Sid Meier's Sim Golf - recenzja gry

Zapewne większość z was myśli, że mamy tu do czynienia z kolejną nic nie wnoszącą strategią ekonomiczną, ale te spostrzeżenia są jak najbardziej mylne. Wiadomo przecież nie od dziś, że Sid Meier nie pozwoli nam na nudę przy jego produkcjach i będzie starał się ciągle nas czymś nowym pozytywnie zaskoczyć. Tak jest również w przypadku Sid Meier’s Sim Golf, gdzie nie jesteśmy skazani tylko i wyłącznie na poszerzanie asortymentu naszego pola golfowego. Jeżeli już postawimy przynajmniej cztery dołki i mamy trochę gotówki w zapasie to możemy pokusić się o wybudowanie lotniska dla awionetek czy też pięciogwiazdkowego hotelu dla bardziej zamożnych klientów. Musimy pamiętać również o jak najczęstszym sprawdzaniu opinii o naszym polu. Jeżeli dostosujemy się do prawie wszystkich wymogów przez odwiedzających nas golfiarzy wtedy pełen sukces mamy zapewniony. Dodatkowo możemy podnieść prestiż naszego pola poprzez otwarcie klubu golfiarzy, do którego oprócz najlepszych graczy może należeć znany aktor filmowy lub polityk. Oczywiście za członkostwo do tak elitarnego klubu pobierane są opłaty reperujące i tak już nadwerężony inwestycjami budżet. Dodatkowo dochód za prowadzenie pola możemy powiększyć dzięki sprzedaży kawałka ziemi, na której może wybudować sobie wille znana postać z telewizji. Specjalnie nie powiem kto, żebyście sami mogli się przekonać jak gra może przyjemnie zaskakiwać, ale zdradzę, że widoki są naprawdę przyjemne dla oka. :) Jeżeli już wystarczająco dobrze rozbudujemy pole golfowe (a mam tu na myśli wybudowanie co najmniej osiemnastu dołków, lotnisko, port dla jachtów, luksusowe hotele oraz liczne sklepiki, które przyciągają klientów a ilość grających wciąż będzie rosła) to możemy wykupić nową ziemię i znów ją wedle własnego gustu urządzić. Żeby zabawa nam się za bardzo nie znudziła na posadzie dyrektora sieci pól golfowych Sid Meier postarał się również oto abyśmy sami mogli spróbować swoich sił w roli golfisty. Tak też możemy stworzyć własnego simgolfistę od podstaw określając jego atrybuty, które po każdym kolejnym wygranym turnieju będą wzrastały lub i tu UWAGA !!! zaimportować gotowe postacie z gry The Sims, co jest niewątpliwie ciekawym pomysłem. Jeżeli sprawdzimy się także w postaci niezależnego golfisty to mamy szansę, że jeden z najlepszych graczy w golfa rzuci nam wyzwanie. Wtedy na okres toczącego się turnieju jest zamykane pole golfowe dla zwykłych graczy. Ma to dobrą i złą stronę. Dobre jest to, że wygrywając pojedynek zarabiamy na tyle dużo pieniędzy, że zamknięcie tymczasowo klubu nie wyrządzi nam praktycznie żadnych dziur w budżecie a jeszcze bardziej go podreperuje. Natomiast, jeżeli niefartownie przegramy turniej to porządnie dostajemy po kieszeni za podjęte ryzyko. Czasami może nawet nas to doprowadzić do tego, że niemal zostaniemy zmuszeni sprzedać część ziemi gdyż na jej utrzymanie nie starczy nam pieniędzy, które z tak wielkim trudem zarabiamy.

Niestety jak każda gra tak i ten tytuł nie ustrzegł się kilku błędów, o których nie można nie wspomnieć. Po pierwsze interfejs jest za mało intuicyjny. Szczególnie w pierwszych minutach obcowania z tym programem miałem spore problemy w połapaniu się gdzie, co jest lub do czego służy. Dopiero po jakimś czasie nabrałem wprawy na tyle żeby w miarę płynnie poruszać się po wszystkich tabelach, wykresach czy okienkach z ważnymi dla nas informacjami. Niestety wymaga to czasu a w Sid Meier’s Sim Golf nie mamy go na tyle dużo żeby urządzać sobie zabawy po aplikacjach. Kolejnym jak dla mnie błędem jest brak możliwości wrócenia w dowolnej chwili do swojego poprzedniego pola golfowego, jeżeli zajęliśmy się już przebudową nowego. Wówczas rozpoczynamy zabawę z taką kwotą, jaką zdołaliśmy zdobyć w poprzedniej lokacji. Oczywiście jest możliwość załadowania zapisanej gry, ale z poprzedniego dołka nie czerpiemy już praktycznie żadnych pieniężnych korzyści. Przez co gra staje się znacznie łatwiejsza, jeżeli rządzimy tylko jednym polem golfowym mając w zanadrzu aż szesnaście. Ostatnim bugiem, jaki zasmucił mnie najbardziej jest brak trybu multiplayer, przez co nie możemy umówić się małą partyjkę w golfa z kolegą z osiedla. Oczywiście te błędy są o tyle znikome, że nie przeszkadzają nam w całej zabawie.

Szata graficzna pozostawia niestety wiele do życzenia. W dzisiejszych czasach, kiedy grafika trójwymiarowa zadomowiła się w grach na dobre i nic nie wskazuje na to żeby to miało się zmienić. Wszystkie obiekty zostały przedstawione bez jakiegokolwiek polotu. Oczywiście grafika nie przeraża, ale osobiście wolałbym coś więcej. Ma to i dobrą stronę, ponieważ wymagania sprzętowe są bardzo małe, co na pewno zainteresuje posiadaczy komputerów sprzed dwóch lat.

Oprawa dźwiękowa natomiast jest już znacznie lepsza. Podczas wyboru lokacji, na której będzie znajdowało się pole golfowe usłyszymy kilkusekundową melodię charakterystyczną dla tego miejsca. W tle do naszych uszu dobiegną dźwięki wydawane przez ptaki, golfiarzy, którzy swoimi przezabawnymi komentarzami nie jeden raz nas rozbawią oraz melodyjny szum drzew. Szczególnie to ostatnie idealnie wprowadza nas w klimat panujący na polu golfowym gdzie ceniona jest cisza i wewnętrzny spokój.

Podsumowując w całości powyższy tekst, musze przyznać, że fachową rękę Sid Meiera widać na każdym kroku. Gra została bardzo dobrze dopracowana i każdego fana strategii ekonomicznych lub po prostu sympatyka golfa ta pozycja powinna jak najbardziej zainteresować. Dlatego też z czystym sumieniem mogę polecić Sid Meier’s Sim Golf gdyż każda wydana złotówka na ten produkt zwróci nam się w postaci przyjemnej i relaksującej zabawy, jakiej ostatnio brakuje w coraz większej ilości gier.

Robert „Robal” Sulisz