Recenzja gry Crudelis – jakie wybory podejmiesz w ostatniej godzinie swojego życia?

Crudelis jest propozycją dla ludzi, którzy lubią wyciskać z małej porcji zawartości tyle smaczków, ile się da – i którym nie przeszkadza konieczność powtarzania sporych sekcji gry po to, by sprawdzać różne możliwości. To ostatnie nie byłoby problemem, gdyby nie fakt, że jedyna dostępna tu forma ręcznego zachowywania stanu zabawy to „zapisz i wyjdź”, a do tego funkcjonują autozapisy, które dokonują się np. w momencie… zgonu bohatera. I chociaż zginąć można tylko w ściśle określonych warunkach, a każda taka śmierć jest traktowana jako jedno z 12 zakończeń, to niejednego gracza może zniechęcić to do zabawy w „A co by było, gdybym 30 minut wcześniej dał tamtemu kolesiowi wyższą łapówkę?” i restartowania całej kampanii. W ten sposób dotarliśmy do kolejnego mankamentu – wiele problemów rozbija się o pieniądze i nie oferuje alternatywnych rozwiązań. Trzeba więc marnować czas na małe, ale dobrze płatne zlecenia, szukanie postaci, które mogłyby dać nam pożyczkę albo po prostu zbieranie czego się da i spieniężanie tego u licznych handlarzy.

Dlatego też zamiast ciekawości i chęci podjęcia jeszcze jednej próby, czułem tylko irytację, gdy drugi raz z rzędu zginąłem nieoczekiwanie w tej samej lokacji – po co najmniej godzinie rozgrywki, mimo podejmowania wcześniej odmiennych decyzji. A kiedy w końcu, hamując frustrację, z niemałym trudem rozwikłałem intrygę i poznałem szersze spektrum narracyjnych możliwości oferowanych przez Crudelis… zrobiło mi się żal, że tyle dobrych pomysłów zamknięto w tak niedoskonałej formie. Szkoda mi też było Henry’ego Shackeltona – i dlatego, że jego historia jest smutna (taka zresztą atmosfera towarzyszy rozgrywce), i z powodu krótkości całej przygody. Poza tym chłopakom z Whiskey Jack Games należą się słowa uznania za całkiem mocne osadzenie opowieści w historycznych realiach epoki wiktoriańskiej. Wprawdzie nie jest to gra, która mogłaby zastąpić szkolny podręcznik, ale twórcy zręcznie wyeksponowali takie wątki jak konflikt między postępem a tradycją oraz wyzysk robotników w toku rewolucji industrialnej.

Stworzenie Crudelis w RPG Makerze poskutkowało archaiczną, nieco mangową grafiką i perspektywą top-down. Czy jest to ładne, czy nie – niech każdy oceni sam, spoglądając na screeny. Ze swojej strony dodam tylko, że oprawa jest w miarę czytelna, a gra uruchamia się nawet na przedpotopowym komputerze. Problemem jest interfejs. Po pojawieniu się jakiegoś okna pierwsza z brzegu opcja zostaje podświetlona i bez względu na to, co wskazujemy kursorem, kliknięcie powoduje jej wybranie (chyba że przesuniemy myszkę na inny element). Łatwo w ten sposób o bolesną w skutkach pomyłkę, więc trzeba zachować ostrożność, zwłaszcza przy „przeklikiwaniu się” przez rozmowy. Nieraz zdarzyło mi się w pośpiechu przez jedno kliknięcie za dużo wybrać niewłaściwą opcję dialogową, co skutkowało nieodwołalnym popchnięciem opowieści ku nieporządanemu zakończeniu. Warto jeszcze wspomnieć, że zdarzają się problemy z zaliczaniem osiągnięć na Steamie, ponadto postacie niezależne niekiedy blokują nas w wąskich przejściach. No i grze brakuje podstawowych opcji konfiguracji, takich jak rozdzielczość ekranu czy czułość myszy.

Podsumowując, Crudelis nie jest, niestety, grą idealną. Tytuł został zbudowany na świetnej koncepcji, która mogłaby stanowić wzór do naśladowania dla niejednego dewelopera, ale trochę zawiodła jego realizacja – zarówno w warstwie narracyjnej, jak i czysto technicznej. Jeśli to, co wymieniłem jako wady konstrukcji fabularnej, nie przeszkadza Wam zanadto, możecie śmiało sięgnąć po ten tytuł. Warto to zrobić tym bardziej, że już w dniu premiery jest on dostępny w bardzo niskiej cenie. Prywatnie liczę, że deweloperzy z Whiskey Jack Games osiągną sukces z Crudelis i zdecydują się na kolejny, bardziej ambitny projekt. Mamy bowiem do czynienia z utalentowanymi ludźmi, którzy chcą tworzyć gry w nieszablonowy sposób – a tym nasza branża nie może pogardzić. Trzeba tylko pozwolić młodym twórcom rozwinąć skrzydła...