Recenzja gry Pokemon Brilliant Diamond - remake bezpieczny, ale dobry

Pokemon Brilliant Diamond and Shining Pearl to remaki klasycznych odsłon serii wydanych pierwotnie na konsolkę przenośną Nintendo DS (wtedy znanych po prostu jako Pokemon Diamond and Pearl). Dostajemy tu więc niemal dokładnie tę samą mapę, historię, pokemony i mechaniki, a wszystko to przeniesione na nowy silnik graficzny.

Co ciekawe, za stworzenie remake’ów odpowiada studio ILCA, a nie producent oryginalnych wydań – Game Freak. Według mnie jednak praktycznie nikt, kto wskoczy do gry bez tej wiedzy, się tego nie domyśli. Pokemon Brilliant Diamond and Shining Pearl to produkcje na wskroś przesiąknięte klimatem klasycznych części cyklu i przede wszystkim wierne oryginałom. Przez większość czasu takie przywiązanie do materiału źródłowego robiło na mnie wrażenie, ale chwilami czułem, iż twórcy mogli wyjść nieco ze swojej strefy komfortu i dostarczyć coś świeżego.

Fani serii prawdopodobnie doskonale zdają sobie sprawę, że Brilliant Diamond and Shining Pearl trafiły na rynek w dość konkretnym celu. Remaki mają bowiem zająć ich do czasu premiery kolejnej „pełnoprawnej” odsłony cyklu – Pokemon Legends: Arceus.

Bezpieczeństwo przede wszystkim

Pokemon Brilliant Diamond and Shining Pearl to remaki w pełnym tego słowa znaczeniu. Oryginalne pomysły, postacie, pokemony i inne elementy zostały przeniesione na współczesny silnik graficzny (z tego, co można wyczytać w sieci, jest to Unity). Twórcy zdecydowali się tutaj jednak na dość kontrowersyjny zabieg – utrzymania oryginalnej stylistyki chibi (w wolnym tłumaczeniu z japońskiego – „niski”). Podobnie jak w wydaniu z 2006 roku, postacie są w nowych edycjach komicznie małe, z dużymi głowami, co nadaje im komiksowy charakter. Weterani serii od razu powinni poczuć się jak u siebie, przynajmniej na mapie świata. Przypomina ona to, co mogliśmy zobaczyć już przy okazji remake’u The Legend of Zelda: Link’s Awakening. Wszystkie tekstury występują teraz w przyjemnie wysokiej rozdzielczości, obiekty mają trochę bardziej pastelową kolorystykę, a dodatkowe efekty i zwiększona szczegółowość terenu dodają wszystkiemu głębi.

Brzmi to całkiem dobrze, jednak po kilkunastu godzinach spędzonych w grze trudno oprzeć się wrażeniu, że twórcy zbyt kurczowo trzymali się materiału źródłowego. Wielu graczy (w tym i ja) wcale nie kochało oryginalnej oprawy graficznej i stylu chibi – po prostu zdawaliśmy sobie sprawę, że przy ograniczeniach technologicznych DS-a był to rozsądny kompromis. Teraz jednak aż prosiło się o zmianę i dodanie nieco „żywszych” postaci. Kłóci się to zresztą z oprawą graficzną widoczną w trakcie walk. Jest ona szczegółowa i wygląda na żywcem wyjętą ze Sword and Shield. Studio ILCA pokusiło się nawet o ulepszenie silnika względem tego, czym dysponowało Game Freak, i dodało do starć zaawansowane odbicia na różnych powierzchniach oraz refleksy na wodzie. Dzięki temu potyczki prezentują się naprawdę ładnie i nie rozumiem, czemu nie zdecydowano się na bardziej odważny remake całej rozgrywki. W konsekwencji tego wygląd Pokemon Brilliant Diamond and Shining Pearl to rzecz bardzo niejednorodna oraz subiektywna – w końcu każdemu może podobać się coś innego.

Gdyby nie Grand Underground, to z zawartością byłoby średnio.

Złap je wszystkie

Prawdopodobnie nikogo to nie zdziwi, ale fabuła Pokemon Brilliant Diamond and Shining Pearl jest w zasadzie taka sama jak w oryginalnych wydaniach na DS-a. Ta do bólu sztampowa opowieść o przyjaźni człowieka z pokemonami i ratowaniu świata przed złoczyńcami okazuje się jednak całkiem strawna i nie atakuje ze wszystkich stron podniosłymi hasłami. Ot, jako chłopiec lub dziewczynka otrzymujemy misję skompletowania Pokedexu (swojego rodzaju atlasu z pokemonami) oraz zdobycia ośmiu odznak należących do liderów poszczególnych gymów. Potem trzeba pokonać elitarną czwórkę, aby w końcu stać się mistrzem pokemonów. Na drodze stają nam zaś bardzo nieciekawi i dwuwymiarowi złoczyńcy – Team Galactic.

W trakcie rozgrywki rozmawiamy z większością postaci niezależnych, odwiedzamy setki różnorodnych budynków oraz przemierzamy całkiem ładne trójwymiarowe lokacje. Fani oryginału mogą poczuć się, niestety, mocno zawiedzeni brakiem nowej zawartości fabularnej. Jak już wspomniałem – twórcy podeszli do remake’u bardzo ostrożnie i pieczołowicie przenieśli stare gry do współczesnych realiów graficznych, ale nie pokusili się o autorskie nowości.

Jednoczesne levelowanie nie zawsze jest powodem do radości.

Jeśli graliście w oryginalne Pokemon Diamond and Pearl, z pewnością pamiętacie Poketcha – akcesorium, które wyświetlało się na dolnym ekranie konsolki. Pozwalało ono przede wszystkim sprawdzić godzinę czy liczbę kroków. W remake’ach zostało ono umieszczone w prawym górnym rogu ekranu i nie robi w zasadzie nic, żebyśmy poczuli się zachęceni, by choć od czasu do czasu je odpalić. Wygląda to tak, jakby deweloperzy bardzo chcieli umieścić je w nowej wersji, ale kompletnie nie mieli na nie pomysłu.

Trudno to już było

To jednak nie fabuła jest elementem, który przyciąga większość graczy na długie godziny do pokemonów. Zazwyczaj najwięcej czasu przeznacza się na poszukiwanie rzadkich stworków, które można dodać do Pokedexu i tym samym „mieć je wszystkie”. Żeby to osiągnąć, trzeba poświęcić naprawdę wiele godzin eksploracji i poszukiwaniu odpowiednich pokemonów. Do tego dochodzą oczywiście walki, których nikomu nie powinno zabraknąć. W Pokemon Brilliant Diamond and Shining Pearl w zasadzie co chwilę jesteśmy wyzywani na pojedynek przez losowego NPC, który koniecznie chce sprawdzić swoje ulubione pokemony w boju i nie przepuści żadnej okazji, żeby nam dokopać.

Mocne ciosy mogą skasować każdego rywala.

Chociaż w tym miejscu muszę, niestety, zaznaczyć, że to tak nie działa. Walki są (przynajmniej na początku) bardzo przyjemne. Wspomniana wcześniej oprawa graficzna sprawia, iż pojedynki stworków i wykonywane przez nie ruchy wyglądają ładnie i płynnie. Pokonywanie kolejnych rywali czy dzikich pokemonów sprawia masę satysfakcji i szybko uzależnia. Niestety, mniej więcej po zdobyciu trzeciej odznaki uświadamiamy sobie, że gra właściwie przechodzi się sama. Dzielenie punktów doświadczenia pomiędzy wszystkie pokemony w zespole (maksymalnie sześć) powoduje, że każdy stworek rozwija się w zawrotnym tempie, i to niezależnie od tego, czy weźmie udział w walce, czy też nie. Na początku za bardzo się tego nie odczuwa, gdyż nasze pokemony, będąc na dość niskim poziomie, mogą łatwo zginąć nawet od jednego celnego ciosu rywala. W późniejszych etapach gry jednak wysokopoziomowe stworki po prostu niszczą kolejnych przeciwników. Przez takie rozwiązanie pojedynki z „łapaczami owadów” czy innymi dzieciakami po koniec gry były okropnie nudne, gdyż więcej czasu poświęcałem oglądaniu animacji wprowadzających niż samej walce, która trwała zazwyczaj kilka sekund.

To nie Animal Crossing, ale ta oprawa graficzna ewidentnie przypomina inne gry ze Switcha.

Troszkę trudniej grało się w niektórych gymach, ale to tylko dlatego, że nie dobierałem pokemonów jakoś specjalnie z myślą o rywalach. Mimo wszystko ani razu nie zdarzyło się, żeby wszystkie moje stworki zemdlały – zawsze udawało mi się w jakiś sposób pokonać przeciwnika. Z drugiej strony ten niski poziom trudności sprawia, że Brilliant Diamond and Shining Pearl będą znakomitymi prezentami dla dzieci czy początkujących graczy. Przyjazna atmosfera oraz naprawdę łatwy i przejrzysty system walki turowej sprawiają, że każdy znajdzie tu coś dla siebie.

Bardzo podobało mi się za to to, iż konkretne ciosy w trakcie starć zostały ładnie opisane, a nawet pokazano ich skuteczność. Ta ostatnia opcja zależy od naszej wiedzy o danym pokemonie. Przykładowo, jeśli trafiliśmy kiedyś na dzikiego Geodude i stoczyliśmy z nim walkę, to podczas potyczki z osobą posiadającą tego pokemona wiedzieliśmy już, jakie ciosy są wobec niego efektywne, a jakie nie za bardzo. To pomocna opcja – szczególnie dla tych, którzy nie chcą albo nie mają czasu zagłębiać się w charakterystykę poszczególnych stworków. Jest to także kolejne ułatwienie sprawiające, że walki wygrywa się jeszcze szybciej, ale nie zaliczam tego na minus. To użyteczna poprawka dostosowująca grę do współczesnych realiów.