Co pięć mieczy, to nie jeden. Odkopałem zapomniane mechaniki hack’n’slashów

Spis treści

Co pięć mieczy, to nie jeden

Shadows: Heretic Kingdoms, bitComposer Games, 2014

Nie tylko o walce, ale o całym gameplayowym zamyśle możemy mówić w przypadku Dungeon Siege’a, powracającego jak bumerang w moich rozważaniach. Otóż coś, być może niezdecydowanie, czy ma być klasycznym cRPG, czy nowożytną w tamtym czasie rąbanką, a być może błysk geniuszu, kazało twórcom tej kultowej gry zaimplementować w swoim hack’n’slashu kierowanie nie pojedynczym protagonistą, a całą drużyną, co w skali mającego już swoją historię gatunku było zabiegiem nowatorskim. Najbliższym kuzynem tego pomysłu, a więc potencjalnym naśladowcą, wydaje się... SpellForce i misje odcinające się od RTS-owego komponentu rozgrywki, będącego jednak mimo wszystko strategią.

Zostało jeszcze 55% zawartości tej strony, której nie widzisz w tej chwili ...

... pozostała treść tej strony oraz tysiące innych ciekawych materiałów dostępne są w całości dla posiadaczy Abonamentu Premium

Abonament dla Ciebie

Rafał Sankowski

Para się publicystyką; jego teksty ukazują się zarówno na GRYOnline.pl, jak i na łamach CD-Action. W grach ceni przede wszystkim uniwersa, których może stać się częścią i uwierzyć w ich autentyzm. Patrzy na świat z dystansem. Gdy nie gra, spaceruje po lasach, śpi pod namiotem, słucha muzyki Jeremy’ego Soule’a i narzeka, że w lesie nie podają ramenu, za którym przepada.

więcej

Najbardziej irytujące mechaniki i elementy w grach RPG

RPG to jeden z najpopularniejszych obecnie gatunków gier komputerowych. Dziś często udaje się uczynić je przede wszystkim bardziej grywalnymi. Wciąż jednak niektóre mechaniki potrafią zniechęcić nawet do tych mocno oryginalnych produkcji.

W hack and slashach najfajniejsze są początki

Wiecie, co jest najlepsze w hack and slashach? Początki. To może umknąć, gdy gonimy za dopełniającym build Ostrzem Ostatecznej Zagłady, ale przypomniał mi o tym dopieszczany we wczesnym dostępie Last Epoch.