Patapon. 11 najdziwniejszych mieszanek gatunkowych w grach

Patapon

Ciężko zrozumieć fenomen Pataponów komuś, komu nie zdarzyło się w trakcie jazdy autobusem powtarzać nieświadomie jak mantrę „Pon Pon Pata Pon” i nagle zorientować się, że pół pojazdu bardzo dziwnie na niego patrzy. Na pierwszy rzut oka prosta gra rytmiczna w miarę postępów ujawniała kolejne warstwy złożoności, zmuszając do błyskawicznego podejmowania decyzji taktycznych, długofalowego planowania strategicznego i częstokroć do działania pod presją czasu.

Gracz wcielał się w boga sympatycznych stworków, przypominających wielkie oczy z doklejonymi kończynami. Za pomocą wystukiwanych rytmicznie komend prowadził wierne Patapony do chwały w starciach przeciwko wrogim stworzeniom i plemionom. Pomiędzy kolejnymi zadaniami możliwe było zwiększanie liczebności oraz zdolności bojowych stworków, mogąc też dostosowywać ich umiejętności do konkretnych sytuacji.

Rozgrywka niesamowicie wciągała, wyróżniając się unikatową oprawą wizualną, nowatorskimi pomysłami i doskonale dopasowanym do konsoli przenośnej mobilnym charakterem zabawy. Również kontynuacje zebrały sporo dobrych opinii, tworząc jako całość niezapomnianą trylogię. Szkoda tylko, że tegoroczny remaster na PlayStation 4 wydany został z bardzo poważnym input lagiem, przez co granie nie ma najmniejszego sensu i potencjalny wielki powrót serii okazał się całkowitym niewypałem.