Korpokracja. Cyberpunk to wizja przyszłości? Nie, on już jest

Korpokracja

Megakorporacje w opowieściach cyberpunkowych mają złą sławę. Zwykle stanowią główne zagrożenie, z którym walczą pozytywne postacie. Archetyp żyjącego na krawędzi bohatera ulicy wręcz wymaga, żeby na jego drodze postawić bezlitosnego kapitalistę w garniturze, który w przerwie pomiędzy pożeraniem kolejnych niemowląt robi wszystko, co może, żeby odebrać cyberpunkom ich ukochaną wolność. Fakt, że część z korporacji ma swoje prywatne armie, zarówno analogowych, jak i cyfrowych żołnierzy, i nie waha się z nich korzystać, nie pomaga w budowaniu pozytywnego wizerunku.

W Cyberpunku 2077 korporacje są oczywiście wrogiem numer 1, ale gracz może stworzyć postać, która kiedyś była po ich stronie.

W prawdziwym świecie są one równie powszechne, równie potężne, ale chyba trochę mniej złe. Dla większości z nas stanowią albo dostarczycieli rozrywki, leków czy elektroniki użytkowej, albo chlebodawców, więc relacja z nimi rodzi raczej pozytywne skojarzenia. Może z wyjątkiem tego dziwnego, na poły mitologicznego slangu złożonego z kalek językowych i nieporadnych skrótowców – to trzeba niszczyć ogniem.