Najgorsze zakończenia gier – nie tylko Mass Effect 3

Zadawaliście sobie kiedyś pytanie, po co właściwie gramy w gry wideo? Pierwsza odpowiedź, jaka przychodzi na myśl, to oczywiście dobra zabawa i możliwość przeżycia fajnej przygody – poznając, czy to w towarzystwie znajomych, czy samotnie, jakąś fascynującą historię. W elektronicznej rozrywce odnajdujemy to, czego nie są w stanie dać nam książki i kino, ale czy w grach finał opowieści ma aż tak duże znaczenie jak w literaturze i filmie? Pisarze i reżyserzy stają na głowie, żeby ich dzieła nie tylko były wciągające czy fascynujące, ale także by ich epilog bądź wbijał w fotel nietuzinkowym rozwiązaniem fabularnym, bądź skłaniał do głębszego zastanowienia się nad poruszonym problemem. A gry?

Gry są najmłodszym medium spośród wymienionych. Różnorodne gatunkowo musiały wypracować sobie swój własny język przedstawiania historii i wieńczących je zakończeń, często uwarunkowanych ograniczeniami technologicznymi. Po mozolnej walce z materią i finalnym poziomem przeważnie jedynym podziękowaniem twórców za spędzony z ich dziełem czas była plansza z gratulacjami. Tak kończył się na przykład kultowy Metroid. Chyba każdy zaangażowany gracz doskonale zna też finał tytułów z serii Super Mario, z którego bohater dowiadywał się, że całe to skakanie po platformach było na nic, bo księżniczka znajduje się w innym zamku.

Dziś gry przeznaczone dla jednej osoby korzystają ze sprawdzonych środków narracji, często zbliżonych do struktur klasycznej opowieści, gdzie każda historia ma swój wyraźny początek, połączony z ekspozycją, rozwinięcie i epilog. Epilog, czasem rozbudowany ponad miarę, jak chociażby w Metal Gear Solid IV, które wieńczy trwający grubo ponad godzinę filmik, a nieraz potraktowany zupełnie po macoszemu. Czy to z powodu napiętych terminów niepozwalających na dokończenie projektu, czy błędnych założeń potrafiących rozjuszyć nawet największych fanów, czy też zwyczajnie z braku sensownego pomysłu na zakończenie.