Najlepsze MMORPG dla jednego gracza w 2020 roku – gry dla samotnych wilków

Wydawać by się mogło, że sieciowe RPG-i przeznaczone są dla miłośników wspólnej zabawy z innymi graczami. Gildie, rajdy, teamspeak – to symbole MMORPG. Na szczęście dla miłośników grania samemu jest też kilka świetnych tytułów.

Spis treści

Znakiem dzisiejszych czasów jest udostępnianie opcji zabawy wieloosobowej w niemal każdej wydawanej produkcji. Tryb, który kiedyś zarezerwowany był wyłącznie dla tytułów MMO, obecnie stanowi niejako standard, co jest solą w oku wielu starych (niekoniecznie wiekiem) wyjadaczy, którzy cenią sobie luksus spokojnej rozgrywki prowadzonej w samotności.

Szczęściem dla nich obecni wydawcy czasem celowo, a czasem przypadkiem wypuszczają na rynek pozycje, które – choć oficjalnie klasyfikowane jako MMO – w praktyce okazują rajem dla fanów gry solo. To właśnie te tytuły znajdziecie w naszym zestawieniu. Zapraszamy do lektury.

Przy każdej omawianej produkcji widnieje ocena jej „singlowości”, a także zestaw najważniejszych cech, które sprawiają, że trafia ona w gusta entuzjastów samotnej rozgrywki.

AKTUALIZACJA

Jako że od publikacji oryginalnej wersji tekstu minęły już ponad dwa lata, postanowiliśmy ponownie zbadać temat i zaktualizować naszą listę. Tym sposobem z zestawienia najlepszych pięciu gier dla pojedynczego gracza zrobiło się top 8, bowiem grono wybranych zasiliły Black Desert Online, The Lord of the Rings Online oraz Final Fantasy XIV: A Realm Reborn. Znajdziecie je na trzech ostatnich stronach tekstu. Ponownie zapraszamy do lektury!

World of Warcraft

Producent: Blizzard Entertainment
Data premiery: 23 listopada 2004

Opis: Legenda branży MMORPG i sztandarowa produkcja Blizzarda, której akcja toczy się w mitycznej krainie Azeroth, znanej bliżej z serii Warcraft. Warstwa fabularna gry przedstawia przede wszystkim kulisy konfliktu pomiędzy Sojuszem a Hordą. Najpopularniejszy i najmocniej wspierany tytuł na rynku.

Obecność popularnego WoW-a, ikony branży MMORPG, w naszym rankingu może dziwić – przecież to produkcja z czasów złotej ery gatunku i – wydawać by się mogło – ostatni prawdziwy reprezentant starej szkoły. I tak, i nie – fenomen i nieustanne pasmo sukcesów firmy Blizzard Entertainment polega m.in. na tym, że jej włodarze potrafią zauważać trendy w branży i podążać za nimi (nierzadko wyznaczając przy tym nowe standardy) – nie inaczej jest w przypadku World of Warcraft.

Sztandarowa gra „Zamieci” przeszła w ciągu ostatnich lat solidny facelifting (o czym świadczy ruch społeczności nawołujący do uruchomienia serwerów vanilla) – wszystko po to, by otworzyć się na nową falę graczy, którzy zainteresowali się gatunkiem MMORPG, a których wymagania co do rozgrywki dalekie były od wszechobecnej przed laty w grach „hardcore’owości”. Innymi słowy, deweloperzy z Blizzarda podjęli wysiłek połączenia świata niedzielnych graczy oraz stereotypowych nastolatków, grających po 20 godzin na dobę, mieszkając w piwnicy domu swoich rodziców.

Obecnie nowi gracze w World of Warcraft witani są w świecie Azeroth z otwartymi rękoma, na wstępie dostając boost poziomu doświadczenia do maksymalnego (lub prawie) i zestaw przedmiotów umożliwiających natychmiastowe włączenie się do gry. Potem pozostaje już tylko spokojnie podążać za fabularną ścieżką zadań lub kliknąć w przycisk party matchingu, by już po chwili zaliczać kolejne instancje i rajdy jako część wieloosobowej grupy, w której wszystkich graczy widzimy pierwszy (i przeważnie ostatni) raz w życiu. Nie trzeba nawet martwić się o używanie głosowego komunikatora, bowiem sprostanie większości wyzwań (z wyjątkiem najwyższych poziomów trudności, które wciąż zarezerwowane są dla reprezentantów starej szkoły MMORPG) nie wymaga nawet odrobiny koordynacji pomiędzy uczestnikami.

Przykład z autopsji. Nie tak dawno, rozpoczynając ponownie swoją przygodę z World of Warcraft, miałem okazję przetestować mechaniki przyjazne nowym graczom. Przejście początkowego etapu gry, łącznie z kreacją postaci i wszelkimi samouczkami, zajmuje dosłownie kilkanaście minut. Chwilę potem jesteśmy już po booście levelu, odpowiednio wyposażeni (ciut słabiej niż w przypadku zdobycznego ekwipunku, rzecz jasna) i gotowi na czerpanie garściami ze świata Azeroth. Mój znajomy gra w WoW-a regularnie od lat, a mimo to – poświęcając tej produkcji zaledwie 2 godzinki – byłem już w stanie bawić się wspólnie z nim. Jest to absolutnie nie do pomyślenia w kontekście dawnych tytułów MMO – kto grał, ten wie, o czym mówię, i pewnie też pomagał w Tibii swoim młodszym stażem kolegom ze szkoły zabijać Giant Spidera na drodze do Venore.