UFO: Extraterrestrials - recenzja gry

W 1994 roku narodziła się legenda. Firma Microprose wypuściła na światowe rynki grę, której sława miała przetrwać wiele rewolucji zarówno gatunkowych jak i sprzętowych. Nazwano ją UFO: Enemy Unknown. Była to strategia turowa, umożliwiająca graczowi przeciwstawienie się inwazji z kosmosu. System gry oparty o rozbudowaną sferę taktyczną, zarządczą, badawczą i produkcyjną okazał się być tak chwytliwy, że w UFO zagrywały się miliony. Niedługo potem pojawił się równie dobry sequel: Terror from the Deep. Potem nastała pustka, którą próbowano wypełnić coraz gorszymi produkcjami. Sytuacja ta utrzymuje się do dnia dzisiejszego. Nawet mimo projektów takich jak UFO Extraterrestrials.

Prace nad Extraterrestrials rozpoczęto w połowie 2003 roku. Początkowo był to projekt czysto amatorski i wszystko wskazywało na to, że jego efektem będzie prosta freeware’owa gierka w klimatach UFO. Stało się jednak inaczej. Głównie za sprawą Altara, któremu udało się ożywić popyt na „ufokowe” strategie. To właśnie dzięki temu zaczęto mówić o Extraterrestrials. Projekt ten robił bowiem o wiele ambitniejsze wrażenie, niż którekolwiek z altarowych UFO. Na efekty owego zainteresowania nie trzeba było długo czekać. Z czasem pojawił się dystrybutor zainteresowany wydaniem gry.

Być może to właśnie ta komercyjność zniekształciła coś, co zapowiadało się na reaktywację najlepszych cech Enemy Unknown. Extraterrestrials nie jest bowiem w 100% tą grą, którą miała być. Nie ma w niej skomplikowanych rozwiązań. Nie ma też nadzwyczajnego rozbudowania. Nietrudno o wrażenie, iż elementy te wyrzucono z obawy przed krytyką mniej wymagających graczy. Zapominając jednocześnie o tym, iż tak czy siak nie zagrają oni w ten tytuł z powodu ascetycznej grafiki...

Pierwsze wrażenia odnośnie Extraterrestrials są raczej negatywne i to zarówno dla weteranów, jak i graczy, dla których solidne 3D to podstawa. Wszystko zaczyna się od prymitywnego intra. Dowiadujemy się z niego, iż cała rzecz dzieje się w odległej przyszłości. Ziemianie przemierzają kosmos w poszukiwaniu nowych światów. Trafiają do jednego z niezbadanych układów słonecznych, który okazuje się być opanowanym przez wrogie formy życia. Mimo sromotnie przegranej pierwszej bitwy, ludziom udaje się zaludnić zupełnie nieznaną planetę i... no właśnie... nic. W tym momencie pojawia się gracz, który ma za zadanie obronić Esperanzę (tak nazywa się owa planeta) przed zakusami Obcych.

Głównym ekranem gry jest tradycyjnie glob, z poziomu którego przejść można do innych ekranów. Każdy kto grał w UFO: Enemy Uknown lub Terror form the Deep już po kilku minutach z tą produkcją dostrzeże wszystkie zapożyczenia względem klasyki. Skopiowano dosłownie wszystko, co tylko się dało. Co gorsza... nieudolnie.

Przykłady owej nieudolności można spotkać na każdym kroku. Weźmy chociażby koncept przechwytywania statków Obcych przy pomocy własnych maszyn. Na początku są słabe i źle wyposażone. Z czasem dysponują lepszym zasięgiem i uzbrojeniem. Gracz może dowolnie nimi dysponować i wyposażać wedle własnego uznania. Niestety w odróżnieniu od pierwowzoru nie pomyślano na przykład o tym, że amunicja do działek i wyrzutni rakietowych powinna się zużywać. Nikt nie wpadł też na pomysł, by zestrzelone statki wyglądały na uszkodzone, nie wspominając już o stratach w sprzęcie i załodze powstałych w chwili zestrzelenia.

Podobnie jest i w produkcji oraz badaniach. Obie te sfery wyglądają tak jak w Enemy Unknown z tą różnicą, iż nie ma przybliżonych czasów ukończenia projektów. Nie trzeba też werbować ani techników, ani naukowców. Dostajemy ich w pakiecie z budynkiem, co jest więcej niż żenujące. Podobnie wygląda sprawa i z handlem. Każdy maniak UFO pamięta zapewne, jaką radość sprawiało zarobkowanie na wszystkim, co tylko wiązało się z obcą technologią. W Extraterrestrials handel to mrzonka. Nie dość, że sprzętu jest mało, to każdy wyprodukowany przedmiot jest wart mniej od kosztu produkcji (sic).