki, co pozwala wyznaczyć kat kursowy przy zastosowaniu wzoru:

Kąt kursowy = 180° - namiar

Ja stosuję metodę polegającą na zastosowaniu powyższego wzoru, gdzie po odjęciu od kąta półpełnego wartości Namiaru "zablokowanego" statku lub okrętu wojennegowidocznej w górnej części peryskopu uzyskany wynik ustawiam przesunięciem tarczy Kąta kursowego. Uzyskana wartość z reguły mieści się w normie i kwalifikuje się do wykorzystania.

Pkt.d1. Namiar na cel.

Wartości namiaru na cel uzyskujemy za pośrednictwem Stanowiska Sonaru, Stanowiska Radaru, oraz Stanowiska Peryskopów.

3A. Przesłanie danych do Kalkulatora Torpedowego (KT)

Pełne uzyskane dane wprowadzamy do Kalkulatora Torpedowego (KT). Na niższych poziomach trudności wyznaczonych wartością Realizmu ( od 0 do 100) wprowadzenie to odbywać się będzie automatycznie, przy najwyższych ustawieniach sami obsługujemy aparaturę pokładową. Co prawda z załączonej do gry instrukcji wynika, że możliwość ta dotyczy tylko symulacji w misjach historycznych, ale w praktyce okazało się, że z opcji pełnej samodzielności można korzystać w trakcie całej rozgrywki. Samo wprowadzenie danych polega na kolejnym wprowadzeniu wartości do Narzędzia Danych Ataku, skąd trafia do Kalkulatora Torpedowego (KT). Wprowadzone dane zgodnie z ruchem okrętów szybko się zmieniają, ale dzięki Urządzeniu Utrzymania Pozycji (PK) są automatycznie aktualizowane. Samo urządzenie jest integralną częścią Kalkulatora Torpedowego, które po wprowadzeniu początkowych danych kontynuuje ich "obróbkę" zgodnie z ruchem naszego okrętu podwodnego. Nie zmienia to faktu, że w trakcie przygotowanie do ataku torpedowego warto sprawdzić wcześniej wprowadzone dane i ewentualnie je zastąpić "świeższymi" o ile wydają się nieścisłe i wtedy Kalkulator Torpedowy (KT) ponownie je przeliczy. Kliknięciem w przycisk podświetlający się czerwono Stan Utrzymania Pozycji uruchamiamy tryb śledzenia celu i aktualizacji danych.

Przycisk Stan Utrzymania Pozycji w pozycji włączonej, przy Urządzeniu Utrzymania Pozycji w Pozycji Dozoru (Position Keeper)	Otwieramy zakładkę Ustawienia Torped (Torpedo Sttings) i widzimy przełączniki ustawień parametrów torped.
Programator głębokości zanurzenia biegu torpedy (Torpedo Depth)	Programator kąta rozpiętości biegu torpedy (Spread Angle)
Programator prędkości biegu torpedy (Speed)	Programator ustawienia detonatora torpedy (Exploder)

Tuz obok przycisku Stanu Utrzymania Pozycji widzimy suwak z opisem Torpedo Settings, czyli Ustawienia Torped. Przesuwamy go i jesteśmy w Panelu Ustawień Torped. Pierwszym od dolnej krawędzi panelu jest Programator głębokości biegu torpedy (Torpedo Depth). Parametr ten powinien być ustawiony w oparciu o dane pochodzące z Książki Rozpoznania i Identyfikacji, oraz aktualny stan morza. Głębokość biegu torpedy ustawiamy tak, aby mogła ona przejść pod kilem atakowanego statku, lub okrętu wojennego (do wartości podanej w Książce należy dodać wartość 3 - 5 stóp) biorąc jednocześnie pod uwagę wysokość fali. Złe dobranie parametru spowoduje przejście torpedy bez uruchomienia detonatora lub uderzenie w dodatkowo wzmocnione elementy kadłuba atakowanej jednostki, co znacząco może ograniczyć skutki ataku. Poniżej "ściąga" zalecanych głębokości biegu torped w stosunku do poszczególnych klas okrętów wojennych.

Ponad Programatorem głębokości zanurzenia biegu torpedy (Torpedo Depth)widzimy przełącznik Programatora kąta rozpiętości biegu torpedy (Spread Angle). Urządzenie to pozwala ustalić szerokość salwy kilku torped, dzięki czemu odpalone torpedy układają się w wachlarz salwy. Taki atak daje pewność trafienia, a ponadto znacznie ogranicza możliwości ucieczki zaatakowanego celu. Parametr ten w wypadku symulacji na niższym poziomie trudności może być realizowany za pośrednictwem Peryskopu bojowego lub TBT. Określa się go wtedy znacznikiem miejsce uderzenia torped indywidualnie dla każdej kolejnej torpedy w salwie. Kalkulator Torpedowy (KT) po przeliczeniu wyśle namiary do każdej z wyrzutni, co umożliwi precyzyjny atak. W trybie zaawansowanym parametr ten jest ustawiany manualnie przez Dowódcę O.P.

Mniejszy przełącznik bezpośrednio nad Programatorem Kąta rozpiętości biegu torpedy (Spread Angle) to Programator Prędkości biegu torpedy (Speed). Posiada on dwie możliwości ustawienia w pozycjach oznaczonych jako Low, lub High. W praktyce oznacza to, że przykładowo torpeda Mark 14 i jej kolejne wersje napędzane parą konstrukcyjnie były przystosowane do zmiennego ustawienia szybkości, co z kolei skutkuje zmienną odległością ich zasięgu. Poniżej tabela ilustrująca tą kwestię na podstawie wspomnianego powyżej typu torpedy.

Po prawej stronie Programatora Prędkości biegu torpedy znajduje się przełącznik Detonatora (Exploder). Przełącznikiem tym możemy ustawić sposób, w jaki detonator torpedy zainicjuje jej wybuch. Torpedy będące na wyposażeniu amerykańskich okrętów podwodnych w czasie II Wojny Światowej uzbrojone zostały w dwa rodzaje detonatorów. Pierwszy z nich inicjował eksplozję torpedy po uderzeniu bezpośrednim (Contact) w kadłub celu. Drugi z detonatorów, będący wersją bardziej zaawansowaną działał na zasadzie detektora indukcji pola magnetycznego. Po "namierzeniu" celu następowała minimalna korekta kursu i zanurzenia torpedy, po czym w wyniku bezpośredniego uderzenia w cel następował wybuch (Contact Influence). Wykorzystując umiejętnie zalety detonatora z detektorem pola magnetycznego i ustawiając głębokość biegu torpedy nieco pod kilem atakowanego obiektu możemy spowodować sytuację, w której wybuch torpedy skierowany bezpośrednio od dołu do góry na stępkę celu jest w stanie skutecznie i nieodwracalnie zniszczyć wrogą jednostkę.