Słodcy i bezmózgi Ron i Hermiona – Harry Potter i Insygnia Śmierci: Część II. Bohaterowie, których popsuto głupimi scenami

Słodcy i bezmózgi Ron i Hermiona – Harry Potter i Insygnia Śmierci: Część II

Hermiona to jedna z najinteligentniejszych postaci w całym uniwersum. Harry Potter to przy niej ten złoty chłopiec, który już w dzieciństwie stał się wystarczająco uprzywilejowany, by życie całej szkoły kręciło się wokół niego. Co innego jego przyjaciółka. Młoda Granger ratuje swoją paczkę z licznych opresji, zmaga się z szyderstwami na temat swojego pochodzenia, a w wolnym czasie udaje się jej jeszcze do perfekcji opanować materiał ze szkolnych zajęć. Sporo jak na jednego mugolaka, prawda?

Ron może nie dorównuje jej inteligencją, ale też trudno nazwać go głupim. Mimo że trochę nieporadny, często bywa ostatnią deską ratunku dla Harryego. Do bólu lojalny i zawsze wiedzący, kiedy i gdzie ma się pojawić, by wszystko skończyło się dobrze. Harry zakochuje się w jego siostrze, ignorując Hermionę (to zresztą ostateczny dowód na to, że Potter był najmniej kumatym z głównych bohaterów), a wiecznie drugi Weasley nie musi już obawiać się, że złoty (czy tam elektryczny) chłopiec umówi się z jego sympatią.

To, co zrobili w finale filmowej sagi Ron i Hermiona, bije jednak na głowę wszystkie głupoty Harry’ego. Oto w środku najważniejszej bitwy w ich życiu czarodzieje nagle zdają sobie sprawę z tego, że nie mogą bez siebie żyć i jak gdyby nigdy nic dają się porwać miłosnemu uniesieniu. No dobra, może nie do końca, bo ograniczają się do pocałunku, ale ej, w chwili gdy ich przyjaciele giną, to chyba i tak zbyt wiele, nieprawdaż?