Karate Kid (2010). Filmowe porażki, które wyszły wszystkim na dobre

Karate Kid (2010)

Karate Kid to marka legenda. Powstające przez 10 lat kolejne części serii zyskały całkiem spore grono fanów na całym świecie. I oczywiście duża część z nich kocha je głównie ze względu na zapach nostalgii unoszący się nad kolejnymi seansami znanego na pamięć filmu. Tyle że nawet poza tym jest to kawał dobrej rozrywki. Na dodatek naprawdę niegłupiej. Zresztą stawiam, że gdyby dziś w nowej wersji główną bohaterką została kobieta, z pewnością podniosłyby się głosy krytyków sugerujące, że Netflix chce zniszczyć symbol ich dzieciństwa. No cóż, tylko że w przypadku Karate Kid stało się to już w roku 1994, a czwarta część serii z Hilary Swank zebrała bardzo dobre oceny. Aż szkoda, że na tym produkcja oryginalnych filmów się skończyła.

Za remake wziął się Harald Zwart, jednak w akcji marketingowej znacznie częściej pojawiało się nazwisko znacznie bardziej rozpoznawane – w roli mentora zastąpił Miyagiego sam Jackie Chan. Legendarny gwiazdor kina kopanego zagrał poprawnie, ale to było za mało, by przyciągnąć do kin większą widownię. Nowe Karate Kid jest całkiem niezłe, ale brakuje w nim po prostu magii oryginału. A może po prostu film powinien powstać 15 lat wcześniej.