Cities Skylines – miejsce nr 42. GRY DEKADY. CZĘŚĆ 2. – ranking redakcji

Cities Skylines – miejsce nr 42

Zespół Colossal Order zaczynał podbój świata gier komputerowych od dwóch odsłon serii Cities in Motion, w których mogliśmy organizować transport miejski i nim zarządzać. W trzeciej części fińskie studio poszło o krok dalej i tym razem pozwoliło nam budować od zera całe wirtualne miasta. Zmiana okazała się strzałem w dziesiątkę. Cities: Skylines nie tylko przebiło poprzednie dokonania zespołu, ale również konkurencję – z klasyczną serią SimCity na czele.

Gra już w bazowej wersji oferowała dość kompleksowe możliwości, z których do podstawowych należało wyznaczanie stref pod budynki mieszkalne, przemysł i działalność handlową, doprowadzanie kanalizacji i linii energetycznych, wznoszenie budynków użyteczności publicznej i przede wszystkim budowa dróg. To właśnie tworzenie ulic, autostrad, rond, tuneli i wiaduktów było tu najważniejsze i najciekawsze. Kolejne rozszerzenia oraz płatne dodatki dołożyły natomiast do tej listy m.in. cykl dnia i nocy, śnieg i inne warunki atmosferyczne, katastrofy naturalne, nowe środki transportu i tak dalej. Stopniowo nowa zawartość (w tym mody) uczyniły najlepszy dostępny na rynku city builder jeszcze lepszym.

1. Więcej o grze Cities: Skylines
2. Recenzja gry Cities: Skylines – SimCity 4 ma wreszcie godnego konkurenta
3. Rok z Cities: Skylines – dodatek Snowfall, udane łatki i mnóstwo modów

Minecraft – miejsce nr 41

Jedną z rzeczy, których szukamy w grach, jest możliwość dawania upustu naszej kreatywności. Nie chcemy tylko przeżywać emocji, poznawać niezwykłych historii, dokonywać podbojów i czerpać satysfakcji ze zwycięstw. Chcemy też budować i tworzyć. A Minecraft, mimo skromnej oprawy wizualnej, umożliwił to na niespotykaną wcześniej skalę, stając się jednym z największych popkulturowych fenomenów naszych czasów. I to pomimo faktu, że początkowo przygotowywany był przez zaledwie jedną osobę.

Wokselowy, zbudowany z niezbyt urodziwych brył świat Minecrafta możemy poznawać na dwa sposoby. Pierwszy, survivalowy, za dnia każe nam przygotowywać się do nocnych starć z potworami. Drugi to czysta, nieskrępowana piaskownica, w której w proceduralnie generowanym uniwersum możemy zbudować, co tylko zechcemy – od domku, przez imponujący zamek, po (jak udowadniają fani) całe miasta czy proste komputery.

1. Więcej o grze Minecraft
2. Nowy wymiar swobody – recenzja gry Minecraft
3. Dlaczego Minecraft odcina się od Notcha – ojca tej kultowej gry?
4. Minecraft – jednoosobowy projekt i warty 2,5 miliarda dolarów fenomen

Total War: Warhammer (1 oraz 2) – miejsce nr 40

Seria Total War od 2000 roku pozwala wcielać się w dowódców najróżniejszych historycznych wojsk – od armii samurajów, przez rzymskie legiony, po gwardię Napoleona. W 2016 roku studio Creative Assembly przeniosło konflikt w regiony dla cyklu mocno niespodziewane – do nasyconego magią Starego Świata z uniwersum Warhammera. Rok później dorzuciło do tego Nowy Świat z tego samego uniwersum, a chwilę potem pozwoliło połączyć obie mapy w jedną gigantyczną superstrategię.

Zmiana otoczki na fantastyczną poskutkowała dużo większymi różnicami pomiędzy poszczególnymi frakcjami, sprawiając, że ponowne przechodzenie kampanii potrafiło się diametralnie różnić, i bardzo pozytywnie wpływając na żywotność zabawy. Obecność magicznych jednostek i ataków zadziałała też odświeżająco na oprawę wizualną. Po staremu pozostały natomiast fundamenty rozgrywki, opierające się na kompleksowym zarządzaniu armiami i włościami na mapie strategicznej oraz toczeniu efektownych bitew w czasie rzeczywistym na mapach taktycznych.

1. Więcej o grze Total War: Warhammer
2. Recenzja gry Total War: Warhammer – Stary Świat w nowych szatach
3. Więcej o grze Total War: Warhammer II
4. Recenzja gry Total War: Warhammer II – Nowy Świat, stary Warhammer

Hades – miejsce nr 39

Choć gry studia Supergiant Games, twórców Bastiona, Transistora i Pyre, pod względem wizualnym przypominają typowe produkcje niezależne, ich bardzo wysoka jakość wykonania pozwala porównywać ów zespół z największymi gigantami świata elektronicznej rozrywki. Szczególnie potwierdza to najnowszy twór „Supergigantów” – Hades, który połączył styl wizualny oraz rozwiązania gameplayowe mniejszych tytułów z wartościami produkcyjnymi bliskimi temu, co znamy z segmentu AAA.

Gra jest roguelike’owym przedstawicielem gatunku RPG. Wcielamy się w syna tytułowego Hadesa, próbującego za wszelką cenę opuścić mityczną grecką krainę umarłych. By osiągnąć cel, głównie eksplorujemy, walczymy, zdobywamy nowe umiejętności i umieramy, aby zacząć zabawę od początku, ale nieco inaczej i nieco silniejsi. Klasyczną formułę „rogalików” doszlifowano tutaj do perfekcji, uzyskując wybitnego przedstawiciela gatunku, wciągającego jak bagno na dziesiątki godzin zabawy.

1. Więcej o grze Hades