Nie tylko Tomb Raider - ekranizacje gier w 2018 roku

Filmowych ekranizacji gier mamy już mnóstwo, a kolejne pomału zmierzają do kin. Pewniaki są cztery i o wszystkich przeczytacie na następnych stronach – od Tomb Raidera po aktorski film z pewnym słynnym żółtym pokemonem. Ten tekst jest czymś w rodzaju kompendium wiedzy – co wiemy o tych produkcjach? Czy któryś z tych filmów odniesie sukces – nie tylko kasowy? Czy w ogóle warto mieć nadzieję na dobre kino?

Tomb Raider

Data polskiej premiery: 6 kwietnia 2018

Fabuła i związek z grą

Film bazuje na grze z 2013 roku i tak samo jak produkcja Crystal Dynamics będzie rebootem serii. Zarówno gra, jak i film wykorzystują motyw pierwszej ekspedycji niedoświadczonej jeszcze Lary, w obu produkcjach pojawia się też burza, tonący statek i tajemnicza wyspa. W grze mamy jednak tylko załogę, a zagrożenie stanowią kultyści czczący starożytną boginię. W filmie Lara uda się na poszukiwanie ojca i przy okazji zechce dokończyć jego badania oraz oczyścić nazwisko Croftów. Dodanie pierwiastka rodzinnego ma zwiększyć ładunek emocjonalny kinowej historii, ale czy wyjdzie to na dobre gotowemu obrazowi?

Twórcy

Za reżyserię nowego Tomb Raidera odpowiada norweski filmowiec Roar Uthaug. Będzie to jego anglojęzyczny debiut i pierwszy film zrobiony w USA. Ma on na koncie kilka udanych produkcji – m.in. pierwszy norweski slasher Hotel zła (który zebrał bardzo pozytywne recenzje tak w ojczyźnie reżysera, jak i za jej granicami) czy solidne, niskobudżetowe kino katastroficzne Fala. „Przeszczepianie” filmowców z krajów nordyckich na grunt Hollywoodu trwa od dłuższego czasu, ale wielu zdolnych twórców, kręcąc filmy w Stanach, traci pazur. Tak stało się m.in. z Mortenem Tyldumem, który zabłysnął Grą tajemnic w 2014 roku, a potem rozczarował wielu filmem Pasażerowie. Podobnie było z Tomasem Alfredsonem (po angielsku mówią w jego świetnym Szpiegu, a potem przydarzył się słaby Pierwszy śnieg). Miejmy nadzieję, że dobra passa Uthauga się utrzyma.

To Lara z filmu z 2018 roku.

Napisanie scenariusza powierzono dwóm mało doświadczonym osobom – Geneva Robertson-Dworet jest chyba jakimś świeżym odkryciem, bo ma na koncie aż 8 rozpoczętych projektów, wśród których znalazły się tak duże marki jak Captain Marvel, Gotham City Sirens czy trzecia część Sherlocka Holmesa. Dziewczyna musi mieć talent, ale czy złapanie zbyt wielu srok za ogon nie odbije się na jakości tekstów? Jej kolega po fachu, Alastair Siddons, napisał wcześniej scenariusz do nieźle ocenianego Trespass Against Us z Brendanem Gleesonem, sam jest też reżyserem, choć bez sukcesów na koncie.

Przed kamerą pojawią się natomiast doskonale znane kinomanom twarze. Najważniejszą osobą w tym przedsięwzięciu jest oczywiście Alicia Vikander, która po serii dobrze ocenianych, poważnych i nieco bardziej ambitnych ról (Ex Machina, Dziewczyna z portretu, Światło między oceanami) ostro skręciła w stronę rozrywkowego głównego nurtu, gdzie się więcej biega i skacze. Na pewno wyjdzie jej to na dobre, ale czy widzom też? Dla wielu casting był kontrowersyjny, ale wierzę, że Vikander da radę.

Jej głównym przeciwnikiem będzie Walton Goggins, którego największa dotąd rola (Chris Mannix u Quentina Tarantino w Nienawistnej ósemce) dowiodła jego ogromnego talentu. O jego postać nie martwię się ani trochę. Ojca Lary zagra Dominic West, facet ze sporym portfolio (seriale The Wire i The Affair, filmy 300, Chicago czy ostatnio The Square), a w towarzystwie tym pojawią się też m.in. Kristin Scott Thomas i Nick Frost. Klasa!

A to Lara z gry z 2013 roku.

Szansa na sukces

Dość duża. Chcę tu jednak zaznaczyć, że chodzi raczej o wynik finansowy i frekwencyjny, a nie uznanie krytyków czy fanów gier. Nowy kinowy Tomb Raider z jednej strony bardzo przypomina to, co mogliśmy obserwować w grze (jest brutalnie, krwawo, Lara jest sponiewierana, a krajobrazy żywcem wyjęte z małego ekranu), z drugiej zaś zwiastun był w najlepszym wypadku poprawny. Gdyby nie obecność silnej marki i twarzy Vikander, mało kto zwróciłby na ten film uwagę. Do premiery zostały dwa miesiące, czas najwyższy na nową zapowiedź. Może wleje w nasze serca nieco nadziei?