Red Dead Redemption 2. 8 gier, które uwielbiam za sztuczki narracyjne

Red Dead Redemption 2

Na koniec jedyna z tej listy gra, której dałbym okrągłą dychę – zarówno za całokształt, jak i sposób realizacji pojedynczych elementów. Dotyczy to również sztuczki narracyjnej zastosowanej przez Rockstar Games. Zadziałała ona na mnie tym mocniej, że przechodziłem Red Dead Redemption II, nie znając fabuły pierwszej części, która – wbrew numeracji – stanowi kontynuację „dwójki”.

Poznawałem więc gang Dutcha van der Lindego, nie mając pojęcia, jaki los go czeka ani który z jego członków zginie, a który przeżyje. Co za tym idzie, spodziewałem się, że banda będzie rosła w siłę niczym bohaterowie dowolnej odsłony serii GTA, jednocześnie licząc, iż ja, gracz, stopniowo zyskam dostęp do coraz bardziej zaawansowanych typów broni, opcji i funkcji. Tak zresztą było – przynajmniej do pewnego etapu przygody. Jednak w czwartym rozdziale gry, gdy gang zaczął obozować w Shady Belle, pojąłem, że wcale nie mam do czynienia z klasyczną drogą od zera do bohatera, a finału najprawdopodobniej nie zwieńczy happy end.