2. Władca Pierścieni: Powrót króla. Najlepsze gry w świecie Władcy Pierścieni

2. Władca Pierścieni: Powrót króla

Drugie miejsce na podium przypadło grze Władca Pierścieni: Powrót króla. Choć cenię ją nieco mniej, wspominam z nie mniejszym sentymentem niż choćby Bitwę o Śródziemie. Być może dlatego, że w momencie premiery Powrót króla po prostu olśniewał graficznie. Fragmenty filmu płynnie przechodziły w cutscenki na silniku gry, a te z kolei we właściwy gameplay. Dobrze się to oglądało, a jeszcze lepiej się w to grało, bowiem system walki był palce lizać – niezależnie od tego, czy akurat kierowaliśmy Gandalfem, Aragornem, Legolasem czy którymś z hobbitów.

Mimo dopracowania tego elementu omawiana produkcja była relatywnie trudna – przynajmniej dla dwunastolatka, który testował ją mniej więcej rok po premierze. Ostatnią misję, Szczeliny Zagłady, powtarzałem chyba kilkadziesiąt razy, zanim wreszcie udało mi się zepchnąć tego nieszczęsnego Golluma w ognie Góry Przeznaczenia. W obliczu niemałego wyzwania tym większą frajdę sprawiało korzystania z trybu perfekcyjnego – jego aktywacja skutkowała tym, że nasza postać stawała się niewrażliwa na ciosy wrogów, a każde zabójstwo było nagradzane najwyższą możliwą notą. Cóż to była za moc!

Granie Gandalfem zawsze uważałem za najprzyjemniejsze, choć misja „Minas Tirith – szczyt muru” dała mi ostro w kość. Źródło grafiki: YouTube / Atharendil.

Jedynym elementem Powrotu króla, którego nigdy nie przetestowałem zbyt dobrze, jest tryb kooperacji. Jako że był on bardzo udany i należy mu się kilka słów w tym artykule, pozwolę sobie zacytować fragment felietonu Mikołaja „mikosa” Łaszkiewicza, który mogliście przeczytać w serwisie GRYOnline.pl jakiś czas temu.