Poniedziałek, przedpołudnie (cz.1) | Rozdział 2 - Rany | Overclocked poradnik Overclocked: Historia o przemocy

Ostatnia aktualizacja: 17 października 2019

Rozdział 2 - Rany

Poniedziałek, 12.11.2007, przedpołudnie

Kolejny ranek David rozpoczyna od telefonu do żony. Rozmowa jest krótka, nerwowa, a w trakcie niej Kim odkłada słuchawkę. Nasz bohater wyciąga ponownie PDA i zgodnie z umową dzwoni do Terry'ego. Niestety, kolejny raz w złym momencie. Adwokat szybko się z nim żegna i obiecuje zdać meldunek z całej sytuacji wieczorem. McNamara kieruje się do drzwi i w holu zagaja recepcjonistę. Zawstydzony informuje go o pechowym uszkodzeniu automatycznej sekretarki i lustra. Flynn zachowuje stoicki spokój i zapewnia, że zniszczone przedmioty zostaną wymienione. Dave opuszcza hotel. Jednak dociera niezbyt daleko, bowiem na ulicy natyka się na wczorajszego pijaczynę z baru, Steve'a Rykera. Po małym incydencie McNamara wycofuje się do hotelu. Wspomina o zajściu recepcjoniście, ale nie chce w to mieszać policji. Po chwili decyduje się ponownie wyjść na ulicę i już bez przeszkód dociera do budynku przystani promu, a następnie pod szpital.

Na schodach przed kliniką natyka się na siostrę Farebanks, która jest ewidentnie obrażona. Coś wydarzyło się w nocy, jednak Tamara nie chce o tym mówić. Odsyła Dave'a do doktora Younga. Zdarzeniu przygląda się tradycyjnie moknący na deszczu Miller. McNamara zaczepia go zatem. Ale strażnik nie wie niczego konkretnego. Sugeruje natomiast, że doktora Younga i jego asystentkę coś łączy. W końcu nasz psychiatra udaje się do szpitala, a tam do kabiny, w której zastaje Younga. Wypytuje go o zajście, które tak wzburzyło pielęgniarkę. Okazuje się, że siostra została w nocy zaatakowana przez pacjenta z celi nr 5, który niemalże ją udusił. Dr Young jest mocno niezadowolony z faktu odstawienia leków właśnie temu mężczyźnie, jednak McNamara nie daje się trącić. I maszeruje do owego pacjenta.

Znalazłszy się w celi nr 5, przekonuje się na własnej skórze, że chłopak rzeczywiście jest niebezpieczny. Młody mężczyzna rzuca się na niego i Dave ma wiele szczęścia, że udaje mu się wyjść z tego bez szwanku. W tej sytuacji wędruje do celi nr 1, by kontynuować zaczętą wczoraj pomyślnie retrospekcję. Zanim jednak przystąpi do hipnotyzowania pacjenta, puszcza mu nagranie z wczorajszej sesji (wyjmij PDA, kliknij środkową górna ikonkę w kształcie kasety, następnie prawy plik z napisem "Cela 1", kolejny z datą 10.11.2007, notatkę pt. "Noc" i wreszcie "Część 1", a następnie żółtą strzałkę u dołu po lewej. Nie musisz przesłuchiwać całego nagrania - by je przewinąć, wciśnij 2x Esc ). Teraz nasz psychiatra wyjmuje wahadełko i po chwili udaje się odtworzyć kolejne wspomnienie chłopaka, odrobinę wcześniejsze od wczorajszego.

Cela nr 1. Wspomnienie z sobotniego wieczoru (10.11.2007):

Młody mężczyzna znajduje się w podziemnym betonowym korytarzu. Tym razem ma przy sobie tylko pistolet. Wie, że trafił tu z lasu. Maszeruje najpierw po kamiennych schodach, a potem tunelem przed siebie, aż dociera do zamurowanej ściany, blokującej dalszą drogę. Czuje, że musi przedostać się dalej. Zatem przybliża się i strzela, celując w poluzowane cegły (to te w kolorze żółto-zielonkawym). Rozwala w ten sposób część muru i może kontynuować trasę, podnosząc uprzednio jedną cegłówkę.

Idzie kolejnym korytarzem, który doprowadza go do miejsca, gdzie z jednej strony znajdują się drzwi opatrzone zamkiem kodowym (niestety chłopak nie zna kombinacji), zaś na prawo od nich kolejny korytarz z cegieł kończący się wielkim wentylatorem. Widać, że za nim ciągnie się następny tunel, jednak by móc tam przejść, trzeba unieruchomić wentylator. Chłopak używa do tego cegłówki, którą blokuje jedno ze skrzydeł wiatraka. I oczywiście przeczołguje się na drugą stronę.

Tu orientuje się, że ktoś idzie jego śladem. Nie może więc zostawić wentylatora w takiej pozycji - ułatwiłoby to sprawę ścigającemu go mężczyźnie. Zatem strzela do przytrzymującej skrzydło cegłówki i wielki wiatrak znów zaczyna się obracać. Zaś młody mężczyzna wędruje dalej (w dół ekranu) - do końca tunelu, gdzie natrafia na drabinę. Decyduje się wspiąć po niej, a przy okazji tuż obok znajduje łom (automatycznie). I tak trafia do pomieszczenia, od którego zaczęło się wczorajsze wspomnienie... Na tym kończy się druga sesja w celi nr 1.