PMDG 737: Zniżanie, podejście i lądowanie ILS Microsoft Flight Simulator 2020 poradnik, porady
Procedura zniżania (Descent), podejścia do lądowania (Approach) i automatycznego lądowania ILS (Landing) w PMDG737. Kiedy rozpocząć zniżanie? Jak wylądować samolotem PMDG737?
Ostatnia aktualizacja: 31 stycznia 2023
Po osiągnięciu właściwego punktu w planie lotu należy rozpocząć zniżanie aż do końcowego lądowania na lotnisku docelowym. W tym rozdziale przedstawiamy wszystkie czynności podczas zniżania lotu, podejścia do lądowania oraz lądowanie z pomocą automatycznego systemu ILS. Dowiecie się, jak bezpiecznie sprowadzić samolot na ziemię i zakończyć lot.
Zniżanie (Descent)
W trybie autopilota VNAV zniżanie rozpocznie się automatycznie, gdy samolot osiągnie punkt T/D - Top of Descent. Zniżanie powinno odbywać się w tempie około 1000 stóp na każde 3 mile. Łatwo więc wyliczyć, że z wysokości 30 000 zniżanie powinno rozpocząć się około 90 mil od lotniska docelowego. Dodatkowo przyjmuje się jeszcze 1 milę na każde 10 węzłów prędkości do wytracenia.
Aktualną odległość do lotniska docelowego można sprawdzić w FMC w sekcji PROG.
Zanim samolot osiągnie punkt T/D ustawcie nową wysokość na autopilocie pokrętłem Altitude. Może to być od razu wysokość rozpoczęcia podejścia, np. 4000, jedna z pośrednich, np. 10 000 lub wyznaczona aktualnie przez kontrolera ruchu, jeśli lecicie według wskazań komunikatów radiowych.
Rozpoczęcie zniżania widać na ekranie PFD. Wysokość zacznie maleć, a prędkość pionowa rosnąć.
Alternatywnie, zamiast trybu VNAV, można rozpocząć zniżanie ręcznie przechodząc na tryb V/S autopilota i ustawić prędkość zniżania pokrętłem DN na ujemną wartość.
Jeśli samolot podczas zniżania będzie przelatywał przez gęstą chmurę, pamiętajcie o włączeniu systemu Anti-Ice silnika.
Po przekroczeniu granicy 30 000 stóp przestawcie ogranicznik przechyłu Bank Angle na 25 lub 30 stopni.
Przycisk RECALL sprawdza, czy nadal aktywne są jakieś alerty. Wciśnięcie go to standardowa procedura na checkliście zniżania.
Ustawcie siłę hamulców AUTO BRAKE. Wybór zależy od długości pasa. Wartość 1 pozwala zatrzymać się na około 2100-2200 metrach. Kolejne pozwalają na skracać ją o 200-300 metrów kosztem większego zużycia hamulców. Im więc krótszy pas, gorsze warunki pogodowe (mokra powierzchnia), tym większe Auto Brake należy ustawić.
Ustawcie wartość MINIMUMS, czyli wysokość decyzyjną, ustawiając pokrętło na pozycję RADIO i kręcąc gałką do wybranej wartości. Wysokość decyzyjna to wysokość przy której pilot musi zdecydować, czy widzi pas i kontynuuje lądowanie lub przechodzi na drugi krąg. Wysokość decyzyjna podawana jest na mapach danego lotniska i zależna od warunków pogodowych.
Poniżej 15 000 stóp sygnał zapięcia pasów FASTEN BELTS powinien być już włączony.
Podejście do lądowania (Approach)
Przygotowania do podejścia do lądowania warto rozpocząć odpowiednio wcześnie, razem z fazą zniżania, aby zapewnić sobie dostateczną ilość czasu na wykonanie niezbędnych czynności.
Sprawdźcie częstotliwość ILS dla wyznaczonego do lądowania pasa. Powinna być widoczna po wciśnięciu INIT REF na komputerze FMC - w tym przypadku to 109.50 i kurs pasa 269 stopni. Częstotliwość ILS można też sprawdzić w aktualnych mapach lotniska lub przed lotem, w menu World Map gry. Więcej o tym ostatnim sposobie znajdziecie w sekcji FAQ naszego poradnika do Microsoft Flight Simulator.
Podaną częstotliwość wprowadźcie w panelu NAV na cokole. Najpierw pokrętłami ustawcie częstotliwość, a następnie przyciskiem pomiędzy wyświetlaczami ustawcie ją w jako ACTIVE. Wykonajcie to zarówno po stronie kapitana, jak i drugiego pilota.
W panelu autopilota ustawiacie widoczny wcześniej w FMC kurs pasa przekręcając pokrętła COURSE.
Częstotliwość ILS i kurs pasa pojawią się na ekranie PFD.
Po przekroczeniu 10 000 stóp włączcie światła LANDING i RUNWAY TURNOFF.
W komputerze FMC i sekcji INIT REF wybierzcie wartość klap (Flap) do lądowania (15, 30 lub 40), sprawdzając od razu prędkość podejścia do pasa. Wybór zależy od długości pasa, ciężaru samolotu i aktualnej pogody - im krótszy pas i gorsze warunki, tym większe klapy. W tym przykładzie to klapy 30, co daje prędkość 148 węzłów - to bardzo istotna informacja przydatna w późniejszej fazie. Warto zajrzeć tu jeszcze przed lądowaniem, bo wraz z malejącą wagą samolotu "Gross WT", prędkość może się zmienić.
Po ustawieniu niezbędnych danych skupcie się na pilnowaniu, czy samolot podąża wyznaczoną trasą i zalicza kolejne restrykcje wysokości. Wciskając funkcję LEGS w komputerze FMC widać najbliższe punkty nawigacyjne i ich restrykcje wysokości i prędkości. W tym przykładzie punkt WESUL to prędkość 250 węzłów i wysokość FL108 czyli 10 800 stóp. Kolejny LAM to już prędkość 220 i wysokość 7000 stóp.
Punkt DECEL oznacza moment, kiedy w trybie VNAV samolot zacznie automatycznie zmniejszać prędkość. Kolejna restrykcja wysokości w punkcie CI27L to już 3000 stóp - należy więc odpowiednio wcześnie przygotować autopilota na dalsze zmniejszanie wysokości.
Pokrętłem Altitude ustawcie wymaganą wysokość.
Po minięciu Transition Altitude (w tym przykładzie 6000 stóp) koniecznie przestawcie ciśnienie wysokościomierza na lokalne. Najprościej można o zrobić wciskając klawisz B.
Wraz z malejącą prędkością należy pamiętać o wysuwaniu klap. Pod dźwignią podwozia znajduje się podręczna ściąga.
Przy 200 węzłach można więc już wysunąć klapy 1 lub nawet 15, ale warto robić to stopniowo: klapy 1 przy około 200 węzłach, klapy 15 przy 180 i poniżej 175 węzłów klapy 30.
Klapy ustawiacie klikając na wybraną liczbę na skali.
Jeśli samolot będzie miał problem z wytraceniem prędkości do odpowiedniej wartości, na komputerze FMC pojawi się komunikat DRAG REQUIRED. Należy wtedy włączyć hamulec aerodynamiczny przesuwając dźwignię SPD BRK w dół.
Ostatnia restrykcja wysokości przed samym lądowaniem to 2500 stóp, należy więc ją ustawić na panelu autopilota. Na ekranie nawigacji widać, że samolot jest przed ostatnim zwrotem i za chwilę ustawi się na kursie pasa.
Lądowanie
Samolot skręcił na ostatnią prostą. Na ekranie nawigacji widać, że jest tuż przed punktem FI27L, na którym musi mieć wysokość 2500 stóp, by przechwycić sygnał ILS i ścieżkę schodzenia do lądowania. Aktualna wysokość to 2690 i prędkość 175, czyli wszystko jest prawidłowo.
Dokładność w śledzeniu systemu nawigacji widać na wskaźnikach RNP i ANP. RNP podaje maksymalną wartość odchylenia (Required Navigation Performance), a ANP aktualną (Actual Navigation Performance). Biała kreska powinna być jak najbardziej na środku, przy różowym rombie, a więc wszystko przebiega prawidłowo.
Po minięciu ostatniego punktu nawigacyjnego samolot przechwyci sygnał ILS i zacznie schodzić po ścieżce do lądowania, o czym informuje zmiana trybów autopilota. Zamiast VNAV/LNAV aktywuje się G/S (Glide Slope) oraz MCP SPD pozwalający manualnie ustawić prędkość przyziemienia.
Wokół sztucznego horyzontu pojawiły się różowe romby - jeśli utrzymują się na środku, macie pewność, że samolot schodzi prawidłowo do pasa.
Punkt prędkości REF to sygnał, że od tej wartości klapy powinny być już w pełnym wychyleniu do lądowania.
Wysuńcie podwozie przesuwając dźwignię w dół. Potwierdźcie zapalenie trzech zielonych lampek kontrolnych.
Ustawcie prędkość do lądowania Vref podaną wcześniej w komputerze FMC.
Ustawcie startery silników na CONT.
Hamulec aerodynamiczny powinien być już schowany i uzbrojony (dźwignia podciągnięta do góry).
Kontrolujcie automatyczne schodzenie do pasa. System ILS zrobi to precyzyjnie nawet w bardzo ograniczonej widoczności. Praktyką pilotów jest wyłączanie w tym momencie autopilota oraz automatycznej przepustnicy i lądowanie "ręczne", ale w zupełności można zadać się tu na komputer.
Jeśli zdecydujecie się sterować "ręcznie", należy przepustnicą utrzymywać właściwą prędkość (148 węzłów) i sterować tak, by różowe romby ścieżki schodzenia do lądowania utrzymywały się na środkowych pozycjach, a krzyż systemu Flight Director również był idealnie wycentrowany na środku sztucznego horyzontu. O tym, jak wyłączyć autopilota oraz przepustnicę piszemy poniżej.
Kontynuujcie schodzenie do pasa. Komputer będzie informował głosowo o coraz niższych wysokościach.
Nawet jeśli zdecydowaliście się lądować automatycznie aż do samego końca, tuż przed przyziemieniem, czyli po minięciu wysokości 40-30 stóp musicie wyłączyć autopilota dźwignią DISENGAGE oraz automatyczną przepustnicę ustawiając przełącznik A/T na OFF.
Dźwignia przepustnicy na cokole musi być już w pozycji IDLE. Delikatnie podciągnijcie wolant do siebie, by wykonać tzw. flarę, dzięki czemu samolot dotknie pasa głównym podwoziem. Nie można jednak przesadzić, by samolot nie zaczął się wznosić lub by nie uderzył ogonem w pas.
Po przyziemieniu włączcie ciąg wsteczny Reverse Thrust odciągając dodatkowe dźwignie na przepustnicy do tyłu. Ciąg wsteczny działa najefektywniej, gdy włączy się go w ciągu 5 sekund od przyziemienia.
Samolot powinien po krótkim czasie zwolnić do prędkości kołowania, ale jeśli to konieczne, użyjcie hamulców kołowych wciskając pedały. Wyłączcie ciąg wsteczny i kontynuuj kołowanie do najbliższego zjazdu z pasa według żółtych linii lub mapy lotniska.
W czasie kołowania należy "oczyścić" samolot. Wyłączcie światła lądowania LANDING. Włącz światła do kołowania TAXI. Ustaw startery silników na OFF.
Wyłączcie transponder ustawiając przełącznik na STBY.
Schowajcie klapy klikając na wartość "0" oraz hamulec SPD BRK.
Ustawcie PROBE HEAT na OFF.
Zresetujcie trym przesuwając koło aż do wartości "4".
Na około minutę przed dotarciem do wyznaczonego miejsca postojowego włączcie APU.
Zatrzymajcie się przed swoją bramką.
Zaciągnijcie hamulec parkingowy.
Wyłączcie światła kołowania, Włączcie jedynie pozycyjne na STEADY.
Przejdźcie na zasilanie APU włączając oba generatory APU GEN na ON.
Silniki są gotowe do wyłączenia. Przesuńcie dźwignie paliwa na CUTOFF.
Z FMC i menu FS Actions wybierzcie blokady pod koła WHEEL CHOCKS - SET. Można również podłączyć zasilanie Ground Power i przełączyć na nie na panelu Overhead.
Samolot jest gotowy do deboardingu.