Divinity: Original Sin II. Gry, w które graliśmy przynajmniej 100 godzin

Divinity: Original Sin II

Tak jakoś wyszło. Generalnie pierwsze przejście to było jakieś 50–60 godzin, ale potem nadganiałem wszystkie możliwe questy, które znalazłem, napisałem też dwa teksty, w tym recenzję dla GOL-a, więc trzeba było trochę przy grze posiedzieć. Opus magnum Larian Studios jest dość trudne, ale przede wszystkim – zabawne i wciągające. To epickie RPG fantasy na pełnym wypasie; z niezapomnianymi bohaterami, naprawdę fajną fabułą, jak na motyw ratowania świata, a larianowy humor świetnie się tu splata z mrocznymi i niepokojącymi pomysłami. Plus chyba zrobię sobie przejście Definitive Edition przed Baldur’s Gate III i licznik jeszcze skoczy w górę.

Hubert Sosnowski

Choć obydwie części Divinity: Original Sin umożliwiają zabawę w trybie kooperacji niczym tak naprawdę nieróżniącą się od gry single player, to bez obaw można zdecydować się na samotną tułaczkę, bo ta będzie równie ekscytująca i nawiązująca w swojej epickości do takiej klasyki gatunku jak Baldur’s Gate czy Neverwinter Nights. Każdą z misji da się wykonać na wiele różnych sposobów, i to odnoszących się nie tylko do wyboru innej kwestii dialogowej. Podobnie jest zresztą z system walki nagradzającym kreatywność i nieszablonowe ruchy na polu bitwy.

To wszystko sprawia oczywiście, że DOSII można przechodzić wiele razy, a i tak za każdym odkrywać je na nowo – stąd też tyle trzycyfrowych liczb na licznikach graczy. Ponadto jest to tytuł miejscami aż przesadnie interaktywny, gdyż pozwala na manipulowanie wieloma obiektami, co prowadzi często do komicznych sytuacji, wpływających bezpośrednio na dalszy przebieg rozgrywki. Oj, mnóstwo tu treści, co do tego nie ma żadnych wątpliwości.

1. Więcej o grze Divinity: Original Sin II