Wiecznie młody, ale całkiem śmieszny Jaskier. 8 rzeczy, które ocaliły Wiedźmina Netflixa

Wiecznie młody, ale całkiem śmieszny Jaskier

Być może Zbigniew Zamachowski sprawdził się w roli Jaskra lepiej niż Joey Batey. Bardziej nieporadny i starszy (w serialu Netflixa przyjaciel Geralta w ciągu dwóch dekad zupełnie się nie zmienia, co trochę psuje wiarygodność tego świata), a i rzucający całkiem niezgorszymi tekstami polski gwiazdor był jednym z nielicznych atutów poprzedniej ekranizacji prozy Sapkowskiego. Tyle że nowy odtwórca barda sprawdza się naprawdę przyzwoicie. Owszem, relacja z Geraltem jest mocno przejaskrawiona i przypomina, o czym wspominałem zresztą we wcześniejszym tekście, przekomarzania Osła i Shreka, co nie do końca pasuje do konwencji, niemniej niektóre z żartów bawią.

Oczywiście to wciąż humor dość niskich lotów, ale przecież książkowy Jaskier na co dzień rzadko operował metaforami tak wysublimowanymi jak bohaterowie jego romantycznych ballad. Może i w postaci granej przez Joeya Bateya jest sporo slapsticku, ale mnie osobiście nie przeszkodziło to co najmniej kilka razy szczerze się zaśmiać, kiedy bard o niewyparzonym języku kolejny raz się rozgadał. Przewidywalne? Tak. Mało wyszukane? Tak. Ale w gruncie rzeczy całkiem zabawne.

Toss a coin to your witcher...

Ja wiem, że to brzmi kiczowato, a pod względem muzycznym nie jest to żaden majstersztyk. Tyle że naprawdę zapada w pamięć. 30 milionów wyświetleń na YouTubie mówi zresztą samo za siebie. To jeden z tych motywów, do słuchania których raczej nie przyznamy się znajomym z Akademii Muzycznej, ale kiedy w pobliżu nie będzie nikogo, kto mógłby spojrzeć na nas z politowaniem, włączymy soundtrackową guilty pleasure i zanucimy:

Toss a coin to your witcher...

Polska wersja niby nie brzmi źle, ale nie ma, niestety, viralowego potencjału oryginału, dlatego w głowie kołacze mi się nie Grosza daj wiedźminowi, a właśnie:

Toss a coin to your witcher

O’ Valley of Plenty.