Zdobyć żywą wodę | Wioska | Zaginiona historia Tale of Hero poradnik Zaginiona historia: Tale of Hero

Ostatnia aktualizacja: 7 października 2019

Zdobyć żywą wodę

Dotarłszy pod zawalony most, Olaf podchodzi do dużego drzewa po prawej i z dołu jego pnia zeskrobuje trochę suchej żywicy . Następnie kieruje się w lewo i maszeruje na zachód. Tak dociera pod stojącą na wysokich palach chatę Pripogali (po lewej).

Otrząsnąwszy się z zaskoczenia na widok wystroju wnętrza, zostaje przez kobietę uwolniony od konieczności noszenia maski, po czym wypytuje ją o ruiny starożytnego miasta i o Krugella. Dowiaduje się, że by móc go pokonać, potrzebuje rady kogoś potężniejszego niż Pripogala, a tym kimś jest jasnowidz Mykorus. Niestety, jasnowidz ów od dawna nie żyje i trzeba ożywić go wodą życia. Na koniec rozmowy kobieta podaje lokalizację studni z wodą życia oraz grobu Mykorusa.

Za pozwoleniem Pripogali Olaf zabiera statuetkę ze stolika przy biblioteczce oraz stojący przy kotle (z lewej strony) blaszany garnuszek . Do garnuszka wrzuca zeskrobaną wcześniej z drzewa suchą żywicę i rozpuszcza ją, stawiając go na rozgrzanej kamiennej płycie pod kotłem.

Opuściwszy chatę, maszeruje na rozstaje dróg (w prawo), a stamtąd na wschód (w prawo). Tak dociera do ruin. By dostać się do budowli po prawej, musi pozbyć się rosnących przy niej ciernistych krzewów. Niestety, nóż nie jest w stanie sobie z nimi poradzić, w tej sytuacji Olaf zawraca na rozstaje, a stamtąd do granicy bagien (w dół ekranu) i do swojego domu.

Tam pod drzwiami zastaje zwrócony przez Marchewkę cep , niestety - uszkodzony. Olaf naprawia go paskiem od torby (w ekwipunku; zbliżenie). I wraca w ruiny, gdzie traktuje cepem cierniste krzewy, po czym może już wspiąć się po schodach budowli po prawej.

Tam najpierw podnosi z posadzki cegłę (po lewej), następnie nożem odcina zdrewniały korzeń rośliny pnącej się z lewej strony muru. Wreszcie przygląda się kamiennej twarzy i znajdującemu się pod nią podestowi (zbliżenie).

W otwór po lewej wstawia otrzymaną od Pripogali statuetkę i próbuje ją przekręcić. Niestety, nic się nie dzieje. Olaf zabiera więc statuetkę i oliwi otwór, po czym wstawia ją weń jeszcze raz i tym razem udaje mu się ją obrócić. Efektem tego działania jest uderzenie pioruna w szczelinę pośrodku posadzki. Mężczyzna obraca statuetkę raz jeszcze, w szczelinę trafia kolejny piorun, a po prawej znad jednej z płyt posadzki wydobywają się tajemnicze opary. Olaf bada dziwną płytkę (zbliżenie; jeśli nie jesteś w stanie jej zlokalizować, ponownie przekręć statuetkę).

Z prawej strony owej płytki widać pękniecie, wystarczy wetknąć tam nóż, by ją podważyć. Pod nią nasz bohater znajduje kryształ , który wtyka w szczelinę usytuowaną w centrum posadzki. Następnie raz jeszcze obraca statuetkę i po kolejnym uderzeniu pioruna, w miejscu tym otwiera się przejście do podziemi.

Zszedłszy tam, Olaf odczytuje tajemnicze zapiski z wiszącej na ścianie kamiennej tablicy, przygląda się pustej studni i otaczającym ją gargulcom, wreszcie usytuowanemu po prawej posągowi bogini życia i młodości. Podnosi kamienną rękę , która odpadła od lewego ramienia posągu. Zastanawia go też wyciągnięta żebrząca prawa ręka bogini. Pociągnąwszy za nią, wywołuje dziwny dźwięk, który dobywa się z boku posągu.

A zatem Olaf bada ów syczący punkt z boku posągu (zbliżenie; jeśli nie zdążysz do niego dotrzeć, dopóki jeszcze syczy, pociągnij za żebrzącą rękę jeszcze raz). Znajduje się on na luźnym panelu (kliknij go), jednak szczelina (z prawej strony) jest zbyt wąska, nawet by włożyć w nią nóż. Olaf próbuje rozbić ów panel cegłą, niestety, bez rezultatu. W tej sytuacji macza kamienną rękę w roztopionej w garnuszku żywicy i przykleją ją do panela.

Pociągnąwszy za rękę, odrywa panel od boku posągu i odkrywa, że za nim mieści się dziurawa rura. Otwór ten pasowałoby zakleić, jeśli studnia ma napełnić się wodą. W tym celu nasz bohater ociosuje nożem korzeń, po czym macza go w żywicy i zatyka nim pęknięcie w rurze.

Teraz podchodzi do posągu i pociąga za jego prawą rękę. Z gargulców wlewa się do studni woda, jednak w zbyt małej ilości, by napełnić cały zbiornik. Ponieważ nie sposób postawić na dnie dzbanuszka po soku jabłkowym, Olaf stawia na dnie studni wiadro i raz jeszcze pociąga za żebrzącą rękę posągu. Wiadro napełnia się wodą - niestety, ponieważ jest to woda żywa, a wiadro jest drewniane, Olaf otrzymuje efektowną, kwitnącą sadzonkę.

Trzeba zatem znaleźć sposób na szybkie napełnienie całej studni, by można było zaczerpnąć z niej wody do dzbanka. Nasz bohater wiesza więc na ręce posągu koło od wozu, obciążając ją na dłużej i po chwili może wreszcie nabrać tak pożądanej przez niego wody. (Drugim sposobem jest powieszenie na ręce bogini wiadra - napełnionego wodą z rozlewiska przed ruinami - oczywiście, zanim zamieni się je w sadzonkę).