Noc druga (cz.1) | Reprobates U Bram Śmierci poradnik Reprobates: U Bram Śmierci

Ostatnia aktualizacja: 17 października 2019

Noc druga

A gdybym był dźwigowym...

W tym momencie sprawdzają się słowa Edwina i Danici, o dopadającym każdego w drugą noc koszmarze. Adam śni, że siedzi na wiszącej u ramienia wielkiego dźwigu, kołyszącej się stalowej belce. Jest baaardzo wysoko. Jakby tego było mało pojawia się plansza ze zręcznościówką-czasówką. Przy pomocy klawiszy kierunkowych klawiatury trzeba poprowadzić żółtą kulę po linii spirali - od zewnątrz do wewnątrz. Kula musi przechodzić po migających kolejno zieloną otoczką małych szarych kółeczkach. Każde "zaliczone" kółeczko wypełnia się wtedy na zielono, a migać zaczyna następne po nim. Jednak to poprzednie nie zostaje "zamalowane" na zielono raz na zawsze. Kolorek w jego wnętrzu stopniowo zanika i jeśli nie zdążysz dotrzeć do kółeczka z zieloną obwódką, zanim kolor całkiem zniknie z poprzedniego, to wówczas zacznie migać to poprzednie, a kolor zanikać w jeszcze wcześniejszym. Innymi słowy - jeśli robisz to zbyt wolno, ilość zaznaczonych na trasie kółeczek zmniejsza się i trzeba się cofać do aktualnie migającego zieloną otoczką.

To nie koniec utrudnień, na planszy znajdują się bowiem ciemniejsze otwory różnej wielkości, w które raczej nie należy wpadać, gdyż - jeśli to się już stanie - żółta kula pojawia się w innym miejscu planszy, przeważnie dość odległym od migającego zielono kółeczka, do którego powinna się udać. Na dodatek po planszy przemieszczają się kule pomarańczowe, a zderzenie z taką wybija z trasy, przeważnie poza obręb planszy. Trzeba też uważać, by nie wylecieć za krawędź planszy, kiedy posuwa się przy jej brzegu. Do tego wszystkiego linia w dole ekranu obrazuje uciekający czas, jednak niezależnie od niej - trzeba poruszać się raczej powoli i ostrożnie.

Reasumując: wędrujesz żółtą kulą po spiralnej trasie (od zewnątrz do środka), zawsze do kolejnego migającego zieloną obwódką kółeczka, pozostawiając za sobą kółeczka wypełnione na zielono. Uważasz, by nie wpaść do dziury, nie zderzyć się z pomarańczową kulą, nie wypaść poza krawędź planszy i zmieścić się w czasie. Bagatelka. Po przejściu tej minigierki powracasz do siedzącego na belce Adama.

By móc wspiąć się wyżej, mężczyzna wyciąga ze spodni pasek (kliknij w połowie Adama) i przerzuca go przez krążek linowy, przez który przechodzi lina podtrzymująca belkę (nad głową Adama). Następnie łapie za ów pasek i wspina do góry na ramię żurawia. Teraz przechodzi w prawo, na sam koniec ramienia i chwyta za lewą część zwisającej z niego liny. Przekłada ją przez widoczny nad nią krążek i pod nim przywiązuje do konstrukcji, żeby nie przesuwała się po krążku. Dzięki temu może opuścić się po unieruchomionej prawej części liny.

Nie oznacza to jednak końca problemów. Adam, trzymając się haka, wisi teraz nad belką, na tyle wysoko, że zeskok na nią grozi upadkiem w przepaść. Ponownie więc posługuje się swoim paskiem (tym razem jest on już w ekwipunku), by przedłużyć linę, na której zwisa (doczep pasek do masywnego haka). I po pasku opuszcza się na belkę poniżej (kliknij ową belkę).

Teraz ostrożnie przemieszcza się w prawą część konstrukcji. Na drodze staje mu wiadro, zatem strącą je, po czym okazuje się, że było ono przyczepione do liny i teraz dynda sobie poziom niżej. Dotarłszy na sam koniec belki, mężczyzna dostrzega tam krótką ołowianą rurkę, którą zabiera.

Z nią wraca po belce (w lewo) i zatrzymuje się nad pierwszą (z lewej) kolumną. Widać w niej tworzące drabinkę szczeble, choć brak pierwszego z nich. Tak więc Adam instaluje w owej luce znalezioną przed chwilą cienką rurkę i schodzi poziom niżej.

Ląduje na siatkowym podeście, z którego przechodzi najpierw w lewo i spod słupa (po lewej) zabiera oparty o niego kask robotniczy.

Następnie wraca na podest i maszeruje w stronę pierwszej ze znajdujących się za nim skrzyń. Unosi wieko i wyciąga z niej garść zardzewiałych wkrętaków. By dostać się do drugiej, musi przejść dookoła, a tu drogę ponownie zagradza mu dyndające wiadro. Wrzuca więc do niego ciężkie wkrętaki i wiadro odrywa się od liny. Teraz Adam bez przeszkód dociera do drugiej ze skrzyń i zabiera leżący na niej młotek.

W dalszej kolejności kieruje się na kraniec najbardziej wysuniętej w prawo belki. Leży tam szmata, którą podnosi i wreszcie zmierza do miejsca, pod którym widać szczeble w prawej kolumnie. Schodzi po nich poziom niżej i po czymś w rodzaju mostu przemieszcza się w stronę konstrukcji po prawej.