DriveClub – miejsce nr 75. GRY DEKADY – ranking redakcji GRYOnline.pl

DriveClub – miejsce nr 75

DriveClub miał wchodzić w skład pierwszej fali tytułów zachęcających graczy do zakupu PlayStation 4. Nie wyszło – gra ukazała się ze sporym poślizgiem, a problemy z bardzo istotnym dla rozgrywki modułem sieciowym ciągnęły się miesiącami. Twórcy w końcu uporali się z kłopotami technicznymi, rozbudowali też grę o dodatkowe funkcje, trasy i efekty wizualne, dzięki czemu w ciągu roku od premiery DriveClub stał się jedną z najlepszych zręcznościowych ścigałek na rynku. Choć produkcja ta ostatecznie wyszła na prostą, Sony nie wybaczyło takiej wtopy i w 2016 roku zespół Evolution Studios przestał istnieć.

Gwoździem do trumny studia okazały się nadmierne ambicje. Gra oferowała tradycyjnie kampanię single player i wyścigi online, ale zabawę spajały tytułowe kluby – samochodowe odpowiedniki gildii z MMO, w ramach których gracze wspólnie pracowali nad odblokowywaniem nowych lakierów, bili rekordy czy rzucali wyzwania konkurencyjnym klubom. Pomysł, gdy już zaczął działać poprawnie, faktycznie nieźle urozmaicał zabawę, ale dziś nikt już się o tym nie przekona – serwery DriveCluba zostały wyłączone w 2019 roku, ograniczając zabawę tylko do trybów lokalnych.

1. Więcej o grze DriveClub
2. Recenzja gry DriveClub – do hitu trochę zabrakło

L.A. Noire – miejsce nr 74

L.A. Noire to jedyne dziecko studia Team Bondi. Dziecko, które rodziło się długo, w bólach i ponoć w toksycznym środowisku pracy. Mimo trudnego dzieciństwa i wczesnej utraty rodzica (studio zamknęło swe podwoje jakiś czas po debiucie gry) wyrósł z niego wyjątkowy przedstawiciel swojego gatunku, który zapisał się w historii elektronicznej rozgrywki oryginalnym klimatem, rewolucyjną mimiką i odważnymi pomysłami.

W L.A. Noire trafiamy do Miasta Aniołów, w którym pniemy się po kolejnych szczeblach policyjnej kariery. Nasze życie nie przypomina jednak przygody bohatera kina akcji, a kryminału noir. Większości czasu nie spędzamy więc na efektownych pościgach i krwawych strzelaninach (choć te również tu występują), tylko na mozolnym zbieraniu dowodów i przesłuchiwaniu kłamliwych świadków. To podczas tych ostatnich szczególnie istotna okazuje się wspomniana doskonale zrealizowana mimika – sprawiająca, że prawdę wyczytujemy nie tylko ze słów, ale również z twarzy przesłuchiwanych. Mimo wielu lat na karku L.A. Noire wciąż pozostaje tytułem obowiązkowym dla fanów kryminałów.

1. Więcej o grze L.A. Noire
2. L.A. Noire – recenzja gry

No Man’s Sky – miejsce nr 73

Historia No Man’s Sky to opowieść pełna zaskakujących zwrotów akcji. Najpierw były rozbudzające wyobraźnię i wywołujące gigantyczny entuzjazm zapowiedzi. Potem przyszła ekstremalnie rozczarowująca premiera, podczas której okazało się, że wiele obietnic to zwyczajne kłamstwa, a gra jest pusta i nudna. Dalej nastąpiło odkupienie – kolejne aktualizacje nie tyle uczyniły NMS tym, czym gra miała być pierwotnie, co rozwinęły tytuł w coś nawet większego.

Obecnie No Man’s Sky to gigantyczna kosmiczna piaskownica, w której możemy eksplorować miliardy różnorodnych, proceduralnie generowanych planet. Uczestniczyć w gwiezdnych wojnach albo mnożyć majątek, bawiąc się w gwiezdnego handlowca i rozwijając flotę statków. Poznawać sekrety obcych cywilizacji w ramach kampanii fabularnej albo spełniać się kreatywnie, budując unikatową bazę. A wszystko to robić samotnie bądź w towarzystwie innych gwiezdnych wędrowców. I to wciąż nie koniec – gra nadal się rozwija, co jakiś czas oferując za darmo kolejne nowości.

1. Więcej o grze No Man’s Sky
2. Recenzja gry No Man’s Sky – w kosmosie nikt nie usłyszy twojego ziewnięcia
3. No Man’s Sky po 2 latach – recenzja aktualizacji NEXT

Wiedźmin 2: Zabójcy królów – miejsce nr 72

Droga CD Projektu RED do gamingowej ekstraklasy składała się z trzech dużych kroków (i kilku pomniejszych, które w tej opowieści pominiemy). Zanim Dziki Gon szturmem zdobył świat, najpierw był pierwszy Wiedźmin – gra udana, ale zmuszona do wyciskania ostatnich soków z przestarzałej technologii i w pewnych aspektach jeszcze dość toporna. Potem przyszedł Wiedźmin 2 stworzony na autorskim silniku „Redów”. I choć nie był to jeszcze światowy top gier fabularnych, jakim okazał się Wiedźmin 3, niewątpliwie była to już produkcja, która niczego nie musiała się wstydzić na tle zachodniej konkurencji.

Zabójcy królów wciągali nas w sam środek konfliktu rasowego i zmuszali Geralta, by złamał swoją zasadę neutralności i wybrał jedną ze stron. Nasza decyzja determinowała kształt olbrzymiego wycinka gry. A po drodze pojawiały się jeszcze pomniejsze dylematy, które również potrafiły wiele zmienić – pod względem wyborów moralnych i ich wpływu na rozgrywkę Wiedźmin 2 do dziś wypada niesamowicie. Wciągała również fabuła, ciekawił świat, bawił system rozwoju, alchemii i walki. Sukces Dzikiego Gonu nie wziął się znikąd i Zabójcy królów są tego doskonałym świadectwem.

1. Więcej o grze Wiedźmin 2: Zabójcy królów
2. Wiedźmin 2: Zabójcy Królów – recenzja gry

Dragon Age: Inkwizycja – miejsce nr 71

Trzecia odsłona Dragon Age’a próbowała pogodzić ortodoksyjnych fanów pierwszej części cyklu z tymi, którym bardziej do gustu przypadły rewolucje zafundowane w „dwójce”. Efekt zachwycił krytyków i podzielił graczy – jedni nie szczędzili tej pozycji słów uznania, inni obwołali ją największym erpegowym rozczarowaniem ostatnich lat. U nas w redakcji dostatek zarówno krytyków, jak i fanów gier fabularnych, więc Inkwizycja wypracowała sobie całkiem wysoką lokatę.

W grze wcielaliśmy się w wykreowanego przez siebie przywódcę tytułowej Inkwizycji – organizacji powołanej w celu odkrycia, kto jest odpowiedzialny za rozdarcie granicy między światami śmiertelników i demonów. Podróżując u boku trojga towarzyszy po świecie Thedas, podejmowaliśmy decyzje moralne w trakcie głównych i pobocznych zadań, romansowaliśmy, toczyliśmy taktyczne bitwy i z ciekawością śledziliśmy, jak nasze działania wpływają na krajobraz polityczny świata.

1. Więcej o grze Dragon Age: Inkwizycja
2. Recenzja gry Dragon Age: Inkwizycja – najlepsze RPG od czasu Skyrima