FIM Speedway Grand Prix 4 - recenzja gry

Od redakcji: Recenzja powstała w oparciu o wersję oznaczoną numerem 1.2.0.0. Niewykluczone, że zapowiedziane przez Techland kolejne patche poprawią jakość gry.

Fani żużla nie mają łatwego życia. Gry nawiązujące do tego popularnego w Polsce sportu i warte poświęcenia im więcej niż kilku godzin można policzyć na palcach jednej ręki. Sytuacja komputerowego speedwaya nie jest godna pozazdroszczenia – seria FIM nigdy nie wyszła poza przeciętność, a ukontentowanie kibiców uzależnione było wyłącznie od chęci rodzimego Techlandu. Dlatego pierwsze zapowiedzi kolejnej odsłony cyklu przyjąłem z uśmieszkiem, albowiem już na zdjęciach promocyjnych najnowsza część prezentowała się niewiele lepiej od słabej i niedopracowanej „trójki”.

FIM Speedway Grand Prix 4 czerpie pełnymi garściami z międzynarodowej licencji. Dzięki temu gracz ma okazję posmakować rywalizacji na rzeczywistych stadionach, wśród największych gwiazd tej dyscypliny. Odwiedzamy nie tylko Leszno i Toruń, ale także szwedzki Göteborg, duńskie Vojens czy czeską Pragę. Lokacji jest łącznie 11, przy czym, jak to w żużlu bywa, nie wpływa to na różnorodność tras. Mimo że twórcy wciskają nam co rusz jakieś cyferki i opisy, to jednak zabawa non stop polega na pokonywaniu przeciwników na wirażach i jeżdżeniu w kółko. Poszczególne tory różnią się w zasadzie tylko nawierzchnią, która miejscami potrafi być dziurawa i śliska. Nie jest to w żadnym wypadku wada, tylko urok tego sportu. Techland zachował tu żelazną konsekwencję. Ponadto bardzo spodobało mi się wzbogacenie zawartości prawdziwymi zdjęciami zawodników. Koniec z „duszkami” jeżdżącymi pod nazwiskami Gollob, Hampel czy Crump. W FIM 4 widać, kto jest kim, co bardzo cieszy, gdyż zyskuje na tym realizm zawodów. Dodajmy do tego oryginalne plastrony, emblematy, kaski i mamy komplet zalet wynikających z użycia praw do marki.

Wiadomości od sponsorów to czasem niezrozumiały bełkot.

Produktowi Techlandu brakuje jednak jaśniejszych punktów w pozostałych aspektach rozgrywki. Dziwię się, że omawiany tytuł trafił na półki sklepowe w tak opłakanej kondycji. Rodacy kompletnie pokpili sprawę testów jakości, co w konsekwencji przełożyło się na ogromną liczbę błędów, często uniemożliwiających normalne użytkowanie gry. FIM 4 najeżony jest wszelkiego rodzaju niedoróbkami, których obecność można wytłumaczyć tylko tym, że Techland wszystkie moce przerobowe rzucił do ambitniejszych projektów. Lista zażaleń jest naprawdę długa, ale byłoby to do przełknięcia, gdyby odpowiadał za nie nowy silnik graficzny i fizyczny (czyt. całość powstałaby od zera). Tymczasem otrzymaliśmy półprodukt bazujący na trzeciej części, z delikatnie poprawionymi teksturami, odświeżonym menu i aktualnym terminarzem.

Nawet szeroko reklamowane nowości bledną w zestawieniu z programistycznymi wpadkami. Bo jak inaczej nazwać sytuację, gdy w trybie wieloletniej Kariery nie możemy odczytać zapisanego stanu gry, a aplikacja potrafi nagle wysypać się do Windowsa? Jaki cel przyświecał twórcom, gdy programowali komputerowych przeciwników tak, aby w biegach z graczem jeździli o 2-3 sekundy szybciej niż w rywalizacji z innymi botami? Gdzie znajdziemy informacje o aktualnych warunkach na torze (a te potrafią zmieniać się co kilka biegów)? Pytania mógłbym mnożyć lub skondensować w jedno – dlaczego pomimo ubogiej treści nie przyłożono się należycie do usunięcia podstawowych błędów? Różnorodność trybów rozgrywki cieszy, ale żaden z nich nie działa, jak trzeba. Może wreszcie warto poświęcić parę chwil na rozmowę z wierną społecznością i postarać się o beta-testy? Na pewno znalazłoby się kilku śmiałków, którzy pomogliby dopracować tytuł w wielu szczegółach.