Jetfighter IV: Fortress America - recenzja gry

Symulatory lotnicze ostatnio nie pojawiały się zbyt często. Być może dlatego, że rzadko który gracz ma prawdziwy joystick – z przepustnicą, piętnastoma przyciskami, „grzybkiem” i rączką pokrytą specjalną gąbką. Takiego wyposażenia trzeba bowiem, aby móc w pełni cieszyć się lotem. Nawet gdy ktoś posiada ów sprzęt, to perspektywa spędzenia dwóch godzin nad klawiszologią oraz kolejnej podczas startu nie napawa optymizmem. Dlatego większość osób wybiera łatwiejszy i bardziej przystępny model lotu – symulatory wojskowe. Do chlubnych wyjątków należą gry, które w mistrzowski sposób łączyły te dwa odmienne elementy – mam na myśli serię symulatorów myśliwca F-16 – Falcon (szczególnie trzecią część). Jetfighter IV : Fortress America może nie należy do najlepszych, ale potrafi przyciągnąć do monitora na długie godziny.

Fabuła JIV-FA jest jak zwykle dosyć prosta – nieznane mocarstwo szykuje się do inwazji na Amerykę. Gracz, jako jeden z najlepszych pilotów na świecie, musi wykonać szereg trudnych zadań, aby zniszczyć agresora.

Firma American Studios oddała nam do dyspozycji trzy samoloty aktualnie używane w lotnictwie USAF. Są to niezbyt nowe F-14 Tomcat i F/A-18 Hornet oraz nowoczesny F-22 Raptor. Samoloty te zdążyły zasłużyć na swe nazwy (odpowiednio: „Kocur”, „Osa”, „Drapieżnik”) i stanowią trzon siły uderzeniowej skierowanej przeciwko oprawcy. Wszystkie potrafią unieść spory ładunek niszczycielski, w skład którego mogą wchodzić: AIM-9, AIM-54, AIM-120, GBU-2, Mk82, Mk84 oraz wiele innych.

Niestety, dostępna jest tylko jedna kampania - Fortress America. Być może w przyszłości autorzy wypuszczą pakiet z dodatkowymi misjami, ale na razie musimy zadowolić się tym, co mamy. Tak więc teatr działań sprowadza się tylko do Ameryki Północnej. Są to z reguły rozległe pustkowia, szare pustynie, lub (w wypadku operowania z pokładu lotniskowca) bezkres oceanu. Mało tego – kiedy lecimy nad samą powierzchnią, widać fatalnie rozmyte, niewyraźne tekstury. Drzewa, krzaczki, budynki oraz wszelkie zmechanizowane obiekty pojawiają się bardzo rzadko (chyba że są to cele misji) i raczej nie urozmaicają monotonnego krajobrazu. Jedyny element godny uwagi to samolot gracza. Jest bardzo dokładnie zrobiony, praktycznie każda część jest ruchoma a tekstury dokładne. Z drugiej strony Jetfighter działał w 1024-768 bardzo płynnie na Voodoo 3, więc dotrze do szerokiego grona odbiorców.

O wiele lepiej jest z dźwiękiem, odgłosy, wydobywające się z głośników nieraz przyprawią was o dreszczyk- szczególnie efekt dopplerowski (tylko Dolby Surround i EAX). Bardzo dobrze też brzmią wszelkie rozmowy w eterze, częste komunikaty z AWACS-a informują nas o aktualnej pogodzie, położeniu jednostek wroga, itp. W przypadku walki głosy stają się bardziej podenerwowane i niewyraźne.

Realizm, jak się można było spodziewać, zszedł na dalszy plan, ustępując akcji. Walka w symulatorach lotniczych nigdy nie będzie tak ekscytująca jak np. w wyścigach, ponieważ wszystko odbywa się inaczej, najpierw namierzamy na radarze wroga, potem przez pewien czas gonimy go, aby w końcu odpalić rakietę z odległości kilku kilometrów. Czasami jednak dochodzi do bezpośredniego starcia w odległości kilkudziesięciu metrów i wtedy liczą się umiejętności pilotażu.

JIV-FA posiada opcję gry dla wielu graczy, ale tylko przez sieć lokalną LAN. Tutaj gra pokazuje pazury, gdyż nie ma nic przyjemniejszego niż pokonanie paru kumpli. Można łączyć się w grupy i walczyć z kompanem u boku, można także całą eskadrą wykonać jedno z wielu dostępnych zadań. Zabawa przeistacza się wtedy w poważną rozgrywkę – każdy z pilotów dostaje konkretne wytyczne od dowódcy skrzydła i spełnia określoną rolę jako członek grupy.

Przyznam, że z oceną JIV-FA wahałem się dosyć długo. Z jednej strony słaba grafika i rutynowość zadań( zniszcz lotnisko, zatop okręt, patroluj okolicę i... zniszcz wszystko), z drugiej – świetny dźwięk, multiplayer i niezła dawka emocji powodują, że gra plasuje się pośrodku – solidna, choć niczym nie wyróżniająca się produkcja, która potrafi zająć kilka wieczorów.

Marcin „Fajek” Hajek