Recenzja gry Regalia: Of Men and Monarchs - dobre taktyczne RPG z rodzimego podwórka

Walcz do ostatniej kropli krwi

System walki opiera się na podstawach taktycznych RPG. Turowym prowadzeniem bitew, w których kolejność jednostek uzależniona jest od ich inicjatywy, tytuł przypomina typową grę SRPG. Twórcy z Pixelated Milk postanowili jednak poeksperymentować z dobrze znaną formułą. Mamy więc turę podzieloną na ruch i wykonanie akcji, po czym porusza się kolejna postać. Of Men and Monarchs dodaje do bardzo prostego systemu wykonywania ruchu i atakowania kilka elementów poważnie zmieniających naszą strategię.

Pierwszym udziwnieniem jest wprowadzenie zasady, że postacie muszą odczekać określoną liczbę tur, nim mogą powtórzyć dany atak. Każdego z bohaterów cechuje atak podstawowy, który może wykonywać do woli. Pozostałe umiejętności wiążą się jednak z koniecznością czekania po ich użyciu. Prowadzi to do ciekawych sytuacji, kiedy główny bohater może w danej turze nie mieć możliwości zaatakowania wroga. Wszystko to za sprawą tego, że nasz młody władca pełni funkcję wsparcia i jego podstawową akcją jest przywracanie pancerza swoim towarzyszom.

Druga modyfikacja gameplayu to implementacja linii widoczności. Nasza postać musi widzieć cel swojego ataku/zaklęcia. Jakakolwiek przeszkoda na drodze sprawia, że nie wolno skorzystać z danej umiejętności, a co za tym idzie – nie sposób rzucić zaklęcia. Jest to trochę dziwne rozwiązanie, bo czasem jakiś zabłąkany kamyk uniemożliwia wystrzelenie strzały z łuku. Niekiedy, nawet stojąc obok danego towarzysza, nie mogłem skorzystać z wspomagającej go umiejętności. Linia widoczności sprawia jednak, że pozycjonowanie jednostek ma jeszcze większe znaczenie. Z początku system ten sprawiał mi problemy. Po kilku godzinach gry przyzwyczaiłem się do niego, ale nadal nie rozumiem, po co został zaimplementowany.

Trzecim elementem wpływającym na rozgrywkę jest system specjalnych punktów. Na początku każdej tury otrzymujemy jeden punkt pozwalający jednej z naszych postaci na wykonanie nadprogramowej akcji w trakcie jej tury. Da się zebrać aż pięć takich punktów. Mają one jednak jeszcze jedno zastosowanie – nasi bohaterowie posiadają specjalne umiejętności zużywające dwa punkty. Zdolności te są zacznie potężniejsze od zwykłych ataków i pozwalają na przywoływanie żywiołaków ognia, atak kilku przeciwników naraz czy zadanie 190% obrażeń. Odpowiednie korzystanie z przyznawanych co turę punktów sprawia, że rozprawianie się z najsilniejszymi przeciwnikami staje się bezproblemowe.

Twórcy postarali się o różnorodność wyzwań podczas walk. Nasze misje nie ograniczą się jedynie do wybicia wszystkich wrogów. Często musimy pokonać jedną konkretną nieprzyjacielską jednostkę lub wytrzymać określoną ilość tur czy dotrzeć w dany punkt mapy. Czekają na nas też wyzwania w stylu zlikwidowania wszystkich przeciwników w ciągu 6 tur. Zadania tego typu, połączone ze wspomnianymi wcześniej elementami rozgrywki, czynią Regalię naprawdę ciekawą pozycją. Mam wrażenie, że walki przypominają bardziej zagadki niż typowe starcia z gier SRPG. Do plansz podchodzimy na różne sposoby i tylko odkrycie patentu na daną mapę pozwala na jej przejście, a dobór odpowiednich jednostek do danego typu zadania stanowi klucz do sukcesu.

Taka sytuacja ma swoje zalety i wady. Ja stosunkowo szybko rozgryzłem systemy rządzące grą i podczas całej zabawy przegrałem jedynie dwa razy. Z tego powodu nawet finałowa walka nie była dla mnie wyzwaniem. Jestem jednak w stanie wyobrazić sobie, że zainwestowanie czasu i funduszy w nieodpowiednie postacie może prowadzić do niezwykle trudnej rozgrywki. Wynika to po części z tego, że pewni bohaterowie posiadają umiejętności przydatne jedynie w konkretnych sytuacjach. Niektóre postacie szybko okazały się bezużyteczne, podczas gdy inne radziły sobie ze wszystkimi puzzlami.

Mimo tego małego zastrzeżenia produkcja studia Pixelated Milk może pochwalić się solidnym systemem walki, który nadaje grze charakter. Dzięki temu polska gra mocno różni się od takich tytułów jak Final Fantasy Tactics, Disgaea czy Fire Emblem. Podejście do bitew jak do zagadek logicznych owocuje niepowtarzalną rozgrywką i to właśnie ten element jest największym atutem tytułu.

Coś więcej niż zabijanie

Regalia: Of Men and Monarchs to nie tylko pojedynki i przemierzanie lochów. Sekcja zarządzania naszym królestwem ma jeszcze parę dodatkowych opcji, które pomagają uczynić naszych bohaterów silniejszymi. Są to opcjonalne elementy, pełniące jednak kilka ważnych funkcji. Rozbudowa królestwa pozwala nie tylko na wzmocnienie naszych jednostek bojowych, ale także stwarza okazję do lepszego poznania towarzyszy bohatera i świata, w jakim przyszło mu żyć.

Wspominałem wcześniej o dziwacznych postaciach, które spotykamy podczas misji odbudowy królestwa. Zostało to użyte do celów gameplayowych, gdyż Of Men and Monarchs stawia na system zacieśniania więzów przyjaźni pomiędzy bohaterami. Rozwiązanie to nie jest unikatowe dla tej produkcji, ponieważ taki element rozgrywki występuje chociażby w serii Fire Emblem. Polska gra zdaje się natomiast korzystać z pomysłów z ostatnich odsłon cyklu Persona. Mamy bowiem poziomy przyjaźni, które odblokowujemy poprzez spędzanie czasu z postaciami. Rozwój relacji pomiędzy nimi opiera się na wybieraniu odpowiednich opcji dialogowych w trakcie rozmów. Wyższe poziomy przyjaźni dają dostęp do nowych ulepszeń i wzmocnień postaci. Dodatkowo mamy okazję uczestniczyć w życiu naszych towarzyszy. W ten sposób czujemy większe przywiązanie do tej bandy dziwaków, która z jakiegoś powodu wspiera ambicje Kaya.

Budowa relacji z sojusznikami przekłada się także na rozwój postaci. Of Men and Monarchs nie ma typowego systemu zdobywania poziomów doświadczania. Zamiast tego odblokowujemy sloty na pasywne umiejętności dla naszych bohaterów i modyfikacje ich istniejących ataków. Kolejne szczeble przyjaźni aktywują mutacje pozwalające na lepsze wykorzystywanie sojuszników na polu bitwy.

Gra oferuje jeszcze bardzo prosty system dyplomacji i równie prostą mechanikę otwierania i ulepszania przydatnych sklepów. Oba elementy ograniczają się do kliknięcia odpowiedniego przycisku w menu. Całość uzupełnia jeszcze łowienie ryb, które pozwala na pozyskiwanie specjalnych przedmiotów. Te fragmenty rozgrywki stanowią całkiem przyjemne urozmaicenie zabawy i świetnie podkreślają nastrój produkcji.

Kolorowe kredki

Oprawa graficzna nie jest największym atutem polskiego SRPG – tytuł prezentuje się jak produkcje na konsole poprzedniej generacji. Modele postaci są dość proste i ubogie w szczegóły – budzą skojarzenia z tym, co znamy z Nintendo 3DS. Jednak połączenie prostych postaci z tłami przypominającymi obrazki daje przyzwoity efekt. Of Men and Monarchs przywodzi trochę na myśl rękodzieło artystyczne. Część elementów otoczenia to szkice, inne wyglądają jak ręcznie malowane – tworzy to całkiem spójną i ciekawą całość, która robi pozytywne wrażenie. Podobnie jest z oprawą dźwiękową. Przyjemne są zarówno melodie, jak i głosy postaci. Nie pomylimy tej produkcji z grą AAA, ale ma ona swój urok.

Błędy widzę

Niestety, nie obyło się bez wpadek i Regalia boryka się z pewnymi problemami. Najbardziej dotkliwe są bugi zawieszające grę. W moim przypadku praktycznie wszystkie próby łowienia ryb kończyły się restartem. Bohater blokował się w trakcie animacji rzutu wędką. Podobne błędy zdarzają się podczas bitew. Musiałem powtarzać finałową walkę, bo jedna z postaci z niewiadomego powodu pojawiła się poza obszarem pojedynku. Na tego typu uchybienia natknąłem się kilka razy. Nie byłoby to może takie straszne, gdyby nie system zapisu, który pozwala na zachowanie stanu gry jedynie w określonych momentach. Z tego powodu utraciłem łącznie jakieś 3 godziny rozgrywki.

Problematyczny okazuje się też interfejs użytkownika. Nie mam większych zastrzeżeń do jego przejrzystości. Zdarzały się jednak sytuacje, gdy przyciski nie działały lub dwa panele nakładały się na siebie i uniemożliwiały wybranie odpowiedniej opcji z menu. Miałem także kłopoty z widocznością na polu bitwy. Kamera jest tak ustawiona, że niekiedy nasze postacie i przeciwnicy znajdują się za elementami otoczenia. Wtedy nie sposób dokładnie wycelować w odpowiednie pole i przemieścić się tam, gdzie chcemy. Te niedoróbki nie psują kompletnie przyjemności z gry, niemniej mam nadzieję, że w najbliższym czasie zostaną naprawione odpowiednimi łatkami.

Tak trzymać!

Regalia zrobiła na mnie naprawdę pozytywne wrażenie. Wspomniane wyżej wady to drobnostka w porównaniu z masą frajdy, jaką sprawia zarządzanie własnym królestwem. Mam jednak kilka dodatkowych uwag, które wynikają bardziej z osobistych preferencji. Gra zdaje się być przeciwieństwem takich produkcji jak np. XCOM. Nie chcę, żeby to źle zabrzmiało, ale jest zbyt prosta i pobłażliwa w stosunku do gracza. Wyznaczany limit czasu nie stanowi żadnej presji, rozbudowa królestwa okazuje się łatwa, a walki z przeciwnikami nie wymagają za wiele taktyki. Wspomniane bitwy-zagadki powinny być nieco trudniejsze. Bawiłem się naprawdę przednio, ale zabrakło mi trochę wyzwania w stylu tego z serii XCOM. Chciałbym, abyśmy zgodnie z fabułą znajdowali się po przegranej stronie, musieli dokonywać trudnych wyborów i powoli zdobywać władzę. Moim zdaniem Of Men and Monarchs zyskałoby dużo na wprowadzeniu trybu hardcore, w którym należałoby bardziej się wysilić. Sądzę, że wyższy poziom trudności pozwoliłby lepiej docenić złożone systemy rządzące mechaniką rozgrywki.

Regalia: Of Men and Monarchs to solidna produkcja, która zdecydowanie zasługuje na uwagę wszystkich posiadaczy komputerów osobistych. Pixelated Milk serwuje SRPG na światowym poziomie i trudno nie być pod wrażeniem tego, z jak bardzo udaną grą mamy do czynienia. Oczywiście jest jeszcze miejsce na poprawę i rozbudowę. Całość wzbudza jednak pozytywne odczucia i daje nadzieję na świetlaną przyszłość polskich taktycznych RPG.