Casablanca. Piękne sceny filmowe, które zmieniły kino

Casablanca

Kiedy kinematografia europejska powstawała niemal tylko na życzenie nazistów, amerykańskie kino przeżywało swoje najlepsze lata. To w tym czasie powstał Obywatel Kane (więcej o filmie przeczytacie poniżej) i właśnie Casablanca. Film łączy kilka gatunków – między innymi kryminał noir, dramat i romans. Mariaż ten okazuje się zaskakująco trafiony – nawet po wielu latach dzieło Michaela Curtiza nie tylko da się oglądać, ale też można czerpać z seansu naprawdę ogromną przyjemność. O ile przymknie się tylko oko na nieco teatralną manierę aktorską i archaiczną ścieżkę dźwiękową.

Casablanca obrosła w niezliczone legendy. Mówiono, że Michael Curtiz tworzył scenariusz w trakcie kręcenia filmu. Nie jest to prawda – reżyser po prostu nie zdradził zakończenia aktorom, chcąc do końca utrzymać ich w niepewności. Podobno też Humphrey Bogart miał stawać na pudle, by pocałować Ingrid Bergman. To również nieprawda – hollywoodzki amant był od niej wprawdzie niższy, ale zaledwie o 3 centymetry, więc w żaden sposób nie mogło to przeszkadzać podczas kręcenia tej sceny.