Alekhine’s Gun – Hitman z Czelabińska. Najgorsze gry w historii PlayStation 4

Alekhine’s Gun – Hitman z Czelabińska

Wizualnie Alekhine’s Gun już w momencie premiery mocno odstawał od konkurencji z większym budżetem. To jednak dałoby się przełknąć, gdyby tylko rozgrywka nie była tak tragicznie kiepska.

Początek marca 2016 roku przyniósł miły prezent fanom cyklu Hitman. Do dystrybucji trafiła pierwsza mapa z wydanej w modelu epizodycznym kolejnej części przygód Agenta 47. Misja w Paryżu była dość krótka, ale przypominała, za co pokochaliśmy ten cykl. Każde zadanie można było wykonać na kilkanaście sposobów. Ta swoboda podejścia oznaczała masę frajdy i okazała się motorem napędowym gry w kolejnych epizodach. A jeśli ktoś mimo to na Hitmana narzekał – szybciutko miał okazję przekonać się, że mogło być gorzej (znacznie, znacznie gorzej), bowiem w tym samym miesiącu na sklepowe półki trafił Alekhine’s Gun.

Rosyjskie Haggard Games bardzo chciało być jak IO Interactive, toteż główny bohater korzysta z identycznych sztuczek co Agent 47. Potrafi się skradać, używać garoty, przebierać za inne osoby, chować ciała, podsłuchiwać konwersacje i zawsze znajdzie sposób na to, by dyskretnie przemknąć przez jakąś lokację czy pozbawić kogoś życia. Skoro to więc tak oczywista – choć brzydka jak noc – podróbka świetnego Hitmana, jakim cudem Alekhine’s Gun okazał się aż takim gniotem?

Sekret tkwi w sztucznej inteligencji, choć używanie słowa „inteligencja” wobec przeciwników w rosyjskiej produkcji jest zdecydowanie na wyrost. Tego typu tytuły jak powietrza potrzebują mapy pełnej nieprzyjaciół stanowiących rzeczywiste wyzwanie: czujnych, dobrze uzbrojonych, wyczuwających, kiedy coś jest nie tak. W Alekhine’s Gunie nasi wrogowie to skończeni durnie, którzy z miłą chęcią wpakują nam się pod lufę pistoletu lub puszczą w niepamięć wydarzenia, jakich świadkami byli przed niecałą minutą. To właśnie oni stanowią kulę u nogi w produkcji Haggard Games – a słaba oprawa, niezbyt angażująca fabuła i natłok błędów bynajmniej nie pomagają zatrzeć złego wrażenia.

1. Recenzja gry Alekhine’s Gun – marna podróbka Hitmana
2. Więcej o grze Alekhine’s Gun

Co ciekawe, Alekhine’s Gun posiada rodowód, który dawał wyraźne nadzieje na przynajmniej nieco lepszą produkcję. Gra początkowo miała być bowiem kolejną częścią cyklu Death to Spies – skradanki, której poprzednie odsłony trafiły na rynek w 2007 i 2009 roku. Nie były to oczywiście tytuły, które mogłyby strącić z piedestału Hitmana czy Splinter Cella, ale zebrały nie najgorsze noty: średnia ocen to odpowiednio 69 i 73/100. Co poszło nie tak w przypadku części trzeciej? Cóż, dużą rolę z pewnością odegrał przeciągający się proces produkcji. Projekt, który ostatecznie przeistoczył się w Alekhine’s Guna, został zapowiedziany w 2011 roku, ale w międzyczasie drastycznie zmieniono jego koncepcję, która zresztą do premiery i tak zdążyła się porządnie zestarzeć...